Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Het is vrijdag 25 april 2003. Het lijkt een normale dag. Inmiddels is het 13.30 uur. Voor de deur van ons huis stopt een dure auto waaruit twee heren stappen in net pak. Tegen mijn oudste zoon Henry die thuis is maak ik nog de opmerking:”Oh vast niet voor ons, wij hebben niet zo’n rijke kennissen.
Er wordt echter aangebeld en nieuwsgierig doe ik open. Twee heren, waarvan een gezicht mij vaag bekend voorkomt staan daar.”Hallo, U kent mij waarschijnlijk wel?”
“Nee, niet echt, ik heb uw gezicht vaker gezien, maar het zegt me niet zo heel veel.”
“Den Ouden van Mercon.”
De grond zakt weg onder mijn voeten. “Er is toch niets gebeurt?” “Jawel.”
“Een ongeluk?” Er wordt geknikt. “Met de auto?” “Nee op het werk.” “Is Ad Dood?”
Dit wordt bevestigd. Dan laat ik beide heren binnen en ben volkomen lam geslagen. Ik huil niet, ik word heel zenuwachtig, maar reageer uiterlijk kalm. “Henry, papa is dood, verongelukt, op het werk. Henry begint onmiddellijk met iedereen te bellen en op de hoogte te stellen, terwijl ik het allemaal nog niet kan bevatten.
“Weten jullie zeker dat het om Ad gaat?” “Ja heel zeker.” Nog steeds ongeloof bij mij, ik kan het niet begrijpen. Vanmorgen zei ik nog :”tot vanavond.” Zoiets gebeurt bij anderen, niet bij jou. We drinken wat koffie en er wordt mij in het kort verteld wat er ongeveer gebeurd moet zijn. Ondertussen komen de kinderen een voor een binnen, ook zussen van Ad die al op de hoogte gesteld zijn.
Ad ligt opgebaard in het Baronie ziekenhuis van Breda en moet daar blijven totdat de arts toestemming geeft hem naar Eindhoven over te brengen.
Jaap den Ouden en Willem Griffioen stellen voor mij daar heen te brengen. Eerst wil ik helemaal niet maar ze weten er mij van te overtuigen dat alles voor mij dan meer werkelijkheid wordt. Angelique gaat mee. Onderweg geloof ik het nog steeds niet en hoop nog steeds dat wanneer ik de persoon daar zie het zal blijken dat het niet om Ad gaat. Ik ben nerveus, heb het koud en weet niet wat huilen is.
In

Overige informatie
Nooit zullen wij je vergeten Ad. Nooit begrijpen waarom jij zo plotseling van ons werd weggerukt.Wij hebben een site gemaakt voor Ad Zodat hij als man, vader en fantastische opa altijd zal blijven voortleven in onze gedachten. Onze website is: www.ad-4everlove.komnaarons.nl