Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Ad Van Strien

21-09-194410-02-2021
      Dit is een video van onze herinneringen aan Ad: https://youtu.be/DwxGgTv1m1M
      Wij koesteren alle mooie herinneringen aan Ad. We vinden het daarom heel fijn als je een reactie, een foto of muziek op deze online gedenkplaats voor ons zou willen achterlaten.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 33   |   niet OK
        Beste Wilma,
        Wij ontvingen het bericht van het overlijden van Ad.
        Bij deze onze oprechte deelneming. Wij wensen jou en de kinderen/kleinkinderen heel veel sterkte toe
        inde verwerking van dit verlies.
        Hartelijke groeten van
        Ger en Reijer Kleijer

        reijer - Apeldoorn
        2 april 2021

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 32   |   niet OK
        Beste Wilma,
        Het is een tijd geleden dat we elkaar gezien hebben.
        Maar onze herinneringen aan onze neef Ad,
        zijn warme herinneringen!
        Zijn rustige en vriendelijke uitstraling zal ons altijd bijblijven.
        Wij wensen jou en je kinderen heel veel sterkte met dit verlies!

        Hartelijke groeten,
        Henk en Henriette Buurman Kleijer
        Apeldoorn.

        Henk en Henriette - Apeldoorn
        25 maart 2021

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 31   |   niet OK
        Lieve Wilma en Familie,

        We hebben jullie bericht ontvangen van het overlijden van onze neef Ad,
        Bij deze onze oprechte deelneming, het is al weer even geleden dat we
        Elkaar op de Reünie spraken.
        Veel sterkte samen in de verwerking van het verlies van Ad.

        Hartelijke Groet, Reijnette en Jan
        Elbertsen-Kleijer



        Reijnette en Jan - Apeldoorn
        25 maart 2021

        Deel deze pagina:

      • Onze herinnering aan Ad
        reactie 30   |   niet OK
        Wij hebben Ad beter leren kennen op de verjaardagebn van Rijn en Gerrie Roos. Een markante man, met genoeg stof tot praten.
        Vanaf 2008 is de club van 9 opgericht en gingen we 1x in de 2 jaar een weekend met elkaar weg. Super gezellig. We huurden een vakantiehuis en daar vermaakten wij ons prima. Met bv een fietstocht, een boottocht, wandelingen of een museumbezoek. s' Avonds speelden we een kwis. Ad was meestal erg fanatiek en na afloop was er zelfs een prijsje.
        Wat hebben we een plezier gehad en we koesteren die herinneringen.
        Lieve Wilma, wat hebben wij respect voor jouw liefdevolle zorg aan Ad.
        Wij wensen jou veel liefs en sterkte toe 🍀

        Rijn en Annemieke - West Terschelling
        4 maart 2021

        Deel deze pagina:

      • Een gemeende groet van lang geleden
        reactie 29   |   niet OK
        In de jaren 70 heb ik Ad en zijn vrouw leren kennen. Ad werd postcommandant van de Rijkspolitie In Renswoude en ik werkte als collega in Leusden. Dat hoorde destijds allemaal bij elkaar en ik heb vaak met hem gewerkt. Ook ging ik regelmatig met hem op surveillance en dat betekende altijd koffie drinken in huize Van Strien. Zij woonden destijds in een geheel gerestaureerde woning aan de doorgaande weg in het dorp. Ik heb hele fijne herinneringen en gevoelens overgehouden aan die tijd. Met lede ogen zag ik hen vertrekken naar Terschelling. Jaren later heb ik ze weer eens ontmoet toen we met het ME peloton Utrecht een oefen driedaagse hielden op Terschelling en wij de volledige medewerking kregen van Ad en zijn vrouw. Het is spijtig te moeten constateren dat Ad is overleden. Ik vond het fijn de video van herinneringen te kunnen zien. Lieve dierbaren. Gecondoleerd met het verlies van Ad en ik wens jullie heel veel sterkte en kracht toe om dit verlies te kunnen dragen.

        Ton - Bunschoten-Spakenburg
        27 februari 2021

        Deel deze pagina:

      • Dag Ad
        reactie 28   |   niet OK
        Dag Ad
        Dag mooi mens
        Ik leerde je kennen als honden liefhebber en baas van Guus...
        Dag Ad...

        Annie - West-terschelling
        24 februari 2021

        Deel deze pagina:

      • Dankjewel lieve Ad
        reactie 27   |   niet OK
        Lieve Ad,

        Het heeft me even wat tijd gekost om alle mooie herinneringen en gedachtes aan jou onder woorden te brengen. Maar vandaag is zo’n dag. Zo’n dag dat het universum een extra zetje in de goede richting geeft. Het regent al de hele dag pijpenstelen hier in Bali en in mijn optiek huilt de hemel een beetje met me mee. Ik heb me de afgelopen week verder weg dan ooit gevoeld, maar door alle fijne en levendige herinneringen ook weer heel dichtbij.

