Bij toeval hoorde ik van mijn zus vandaag van het heengaan van Adrie vorig jaar en van deze site. Ook al is het al even geleden wil ik toch een kleine reactie schrijven want dit is toch best een schok.
Toen we verhuisden naar de Ruysdaelstraat zat ik in de 2e klas lagere school en kende ik nog niemand. Adrie was mijn buurjongen die op een andere school zat. Dat weerhield ons niet om veel met elkaar te spelen. Voetballen op het grasveld of de parkeerplaats achter de flat. Soldaatje spelen of een hut bouwen in het parkje bij het zwembad. In de zomer vaak naar het zwembad toen het nog leuk was met een groot grasveld en buitenbaden.
Later nog op samen op karate gezeten bij sensei Thomas. Tijdens middelbare school groeiden we uit elkaar en zeker toen ik naar Rozenburg verhuisde zagen we elkaar alleen nog bij een dag als de Furiade. Leuk om te zien dat je in de vechtsportwereld ben gebleven. Ik wil je bedanken voor de leuke kinderjaren als een van mijn beste vriendjes.

Ik denk dat ik namens de gehele familie spreek ,als ik jullie alemaal bedank voor de vele lieve woorden die jullie hier hebben achtergelaten, jullie aanwezigheid op de begrafenis van Aad in zulke grote aantallen en de mooie bloemstukken en boeketten.

Ook Marian van uitvaart Senz bedankt voor de lieve begeleiding van ons als familie,
De bemoedigende woorden en jullie troost
Het doet ons goed om te zien wat Aad voor zovelen heeft betekend en oh wat hadden we allemaal nog graag jaren van hem willen genieten.

Weet dat jullie aandacht en aanwezigheid een steun is geweest voor ons En hopelijk draagt het bij aan ieder om dit verlies te verwerken en het ooit een plek te kunnen geven.

Laten we elkaar niet vergeten en uit het oog verliezen en ben je in de buurt stap eens binnen bij Ma , bij Anita doe een bakkie en bied een luisterend oor.

In Aads gedachte
Wees er voor en met elkaar

Leegte neemt veel ruimte in

Koos

Lieve moeder mevrouw Assenberg, Anita en familie,
Ik wens jullie kracht en veel lieve mensen om jullie heen om met dit grote verlies van jullie Aad om te gaan. Er zijn vele mooie herinneringen aan hem.
Henny, Maassluis

Lieve Anita, kinderen en kleinkinderen.

Als vriend en partner van Dineke van der Winden, je naaste “buuf”, zoals Aad het uitdrukte, wil ik je mijn oprechte deelneming betuigen bij het onverwachte overlijden van Aad, op veel te vroege leeftijd.
Het is niet te bevatten, als je een geliefde en zoals je het zelf uitdrukt mijn alles, mijn maatje, mijn hulp, mijn man, zo plotseling moet verliezen, dan doet dat vreselijk pijn.
Nu jij verder moet zonder Aad, zijn stem nooit meer zal horen, nooit meer zijn armen om jou heen en voor jou en de kids een rots was in de branding was, zal jouw levenskracht een grote verandering ondergaan.
Jullie hadden samen nog zo veel plannen, die nu wreed verstoord zijn.
Woorden schieten tekort. Vragen zullen altijd blijven. Waarom moest hij zo plots van je heengaan?
Put de moed en kracht om verder te gaan uit zijn warmte en liefde voor jou, je kinderen en kleinkinderen en de gelukkige, mooie momenten die jullie samen mochten beleven. Het verzacht misschien een beetje de pijn.
Mijn laatste herinnering aan Aad was 2 weken terug. Toen lag ik lekker in de achtertuin de eerste zonnestraaltjes op te vangen. Net toen Aad langs kwam zei hij tegen mij : geniet er maar van.
Op dat zelfde moment gleed de zon al langzaam weg achter jullie huis en was zijn reactie:
Als ik je kan helpen wil ik mijn dakkapel wel verwijderen, zei hij grappend.
Het is maar een anekdote, maar het gaf wel zijn karakter weer van hulpvaardigheid en medeleven.
Met oudjaar kon de hele buurt altijd genieten van het prachtige siervuurwerk dat Aad bijna ieder jaar afschoot.
Voor hem is de zon nu definitief ondergegaan.
Heel veel sterkte in de tijd die komen gaat.
Het verlies van een dierbare is zwaar en kan de wonden in jouw hart niet helen.
Je zal hem missen.

Guus Ickelsheimer
(p/a Fazantstraat 37-Maassluis)

Aad leerde ik kennen via mijn vrouw Petra en Danny.
De eerste keer bij Aad thuis was meer dan hallo niet nodig om de klik te voelen.
Het leek wel of we op dezelfse golflengte zaten en hadden geen woorden nodig.
Nadat Aad mij een paar keer over mijn werk had horen mopperen en de bij behorende verdiensten zei hij "als je hard wilt werken moet je bij mij komen werken, het is hard werken maar veel verdienen".
Vol passie sprak Aad verder over zijn werk en regelde een sollicitatie gesprek bij de heer Strik.

