Beste Mar, familie, vrienden en bekenden
Wat waren wij geschokt nadat we vorige week vernamen dat ons ere-lid, Aart, sterkhouder en oer-Transvaliaan is overleden. Het is nog steeds niet te bevatten dat hij, die nog volop in het leven stond, er niet meer is. In januari van dit jaar werd hij nog gehuldigd vanwege zijn zestigjarig lidmaatschap. In al die jaren heeft hij grote verdiensten voor de vereniging gehad en bijgedragen aan het voortbestaan van zijn én ons cluppie. Begin jaren 60 zijn voetbalcarrière gestart als jeugdspeler, daarna doorgestroomd naar de senioren waar met name de slidings op een drassig veld tot zijn specialisme behoorden, en tot slot een blauwe maandag walking-football.

Zijn waslijst aan activiteiten voor onze vereniging is vele malen indrukwekkender: elftalleider van het eerste elftal, sponsor, mede oprichter van de club van 100 en een heuse Business Club Transvalia, lid van de feestcommissie, betrokken bij het organiseren van toernooien en jubilea van de club. Tijdens ons honderdjarig bestaan werd in de uitgave ‘De eeuw van Transvalia’ het volgende opgetekend: “Ik moet er niet aan denken om ‘mijn cluppie’ in de steek te laten. Mijn vader was als eigenaar van café Karel de Stoute de eerste shirtsponsor”. De naam is gevallen, ik denk aan de advertenties in de weekbrief:

‘Tot straks in café Karel de Stoute’, beleefd aanbevolen Geurt en Aart de Gast

Als jeugdspeler kwam ik daar voor het eerst halverwege de jaren 80, onze jeugdleider was er vaste klant en vond dat de A spelers op zaterdagavond best een biertje mochten, andere tijden. Aart en/of Geurt achter de toog, de lange bar, de kaartkamer, het biljart en de WC’s achterin. De juke-box vol Hollandse smartlappen in de hoek, ‘STILL GOT THE BLUES’ van Gary Moore schalt uit de boxen. Later met het eerste elftal op zondag regelmatig verzamelen ‘bij Aart’, onze elftalleider. Mar deed de drankjes, Geurt de soep, Aart de broodjes en Kees kwam de mandarijnen en fruitschaal voor de loterij brengen. Als de trainer aan zijn tactische praatje begon snel 'still got the blues' opzetten… de elftalleider hield het hele zooitje bij elkaar en zette de
ego-tjes af en toe op hun plek, dat realiseer je je later pas.

Ooit werd ik door Aart in contact gebracht met een eigenaar van een havenservice bedrijf. Deze wilde zijn medewerkers laten opleiden voor veiligheidscertificaten. ‘De Seinpost’ werd op een zaterdagochtend om 7:30 getransformeerd tot cursusruimte en de havenmannen zaten aandachtig maar wat onrustig te luisteren. Na een uur vroeg ik of zij nog vragen hadden… ‘Ja, Hoe laat gaat de kast open’? Waarop Aart ad-rem door zijn zaak riep: ‘Na elven, éérst koffie, opdracht van de baas’! Lachsalvo’s alom. Na afloop kreeg ik van hem te horen “Ik heb vandaag de toekomstige voorzitter gezien en gehoord”. Een mooi compliment en een aantal jaar later mede aanleiding om toe te treden tot het bestuur van onze club.

Als voorzitter heb ik de afgelopen jaren mogen ervaren hoe betrokken hij in het verenigingsleven stond. Geïnteresseerd in het reilen en zeilen van de club, in vertrouwen bij serieuze gesprekken en een duidelijke mening steunde hij het bestuur. Twee á drie ochtenden per week op het veld aanwezig bij de terreinploeg. Daar deed hij dan wel het lichte ‘binnenwerk’ want tja kou en regen… tijdens de koffie werden wel de lokale, landelijke en wereldproblemen binnen 5 minuten opgelost, óók zij missen hem. Nadrukkelijk aanwezig en gevat als supporter bij TransvaliaZW 1. Bij een opmerking van een supporter van onze tegenstander over het slechte spel van ons elftal reageerde hij, als door een adder gebeten: “maar bij ons spreken we tenminste Nederlands in de kantine”.

We zullen je missen als gangmaker op voetbalreis, TransvaliaZW on tour, maar de nodige belevenissen met jou en je grappen zeker ter sprake brengen. Op zaterdagochtend verzamelen op de club, jij regelde dat er appeltaart, koffie en een ‘ondeugende rakkertje’ voor handen was, voor ’het sfeertje’. In hartje Londen kwamen we terecht in een Anti-Trump demonstratie, en vrijwel direct jouw kreet: ’Trumpiee, I love you’ op de hoek van Downing street 10. De demonstranten konden hun glimlach niet onderdrukken.

