Herinneren is een vorm van ontmoeten…

14 jaar geleden vertrok je voor het laatst van huis en hadden we ons laatste gesprek. Drie weken lijdenstijd week ik met Arjan en Guido niet van jouw zijde, totdat jij ons los moest laten en in vrede kon gaan. Waak over ons in moeilijke tijden met de zorgen om Thomas en de kinderen, jouw leven was niet tevergeefs en je blijft altijd met mij verweven.
Jouw Ada

Bij het verlaten van de Schoolstraat:

Aad,
ik zie je in de bloemen,
ik zie je in de zon,
al ben je niet meer zichtbaar,
ik speur je warmtebron.
Steeds voel ik jouw nabijheid,
steeds ben je om mij heen,
door wat wij samen hadden
voel ik mij niet alleen.

Voor eeuwig in mijn hart, Ada

Mocht jij eerst gaan en ik blijven
om de weg alleen te gaan,
dan zal ik lieveling, in de tuin wonen
met de herinneringen aan de blijde dagen
die we hebben gehad.
In het voorjaar zal ik naar de rode rozen uitkijken
wanneer de seringen verwelken
en wanneer vroeg in het najaar de bruine bladeren vallen
zal ik een ademtocht van jou opvangen.

Mocht jij eerst gaan en ik blijven
om de strijd te strijden
dan zal alles wat jij langs de weg aanraakte
een geheiligde plaats zijn.
Ik zal jouw stem horen, ik zal jouw glimlach zien,
al tast ik misschien blind rond.
De herinnering aan de helpende hand
zal mij opbeuren en hoop geven.

Mocht jij eerst gaan en ik blijven
en de laatste op de rol zijn,
dan zullen geen langer durende schaduwen binnensluipen
om het leven prettig te doen schijnen.
We hebben zoveel blijdschap gekend,
we hebben onze vreugde gehad.
De herinnering is een gave van God
die de dood niet ongedaan maakt.

Mocht jij eerst gaan en ik blijven,
dan zou ik willen dat je één ding deed:
wandel langzaam langs het pad van de dood,
want ik zal je spoedig volgen.
Ik wil elke stap die jij doet weten
opdat ik dezelfde weg ga.
Want op zekere dag
zul je mij langs die eenzame weg
jouw naam horen roepen.

Geboren op 18 augustus in Groningen: Thomas Arjan Benschop. 3e Kleinzoon die zo'n moeilijke start heeft, dat hij ons tot zegen mag zijn is de wens van oma Ada.

Wat mis ik jou toch, lieve Aad. We herdenken dat Thijmen vorig jaar werd geboren en is overleden, dan heb ik je zo nodig want het gemis blijft. Het is niet leuk meer zonder jou verder te gaan, jij was mijn rots in de branding. Maar de herinneringen blijven bestaan en dat geeft mij moed. Kon ik nog maar even met je praten........

Vandaag herdenken we dat Aad 60 jaar geleden werd geboren en alweer 5 jaar geleden van ons ging.
Wat zouden we gaan genieten van zijn pensioen, het mocht niet zo zijn.
Moeder viert haar ook vandaag 88e verjaardag, het leven is niet alleen vreugde maar toch volop reden tot dankbaarheid.
Zo vriendelijk en veilig als het licht
zo als een mantel om mij heen geslagen
zo is mijn God, ik zoek Zijn aangezicht
ik roep zijn naam, bestorm hem met mijn vragen,
dat Hij mij maakt, dat Hij mijn wezen richt.
Wil mij behoeden en op handen dragen.

Door Zijn oog gezien,
door Zijn hand gevormd,
in Zijn hart geborgen.

Geboren en overleden op 20 maart 2007 mijn tweede kleinzoon Thijmen Ruurd Benschop.
Drie jaar geleden stierf Steijn Aad en nu zijn broertje Thijmen Ruurd, twee dappere kereltjes verliezen Arjan en Linda.
Heer ontferm U over ons.

Het is zo vreemd: een familiebijeenkomst met gezellig etentje zonder Aad, een groepsfoto waar hij ontbreekt maar wel de kleinkinderen erbij.
Het leven gaat door, maar ik mis Aad zo.
Omdat er Liefde is, bestaat er geen voorbij,
in alle eeuwigheid ben jij.
Ada

Uit Alleen verder van Abel Herzberg:
Afscheid nemen is loslaten en toch nog iets van die persoon of die plek (waar je geweest bent) in je houden.
Je kunt iemand niet vasthouden.
Je moet afscheid nemen ook niet als iets droevigs zien, eerder als blijdschap. Die mens, die plek, laat iets in jou achter, opdat je ermee verder kunt.
Je kunt blij zijn omdat je rijk bent dat je die persoon hebt mogen ontmoeten, dat je op die plaats bent geweest en er vol van bent.
Afscheid nemen is dag zeggen en proberen alleen verder te gaan met de steun die je gekregen hebt.

Dank je wel kinderen voor jullie steun, mam
Ik geloof zeker dat pap en Steijn heel gelukkig zijn samen bij onze hemelse Vader.

Lieve (o)ma,
(o)pa leeft voort in onze harten
liefs, Arjan, Linda en Elise