        Oom Ad is Terschelling en Terschelling is oom Ad. Voor mij onlosmakelijk aan elkaar verbonden en waar voor mij alle herinneringen aan jou zich afspelen.
        Fietsend of wandelend door de duinen en over het strand. Soms bulderend lachend, soms zwijgend, maar altijd met de handen op de rug en een ferme pas vooruit. En nooit waren we met een uurtje weer terug, nee, úren wandelen en fietsen is waar mede dankzij jou mijn liefde voor Terschelling begon.
        Logeren op de Longway was voor ons altijd een feest. Vaak in de vakanties, overdag naar het strand en ’s avonds voor het eten wachtend met toch wel enige spanning op Ad die thuis zou komen van zijn werk. Een enorm indrukwekkende verschijning van mijn oom in een politie uniform, die nooit iemand liet missen dat hij thuis was. Direct naar de kast lopend waar hij zijn wapen bewaarde. Met grote ogen en een bescheiden lachje zei ik hem dan altijd ‘hoi’. En met een gevoel waarvan ik op dat moment niet besefte wat het was, maar waarvan ik nu kan zeggen dat het pure trots was.
        Na een heerlijke, vaak Hollandse pot van Wil en een vla met yoghurt toetje na, was het tijd voor het acht uur journaal. Ik geloof niet dat ik het ooit heb aangedurfd te opperen om misschien één keer Goeie Tijden te kijken…

        In 2017 geen lange wandelingen meer, maar met paashaas oren op en al, eieren verstoppen voor Mads, Dide en Vida. De glinstering die in je ogen verschijnt samen met een dikke grijns op je gezicht als je naar je kleinkinderen kijkt, zal ik nooit vergeten.

        Van jou heb ik geleerd hoe ik écht haring moet eten, niet op z’n Amsterdams, geen poespas, maar hop, arm omhoog en happen maar. Om nét als je denkt, ik wil niet nóg een duin op, tóch nog een duintje te pakken. Te fietsen van West naar Oost en weer terug. Een korte broek aan te trekken, ondanks dat je weet dat het wel eens koud zou kunnen worden. En Terschelling. Terschelling heb ik, en ik denk vele met mij, van jou geleerd. Dat blijft voor altijd.
        Dankjewel daarvoor.

        Met heel veel liefde,
        Romi

        Romi - Bali
        22 februari 2021

        Deel deze pagina:

      • Mijn eerste standplaats... ontmoeting met Ad
        reactie 26   |   niet OK
        Ik weet nog precies hoe het ging... 1981... ik was met het kleinste lucifershoutje uitgeloot op Joure en moest naar Terschelling. Op de boot wist ik dat we halverwege de vaart rechtsaf zouden zwaaien naar Terschelling, maar dat gebeurde niet. Lichte paniek, we gingen naar links en een half uur later stond ik op Vlieland. Er stond toch echt iets van Terschelling op de boot. Bleek ook wel te kloppen, maar de boot van Vlieland lag er uit en zodoende werd de reserveboot gebruikt. Telefooncel opgezocht en naar buro West gebeld. Mijn eerste rayoncommandant Ad nam op en ik vertelde hem met schaamrood op de kaken dat ik WAT later zou komen. In gedachten hoorde ik hem gniffelen. Later op de avond stond hij me op te wachten met de Landrover. Zo, ben je daar al zei hij lachend en nam me mee naar het buro. Ik heb veel van Ad geleerd in mijn drie jaar op Terschelling en heb veel respect gekregen van zijn doortastende optreden. Als we aan het eind van de Oosterburen in Midsland stonden om de stappers in de gaten te houden stond hij zijn mannetje. Weet nog heel goed dat hij naar voren stapte toen hij zag dat een dronken dropje iets stond te vernielen en stond te schreeuwen. Het was alsof die knaap tegen een lantaarnpaal opliep toen Ad hem op stond te wachten. In een keer klemvast. Of die keer dat een doorgedraaide knaap uit een internaat helemaal door het lint ging in buro West. Twee begeleiders zaten boven op die knaap en nog was hij bijna niet te houden. Het enige wat Ad tegen me zei was: jij links en ik rechts.... en tegen de begeleiders: laat hem maar los. En hij kwam inderdaad briesend op ons af, maar door de korte aanwijzing van Ad was het ook zo weer over. 10 tellen later hadden we hem in bedwang. Duidelijk en recht door zee... zo ken ik Ad. Mede door Ad heb ik een aantal goede jaren gehad op het mooie eiland en een aantal maanden later was hij nog op mijn bruiloft aan de wal met een aantal collegae van Terschelling. Wilma en kinderen/kleinkinderen heel veel sterkte van Peter de Boer en Tiny uit Workum.