Als u straks na afloop met elkaar in de koffiekamer ongemakkelijk staat, bedenk dan dat Aart als éérste met een gevatte opmerking of kwinkslag de kou uit de lucht zou halen.
Aart, jouw spirit en humor zullen nog lang binnen TransvaliaZW rondwaren. Mijn woorden bieden slechts een schamele troost, namens het bestuur wens ik ons allen veel sterkte toe met jouw gemis
'STIILL GOT THE BLUES'

Vervolg:
Aart en daar was het moment aangebroken dat jouw horeca avontuur was afgelopen . Na een mooi en verdiend afscheid in De Wereldhaven was de tijd voor jou gekomen dat je lekker van je vrije tijd kon gaan genieten. In de periode die volgde heb je niet altijd geluk gehad met je gezondheid, maar gelukkig bleef je altijd positief en kwam je er altijd weer bovenop. Op maandag, woensdag en vrijdagochtend was je actief op de club met de oudjes van Transvalia. Het kan toeval zijn maar als ik langskwam zaten jullie altijd aan de koffie en lekker te ouwehoeren.

Naar de vrijdagmiddagen keek je altijd uit, want dan ging je gezellig met het vaste vrienden groepje heerlijk lunchen en borrelen. Met dit clubje had jij veel plezier en waren jullie in de zomermaanden altijd te vinden bij Salsa in Rockanje.
De zaterdagen probeerde wij altijd vrij te houden om naar het 1e elftal te gaan kijken of een gezellig biertje te kopen. Het nachtleven zochten wij niet meer op, maar genoten van de fijne gespreken over vroeger wat we allemaal hadden meegemaakt.
Natuurlijk hebben wij samen veel gelachen, maar ook onze moeilijke momenten gehad. Denk dat dit onze vriendschap alleen maar sterker en hechter heeft gemaakt. Je was als een vader voor mij waar ik altijd terecht kon met mijn problemen of als ik advies nodig had. Hier blijf ik je altijd dankbaar voor.
Op woensdag 6 december als ik onderweg ben naar mijn werk wordt ik door jou gebeld om 7:30 uur ochtends. Maar het is niet jouw stem die ik hoor, maar de bezorgde stem van Mar. De tijd lijkt even stil te staan en weet meteen dat er iets niet goed is. Ze verteld dat jij in kritieke toestand in het ziekenhuis ligt en de komende uren cruciaal zijn. Mar is deze dagen continu bij jouw gebleven en hield mij op de hoogte van jou toestand. Donderdag ben ik ook naar jou toe gekomen en heb ik samen met Mar veel mooie herinneringen opgehaald. Ik hoop dat je hier nog iets van mee hebt gekregen. Het was duidelijk dat ik afscheid van jou moest nemen. Met pijn in mijn hart heb ik dat gedaan. Ik heb je een zoen op je voorhoofd gegeven en bedankt voor onze mooie waardevolle vriendschap.

Trots kun jij zijn op Mar die er altijd voor jou is geweest en een heel mooi afscheid voor jou heeft geregeld..

Aart bedankt voor alle prachtige momenten die wij samen hebben mogen beleven en ik weet zeker dat wij elkaar weer gaan tegenkomen. Ik ga jou vreselijk missen en zal jou nooit vergeten.

Lieve Arie, want Arie zo noemde ik jou altijd en als je niet luisterde Geurt 😊
Het begon allemaal 33 jaar geleden in Cafe “Karel de Stoute” waar ik samen met mijn broer en Arjan Verhage voor het uitgaan altijd even kwamen om te biljarten en een biertje te drinken. Karel de Stoute was het Cafe van Aart en zijn broer Geurt. Het was er altijd gezellig met hoop bekende mensen van CVV, ZW en Transvalia. Aart wist dat ik niet meer op zaterdag kon blijven voetballen en vroeg of ik bij Transvalia wilde komen spelen. Natuurlijk was het niet het gewenste niveau wat ik in gedachten had, maar Aart die ook leider was van het 1e elftal wist mij te overtuigen om te kiezen voor zijn cluppie Transvalia en hier heb ik nooit spijt van gehad.
Ik kan mij de 1e training nog herinneren. Na de training lekker aan de pilsen en op het fietsje naar huis. Het werd een nat pak, want ik belandde met fiets en voetbaltas in de sloot van de Charloisse Lagedijk. Ik hoor het Aart nog zeggen aan de bar ‘nog eentje voor het sfeertje pikkie’ dat heb ik dus geweten…….