2 maande later was het een feit, Aad en ik waren collega's.
Aad was als een soort mentor voor mij en we hebben enorm veel gelachen.
Er is veel gebeurd, we hebben veel gelachen en toch blijven 3 herinneringen me altijd bij.

Op een rustige dag aan de zaak stond ik buiten met een collega te praten.
Aad komt aangelopen en moppert op een afstandje iets over doorwerken of zo.
Na een paar flinke passen zegt Aad " gaat wel lekker zo hé" met een grote greins op zijn gezicht.
Nog geen seconde later krijg ik een schouder duw en beland 3 meter verder met 1 been in de sloot, kon nog maar net een algehele zwempartij voorkomen.
Wat hebben we gelachen met zijn drieën maar zijn toch maar weer aan het werk gegaan, want als Aad het zegt/vraagt doe je dat eigenlijk vanzelf.

De tweede herinnering was op een avond dat ik wat gezelligs met mijn vrouw zou gaan doen.
Aad was met Arthur aan het werk bij een klant en kwam nog wat stoomslangen te kort.
Na het belletje van Aad ben ik eerst met mijn vrouw naar Strik gereden om de slangen te laden en daarna door richting Gouda om deze af te leveren.
Bij de klant aangekomen werkschoenen en overall aangetrokken, helm op en naar de portier.
Hevig verbaasd vroeg dw portier wat wij kwamen doen.
Na goed overleg mocht ik de onderdelen afleveren en mocht mijn vrouw bij de portier een bakkie komen doen.
Slangen afleveren bij de mannen, een handje helpen, nog wat slap gezever en anderhalf uur later was ik terug bij de portier.
Gelukkig hadden de portier en mijn vrouw zich ook vermaakt en niet alleen Aad, Arthur en ik.

De derde herinnering blijft toch wel de mooiste.
Samen met Aad en Arthur bij een klant 5 ketels plaatsen en in bedrijf stellen.
Rollen waren duidelijk verdeeld, ik en Aad sluiten ze aan en maken ze klaar voor inbedrijfname, Arthur zet de puntjes op de I en stookt de ketels op.
Aad en ik hadden de "nare" gewoonte om als de werkdruk hoog was elkaar lekker te stangen en op te jutten.
Niet voor elkaar onder willen doen ging het werk dan steeds harder.
Aad boven op de ketel "kl☆☆tz☆k geef de afsluiter nou eens aan", ik hier pak aan watje (vechtend om de 85kg wegende afsluiter 2.5 meter boven de grond aan te reiken).
"moet jij zeggen poessie" roept Aad en trekt de afsluiter binnen een seconde op zijn plek met 1 hand.
De klus loopt lekker en Aad en ik vermaken ons prima, de klant maakte zich echter zorgen en zocht Arthur op.
De klant vroeg aan Arthur of alles wel goed ging vanwege het gemopper en getier waarop Arthur vertelde dat hij zich pas zorgen zou gaan maken als we stil werden.
Op deze manier doen die twee er alles aan om het werk zo snel mogelijk af te krijgen voor jullie, als ze nog even door mopperen zijn we een dag eerder dan gepland klaar.
Lachend liep de klant weg met een gezicht vol onbegrip.
We hebben hier met zijn drieën hard om moeten lachen en waren inderdaad een dag eerder dan gepland klaar.

Door omstandigheden heb ik het bedrijf al na 9 maanden verlaten met pijn in mijn hart.
Ik heb die periode veel mogen leren en had het voor geen goud willen missen.

Nadien zag ik Aad niet bijzonder veel meer maar de klik bleef er telkens.
Hoi, een paar woorden over en weer en dag, dit was alles wat we nodig hadden om elkaar weer te begrijpen.
Vervolgens konden we alletwee weer lekker verbaasd kijken hoe "dom" Petra en Anita niet aan het kletsen waren.

Al komt het gemis niet in de buurt van die van de familie denk ik dat een ieder die Aad gekend heeft hem wel zal moeten missen, wat een fantastische vent was hij en zal hij in gedachte altijd blijven.

Rust zacht Aad.

Op de begrafenis heb ik de familie van zowel Aad als Anita ontmoet. Wat een mooie sterke en lieve mensen zijn jullie. Gods zegen voor jullie allemaal.
Max.

Aad, zoals ik/wij hem hebben leren kennen.
Een ruwe bolster een zeer blanke pit.
Overstroomd door liefde voor ZIJN gezin,
Voor zijn naasten in de ruimste zin van het woord.
Trots, op die mensen om hen heen.
Onvoorwaardelijk .
Wat ik nog zou willen meegeven aan jullie is dit:

"afscheid nemen is met dankbare handen meedragen al wat herinnering waard is...."
Lieve mensen, heel veel kracht om dit enorme verdriet te dragen