“Met Adriaan, met Pieter Evert”…….zo begonnen meestal onze telefoongesprekken, die nergens over gingen maar waarbij wij beiden de grootse lol hadden. Wat zal ik dat missen…….
Ook de whatsapp-berichtjes, soms zondagmorgen heel vroeg; of ik al op de zandmotor was of dat ik er nog naar toe ging?
Onze schaatspraat als de temperatuur maar iets onder nul kwam “Zijn je schaatsen al uit het vet, want voordat je het weet komt er weer een tocht” Waarbij wij beiden, niet-schaatsers, weer klungelend op het ijs zouden verschijnen voor stempelkaart en chocomelk.
De keren dat je hier spontaan voor de deur stond voor een bakkie en wat slap ouwehoeren, wat zal ik het missen…..
Onze gezamenlijke jaren bij Olympus 70, de begin jaren van de lopers groepen en samen in de organisatie van de JO-halve marathon. Ik had het niet willen missen…..
Maar ik zal je stem nooit meer horen, je berichtjes nooit meer zien binnen komen en je nooit meer hier voor de deur zien voor een bakkie. Aad wat ga ik je missen, nooit meer "met Adriaan".....
