Er was eens een jonge knul, die begin jaren 90 als uitzendkracht ging werken bij Zilveren Kruis Zorgverzekering. Daar ontmoette deze jonge knul op de postkamer een ontzettend lief meisje, dat daar al in dienst was. Zij kwam daar kopieën uitdraaien bij de kopieermachine, hij werkte daar als uitzendkracht. Een klein meisje met mooie grote ogen, vriendelijk, een zeer gulle lach en een ontzettend lieve uitstraling. Dat meisje was jij, de knul was ik.
We maakten wel eens praatje op de postkamer en snel werd duidelijk, dit leuke meisje heeft ook nog eens humor. Humor…..je was eigenlijk op dat gebied een man in een vrouwenlichaam. Je kon al aardig incasseren en uitdelen, in die tijd bij het Zilveren Kruis hard nodig.
Dus een lieve uitstraling, sociaal, een knapperd en ook nog eens een lachebek. Dat zijn de leukste collega’s! Dat bleek ook wel de jaren erna, want ik bleef bij het Zilveren Kruis hangen en kwam in vaste dienst. Er waren veel jonge collega’s in die tijd, waaronder mijn vrouw Brigitte, jouw vriendin Nancy en vriend John. Het was een zeer leuke tijd, met veel leuke personeelsfeestjes en borrels in de stad.
We gingen goed met elkaar om en het werd nog leuker toen jij Dennis leerde kennen. Die grote beer werkte niet bij het Zilveren Kruis, maar kwam al snel bij de groep. Wat een leuke tijd, we waren allemaal jong en hadden de wereld voor ons.
Omdat het op het werk erg leuk was, werden we privé ook goede vrienden. We zagen elkaar steeds vaker buiten het werk en dat was altijd leuk! We werden ouder en opeens kwamen er kinderen bij, jullie kregen twee prachtzonen, Dean en Ryan. Wat een leuke gasten en wat een lol hebben ze gehad met de drie van ons en met Lauren, de dochter van John en Nancy
Ik ga nooit meer de verjaardagsfeestjes op de camping vergeten, de papa’s en mama’s en andere familie en vrienden lekker met elkaar praten, eten en drinken en veel lachen. De kinderen volop lol met de waterspelletjes. Wat een mooie tijd, ik vergeet dat nooit meer.
Ik vergeet ook nooit meer de skivakanties met onze gezinnen. Dat mijn auto niet de heuvel opkwam in Tsjechië, waarbij Dennis mij weer eens uit de brand hielp. Echt Dennis, altijd helpen waar het kan.
Of het huis in Oostenrijk, dat volledig niet voldeed aan de verwachtingen. Dennis pikte dat niet en ging even in gesprek met de verhuurder. We kregen nog net niet geld toe voor deze vakantie, zo hard blafte Dennis tegen hem. Jij, Brigitte en ik stonden een paar meter verderop in dat huis een beetje schaapachtig te lachen en te proesten. We hebben daar later ook hard om gelachen. “Met Dennis altijd gratis vakanties” zei ik later wel eens tegen jou.
Of die keer dat we met de boodschappen hetzelfde vakantiehuis in Oostenrijk binnenliepen, Ryan graag wilde helpen maar hij liet mijn geliefde fles cointreau vallen. Ik geloof dat we drie dagen dat plakspul in de galerij hebben moeten wegdweilen. We hebben er later vaak en hard om moeten lachen. Op het moment zelf kon ik hem overigens wel achter het Oostenrijkse behang plakken.
Lieverd, ik kan wel blijven doorgaan met mooie herinneringen beschrijven, maar dat doet mij ook erg veel pijn. Je bent er namelijk niet meer, dat klopt niet, het mag niet. Weet je hoe het hoort? Elkaar vaak zien en veel lachen en leuke gesprekken voeren. Jij en Dennis, John en Nancy en Brigitte en ik en de familie en vrienden. Dat is zoals het hoort. Nu ben jij er niet meer, er is een niet te vullen gat. Een diep zwart gat. Ik kan er niet aan dat jij uit ons leven weg bent. Zo hard, vertel mij, waarom?
Ik voel zo een pijn, vooral voor Dennis, Dean en Ryan en uiteraard ook voor Ed en Tony, Jeanny, Kelly met zijn gezin en alle andere familieleden. Maar ook voor de grote vriendenkring die je had. Het zegt genoeg over jou, je kon met iedereen opschieten. Iedereen hield en houdt van jou! Ook de collega’s van WMO gaan jou vreselijk missen. Wie wil nu niet zo een leuke collega, om terug te komen op het begin van mijn verhaal. Ik heb bij drie werkgevers bijna 30 jaar met jou gewerkt.
Tenslotte…….wie wil er nu niet zo een leuke vrouw, moeder, dochter, schoondochter, schoonzus, tante, schoonmoeder, vriendin, collega en ga zo maar door. Er liggen hier heel veel mooie bloemen vandaag, maar de allermooiste gaan we nooit meer zien…..
Dennis, Dean en Jade, Ryan, Ed en Tony, Jeanny, Kelly Saar en kinderen en de rest van de familie, we denken werkelijk waar elk moment van de dag aan jullie. Meer kunnen wij niet doen. We houden heel veel van jullie en delen jullie verdriet.
Martijn en Brigitte, Mats, Cas en Ties
Mijn speech van afgelopen maandag...