De competitie wedstrijden waren altijd super gezellig. Bij onze thuiswedstrijden was het vooraf altijd verzamelen in “De Karel” voor een ontbijtje en de wedstrijdbespreking. De zelfgemaakte soep was Aart zijn specialiteit evenals de heerlijke gehaktballen. Meestal kwam ik niet geheel fit “De Karel”
binnen, want dan was ik de avond ervoor gezellig op stap geweest. Aart kwam dan altijd even naar mij toe en fluisterde in mijn oor op welke plek van de ranglijst wij op dat moment stonden. Want de trainer zag ook wel aan mijn koppie dat ik niet heel lang had geslapen en vroeg dan altijd “Janse weet jij op welke plek van de ranglijst wij staan” Dan zei ik tuurlijk trainer en moest hij mij wel laten starten in de basis. Aart zag ik dan altijd staan met een grote grijns op zijn gezicht.
Na de wedstrijd was het altijd 1 groot feest in de kantine met live muziek of met DJ Kees, ongeacht het resultaat. In deze tijd was het altijd stampvol in de kantine met heel veel bekenden en werd het altijd een latertje. Omdat wij nooit genoeg hadden gingen we daarna altijd nog even door……….
Dit was ook het geval op de donderdagavonden na de training. Aart, zwarte John en ik gingen dan altijd nog even de stad in. Voordeel van Aart was dat hij overal de weg kende en een graag geziene GAST was. Jullie raden het al dit werd meestal nachtwerk met een afzakkertje in de White Bread. Ik kan jullie vertellen de vrijdagochtenden waren in die tijd heel zwaar en zeker geen pretje. In deze periode is er een mooie vriendschap ontstaan. Ik ben verhuisd naar Rhoon waar Aart en Mar toevallig mijn buren werden. We gingen samen op vakantie, naar de wintersport, hadden gezellige etentjes met soms iets teveel drank, vierde samen kerst en nog veel meer.

Na 4 geweldige jaren Transvalia had ik de keuze gemaakt om de club te verlaten. Dit was voor mij een hele moeilijke beslissing en wist ook zeker dat Aart dit niet tof zou vinden. Zijn reactie was dan ook niet leuk , want in een volle kantine nam hij de pleitvaart. Dit was niks voor Aart, want ik heb hem nog nooit als eerste de kantine zien verlaten. Gelukkig wist ik altijd waar Aart uithing en ben hem toen gaan opzoeken in Cafe De Gouden Arend, ons stam Cafe in Rhoon.
Na een goed gesprek met nodige tranen en vele biertjes hebben wij het uitgesproken en nog een gezellige avond van gemaakt.
Wie dacht dat wij elkaar niet meer zouden zien na mijn overgang naar HOV had het mis. Ook hier zagen wij elkaar gewoon elke donderdag en zondag in het uitgaansleven met hoop lol en gezelligheid.
Na 4 jaar HOV en 4 jaar Poortugaal besloot ik terug te keren bij Tranvalia met de voorwaarde dat Aart weer leider zou worden. Dit pakte verrassend goed uit, want dit seizoen onder leiding van Andre Linger als trainer, Rene Hokke als voorzitter, Wim van de Ven als de regelaar en natuurlijk zwarte John als verzorger werden wij direct kampioen. We hadden een goede groep met leuke gasten. Dit kon je aan Aart wel overlaten. Hij zei het altijd heel netjes “selecteren op blond haar en blauwe ogen”
Ik had bij alle clubs waar ik heb gespeeld een kampioenschap meegemaakt, maar deze was voor mij heel bijzonder. Het voelde dat ik iets terug had gedaan voor de club, maar vooral voor Aart, omdat ik 8 jaar geleden zijn grote liefde Transvalia had verlaten.

Jouw horecaleventje was een groot avontuur met ups en downs , maar overal was je wel de perfecte gastheer waar klanten zich op hun gemak voelden en het gezellig hadden. Jouw mooiste tijd heb je gehad in “Karel de Stoute” samen met je broer Geurt. Daarna de Batterij in het pittoreske Strijensas, de Seinpost in de Waalhaven, het Franse restaurant in Charlois en als laatste De Wereldhaven.
Overal heb ik je gevolgd en overal zag ik de gezellige barkeeper met die grote bek met hart voor de zaak. Ook je ijzersterke discipline om tijdens het werk niet te drinken had ik veel respect voor. Maar dat werd op je vrije dagen weer dubbel en dwars ingehaald.

Waar is de tijd gebleven , mijn verjaardagen, brunch met mijn bedrijf, en komt nooit meer terug
Je was een goed gastheer en een echte Kastelein.
Wij zullen je missen Aad,
Rust zacht
Pieter van der Kemp

Aad was natuurlijk be beste rechtsback die ooit op de Nederlandse velden heeft rondgelopen, nee, de beste rechtsback die de wereld ooit heeft gekend. En de leukste, En de gezelligste.
De wereld heeft iets van haar kleur verloren.

Mar..ik wil graag de allermooiste verjaardag beschrijven. Voor mij staat heel scherp voor de geest, Joan en ik zaten gezellig bij jullie te eten, inbraakalarm, samen met Aad onderweg naar café Karel de Stoute, Aad vloeken heel de weg ernaartoe gvd en Aad: Ton wat als er nou een stel gekken binnen zijn ? Ik tegen Aad: welnee die inbrekers hebben allang de kuierlatten genomen, ik kon natuurlijk zeggen dat er alleen maar gezellige lieve mensen op hem stonden te wachten.
Daar aangekomen nog vele malen gvd, luik half open wij eronderdoor gekropen….ja en toen was het feest ondanks teringleier jij wist hiervan.
Gelukkig was hij zeker met dat mooie verjaardagsfeest.