41 jaar, 23 dagen, 6 uur en 20 minuten mocht ik als trotse dochter aan jouw hand lopen. Oké eerst liggen maar ook dit deed ik nog regelmatig want ondanks dat ik inmiddels al een poosje een volwassen meid ben zei jij dat ik altijd je kleine meissie zou blijven. Ik kan nu ons hele levensverhaal vertellen met alle hoogte- en dieptepunten maar dat hebben we de afgelopen 7 maanden al genoeg de revue laten passeren met een lach en een traan. We hebben elkaar beloofd geen geheimen te hebben en alles wat op ons hart lag uit te spreken.
Lieve Pap, ik ben zo dankbaar voor de afgelopen maanden ondanks jouw gevecht tegen die kut ziekte hebben we zoveel fijne gesprekken gehad soms bestond die kut kanker geeneens. Je ging er vol positiviteit in en ging het gevecht aan. De chemo kon je redelijk hebben en al snel deed het zijn werk. We maakten plannen voor de enkele maanden die we nog met elkaar konden delen. 16 maart verjaardag van je kleindochter lekker uiteten bij Shabu ook omdat het dan niet zou opvallen dat je niet zoveel meer kon eten, gewoon gezellig. Maar ja daar was Corona heel het land ging plat. Weet nog goed dat ik toen huilend tegen ma zei “maar hier laten we hem niet aan doodgaan” dit gaan we doorstaan. En dat deed je. Tuurlijk mijn held kon immers heel veel aan. In april toen iedereen gewend was aan dat Corona gedoe eindelijk een bbq bij ons thuis. Stiekem een biertje gedronken en ouderwets ravotten met je kleinkinderen, maar het grootste kind was jij eigenlijk. ….... Al die tegenslagen (zandvoort, max verstappen, weekendje weg met de boot enz) deden onbewust toch veel met je, ik zag het maar zei er niets van gewoon omdat ik de sfeer niet wilde verzieken. Gelukkig had je een hoop aanloop en bemoeide je, je zelfs nog met je werk, even ouderwets. In juni ging het slechter, je kreeg veel pijn ….. helaas bleek dit om uitzaaiingen te gaan en niet om een verschoven plaat in je rug.... weer een klap in je gezicht maar je ging door, schouders eronder en gaan ja dat was mijn held. Na de bestraling geregeld dat je mee kon naar de zwemles van Jimmy want dat wilde je nog graag zien. We hebben stiekem gehuild aan de kant. En het besef dat je heel veel niet meer ging meemaken viel in als een bom zowel bij jouw als bij mij. ….........Je ging nog een voor een chemo behandeling.... ïk ga ervoor gabe”zei je ….. Helaas ging het daarna steeds slechter.... Dinsdagavond 21 juli bracht ik je met ma naar het ziekenhuis niet wetende dat je aan het eind van deze week het meest vreselijke nieuws zou krijgen.......Je bent uitbehandeld! Zatermiddag we hebben een thuisziekenhuis met je vrouw en dochter als verpleegsters ... had het voor geen goud willen missen. We hebben gelachen, gehuild paniek gehad maar het allerbelangrijkste je was thuis en hebt bewust en intens afscheid genomen van je gezin. zondag 2 augustus na nog een logeerpartijtje met je kleindochter zei je dat de koek op was. Nog een laatste kus en knuffel voordat je ging slapen...... dag pap, opa, schoonvader Onbewust heb ik ook weer een nachtje bij je geslapen op de bank jouw hand in de mijne even waren de rollen omgedraaid..... Maandag 3 augustus om 18:00 was ik na even bijgeslapen te hebben weer terug bij jullie. Na even geklets te hebben met ma ben ik bij je gaan zitten omdat je je oog open deed. Ik streelde je hoofd en pakte je hand , waarna jij me aankeek en vervolgens je laatste adem uitblies.......
Lieve pap, mijn held geen woorden kunnen mijn gevoel omschrijven behalve dat ik trots ben om te zeggen dat ik jouw dochter ben....
Jouw hand voor altijd in de mijne
Je dochter
