Ik ben Ad in de begin jaren 80 voor het eerst tegengekomen bij KBV. Hij was daar een jaar eerder lid geworden dan ik. Samen met zijn broer Henk speelden zij in de selectie van KBV, waar ik ook ging voetballen. We hebben een jaar samen gevoetbald maar Ad liep 1:4, 1 wedstrijd voetballen en 4 weken herstellen wegens zijn knieblessure en is toen gestopt met voetballen. Al in zijn vroege senioren jaren was hij tegen een zware knieblessure aangelopen en die is eigenlijk nooit genezen, waardoor hij op het voetbalveld niet heeft kunnen brengen wat er in zat.
Hij bleef wel nauw betrokken bij het voetbal net als de rest van de familie Kooijman. Zijn vader is jeugdtrainer is geweest en zijn zwagers Wim en Wim waren verzorger en elftalbegeleider.
Na een paar jaar zijn we samen begonnen met het trainen en begeleiden van het tweede elftal waar we beiden veel plezier aan beleefd hebben. Ad was de man van niet links of rechts maar altijd recht door zee. We hebben een paar kampioenschappen mogen meemaken en hebben nog gespeeld voor het kampioenschap van nederland. Daar hebben het tot de derde plaats geschopt! Ad was de man van de perfectie. Elke donderdag, na de koopavond, kwam hij naar kbv om de spullen te controleren voor de zondag zodat het de ploeg aan niets ontbrak.
Het sportieve succes was natuurlijk belangrijk, maar het gebeuren erom heen deed er niet voor onder. Iedereen was altijd lang aan de bar te vinden met een biertje; ook Adje maar in zijn glas zat wat anders; Ad werd al dronken van een kersenbonbons. Hij was er niet minder gezellig om en bleef altijd tot het einde. Wel moest je dan opletten dat je niet te veel dronk want hij was zakelijk genoeg om je tussendoor een paar nieuwe skies te verkopen.
De tijd schrijdt voort en we gaan allemaal onze eigen weg. Totdat we vernamen dat Ad ziek was. We hebben toen weer contact gezocht wat resulteerde in diverse etentjes in Zwanenburg. Die etentjes bleken voor een ieder erg prettig. Voor ons om te horen hoe Ad ervoor stond, voor Ad een break van de inmiddels dagelijkse sleur. Daarna vielen we weer snel terug op de mooie herinneringen die we samen hebben meegemaakt.
Het is moeilijk voorstelbaar hoe snel de tijd sinds de jaren 80 voorbij gevlogen is.
Namens alle KBV-ers, wensen wij Saskia en Jesse en Amber heel veel sterkte toe in de komende moeilijke tijd.
Lieve Ad, rust zacht.

Als ik terugdenk, zie ik een bezige bij, altijd in de weer
Bootje varen, skiën, klussen, maar nu ben je er niet meer
Recht voor z'n raap, niet op je mondje gevallen
Altijd paraat voor een praatje over voetballen
Het is oneerlijk dat jij, strijdlustig als je was
Wordt geveld door een ziekte waarvan niet te winnen was
Lieve Ad, je zal gemist worden door velen
We zullen de herinneringen blijven delen

Lieve Saskia, Jesse & Amber,
Heel veel sterkte,
alle liefs,
Annabel

Geschokt en onwerkelijk.

Wij wensen jullie veel sterkte toe.

Rob
Monique
Kelly, Tom en Nikki Verbon

Hi man, zei je altijd gekscherend, lekker op zijn platste Amsterdams!!

Wat hebben we vreselijk gelachen al die keren tijdens de skitesten in Solden en andere plekken waar we altijd gisteren of vandaag al aankwamen..
Natuurlijk met je broer en zwagers, echt de grootste lol.

Maar wat hebben we t ook leuk gehad jaren geleden met onze gezinnen op en rond de skipistes.Minou en Tess en Amber en Jesse, we hebben genoeg met elkaar meegemaakt, maar vooral erg leuke momenten.Wat een goed idee om je laatste borrel te geven dicht bij de plek waar je vaak was en waar we ook zo leuk samen gewerkt hebben.

Ad bedankt voor alle kennis die je me gaf, ik zal dat nooit meer vergeten, wat was je een super mens, recht voor zijn raap zonder een blad voor je mond te nemen.

Sas, Amber en Jesse, wat zullen jullie m missen maar hij is altijd in jullie hart en zeker ook in die van mij!!

Adieu maatje

Andre Beintema

Lieve familie,
Wij wensen de nabestaande en de hele familie heel veel sterkte toe met het verlies van Ad.
Liefs van Fred, Petra, Jordy en Romy Reinderts