Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Hi Pauline,Mogelijk heb je al antwoord gehad van Ellen of Bep maar voor alle zekerheid mail ik je omdat ik je bericht tegenkwam toen ik op de verjaardag van Aad (4 juli zou hij 49 jaar zijn geworden). Deze site is van Aad de Zwart, speler van RRC die ook geëmigreerd was naar Nieuw-Zeeland om te gaan spelen bij de All Blacks. Helaas is hij ook daar op 11 september 1990 (nederlandse datum) gestorven.Aad woonde op de Overschiese Kleiweg 681 en hij zat o.a. op de Pieter van Asschschool. De vader van Aad en mijn vader zijn broers en de moeder van Aad en mijn moeder zijn zussen. Ben zelf enig kind en ik was als jong meisje ook gek op hem.Zat jij bij hem in de klas?Groetjes, Marianne Bissegger-de ZwartOudedijkse Schiekade 39bRotterdam-Overschie 

Nu het leven van mijn vader snel achteruit gaat.Praten we veel over vroeger.En telkens kom jij daar weer voor bij.Jouw moeder mijn vaders beste vriendin en jij toen mijn beste vriend.Altijd waren we samen.Met het paard of samen de stal schoonmaken.We hebben een niet te vergeten leuke jeugd gehad op de overschiesekleiweg.Maar wat is het leven oneerlijk.Jij bent er al niet meer.Maar vergeten doe ik je nooit.

Dit gat in mijn hart gaat nooit meer weg.Liefs van Mama

Door het rugby dit weekend en het wegbrengen van een vader van een van mijn rugbyvrienden denk ik toch weer steeds aan  Aad de Zwart, speler van RRC, mijn grote vriend, terwijl ik zijn verjaardag niet eens meer herinner. Wel de herinneringswedstrijd toen mijn zoontje 3 jaar was. Is deze site ook echt voor 'mijn' Aad? Ik hoor het heel graag en dank u wel voor uw reactie. Pauline

beste familie,
heel veel sterkte,en heb even een paar kaarsjes aangestoken,
liefs,
Ingrid

Lieve fam.
Na zoveel jaren nog zoveel pijn. Ik heb een kaarsje gezet voor Aad. Sterkte voor U allen in deze o zo een moeilijke maand.
Groet van B.Heuveling ( Zelf ben ik mijn kleindochter van 17 jaar verloren, ook met een ongeluk. Haar naam is Suus Vissers en staat ook hier in Memoria)

ff een kaarsje voor aadje

Lieve mensen,

U kent mij niet, maar ik was al de berichtjes aan het lezen en dacht, hier ga ik ff iets schrijven.
Ik vind hier nl een bevestiging die ik erg nodig heb op dit moment.
Dat u er na 14 jaar nog net zo over denkt als ik nu na 10 maanden.

Er zijn er in de omgeving die zeggen "leven gaat door", terwijl ik er steeds meer moeite mee krijg om mijn leven normaal te leven.

Het gemis wordt alleen maar erger en het plekje blijft leeg.
En bij u is datzelfde gevoel er nog.
Dus het is niet zo gek dat ik nog dagelijks verdriet heb.

Mijn broertje is nl op 3 januari 2004 verongelukt, samen met een goede vriend.
En ik stuit best vaak bij minder "bekenden" op onbegrip.
Dus vandaar dit berichtje.

Heel veel liefs en sterkte de komende "feest"dagen.

Ria, zus van Alexander Marbus*
www.alexandermarbus.net

Grote Aad met zijn kleine hartje. Een neef voor mij om trots op te zijn. Nog steeds... Aad ik hou van je. Marianne xxx

Voor mij ben je er nog steeds hoor Aad. Dat gaat nooit weg! Ik heb ook altijd het gevoel, dat je in de buurt bent. Iedere dag denk ik aan je en bij herkenbare dingen is het: dat is iets voor Aad, of dat zou Aad ook gedaan hebben. Je hoort er gewoon bij, voor altijd. We houden van je.