        Peter - Workum
        21 februari 2021

        Deel deze pagina:

      • Herinneringen aan mijn oom
        reactie 25   |   niet OK

        Lieve Wilma, Jeannette, Angelique en Joos,

        De nagedachtenis aan Ad uit mijn vroege jeugdjaren begint in Renswoude, ergens in de tweede helft van de jaren 70. Mijn oom jaagt me de stuipen op het lijf door in de woonkamer met geheven politieknuppel achter me aan te lopen. Terwijl ik me verschuil achter mijn oudste nicht, hoor ik zijn verontschuldigende en innemende lach, gevolgd door het kraken van een rieten stoel waarin hij plaatsneemt. De zwartleren schoenen, die nog groter lijken dan de maat die mijn vader draagt, worden met een plof op een lage tafel geplaatst die stevig genoeg is om de zware last te kunnen dragen. Gebiologeerd aanschouw ik het tafereel en ik voel dat de schrik omslaat in bewondering. De man die zojuist thuiskwam van zijn werk is de broer van mijn vader en hij is politieagent.

        Begin jaren 80 viert de saamhorigheid binnen de familie van Strien hoogtijdagen. De herfstvakanties worden doorgebracht in het Oostenrijkse Mellau en bij bergwandelingen toont Ad zijn ambities als toekomstig alpinist. Bij de beklimming van de Kanisfluh probeer ik in het spoor te blijven van de mijn oom die op echte bergschoenen loopt. De afdrukken die de schoenen achterlaten liggen nog te ver uit elkaar om in zijn voetsporen te kunnen treden. Wel probeer ik voor het eerst om met mijn handen op de rug te wandelen.

        Wandelen, Monopoly, Een reis door de Benelux, Fietsen, Wandelen, Sleeën van Seinpaalduin, Risk, Barricade, Een flinke tippel, Klaverjassen, Klootschieten, Wandelen en nog eens Wandelen. Na de verhuizing van Renswoude naar Terschelling wordt Wandelen, als omlijsting voor alle andere bezigheden, tot kunst verheven. Eerst nog met bouvier Linda, later met labrador Oscar, oftewel: ¨Oscarowicz, Oscarowicz, Ram Bam Bam!¨. Deze zinspeling op een eigennaam is één van de weinigen die niet aan het brein van Ad is ontsproten. Hij werd vooral gebezigd door Boltje, alias Pup en ook door Ted. Polle deed volgens mij niet aan bijnamen en Joos? Joos was toen nog Joosje.

        En Ad was Adje, vooral als zijn kwaliteiten als sporter bij ons thuis werden bewierookt. Adje was een exceptioneel voetbaltalent, Adje had een enorme sprongkracht en hij was ook heel goed in biljarten en tafeltennis. Toen mij door een eredivisievolleyballer tijdens een training gevraagd werd of ik familie was van de legende die zowel met zijn rechter- als met zijn linkerarm verwoestend hard kom smashen, begon ik te beseffen dat de mythe op waarheid berustte. Los van deze waarheidsvinding staat Ad in mijn geheugen gegrift als sportfanaat. De volleybalfinale van de Olympische Spelen in Seoul ´88, die we midden in de nacht ergens in Amsterdam met zijn tweeën hebben gekeken nadat we terugkwamen van het afstudeerfeest van tante Marjan, zal ik nooit vergeten. ¨Hee Maat, nou niet in slaap vallen hè!¨.

        ¨Karch Kiraly is de beste volleyballer aller tijden¨. Bijna 30 jaar na dato zijn we het er nog steeds over eens. We zitten vlak voor de jaarwisseling in Spanje aan de Costa Blanca en kletsen wat over sport terwijl de zon achter de heuvels zakt. Die middag hebben we met mijn ouders en Bastienne het achterland van de costa verkend door een wandeling te maken rond Sierra de Bernia. Ad is verrast door het imposante berglandschap dat zo dicht tegen de Middellandse Zee aanschurkt en trekt vergelijkingen met andere bestemmingen in Europa. De volgende dag bij het ontbijt kom hij erop terug; er gaat niets boven de Lofoten in Noorwegen.

        Ik heb Ad nooit meer bij volle bewustzijn kunnen vertellen hoe overweldigend het was toen de eilandengroep ruim een jaar later voor me opdoemde. Zo onbereikbaar als ze op het eerste gezicht leek, zo vertrouwd voelde het toen de contouren zich langzaam openbaarden aan alle opvarenden die ervoor hadden gekozen de lange reis te ondernemen. Het lijkt bijna een metafoor voor de manier waarop Ad deel is gaan uitmaken van mijn leven. Helaas gaat een eilandbezoek ook altijd gepaard met een intens afscheid waarbij de tastbare werkelijkheid langzaam vervaagt tot een schim die oplost aan de horizon. Ik ben dankbaar dat ik twee jaar geleden in het verzorgingshuis nog één keer een glimp heb mogen opvangen van een goedgemutste Ad, terwijl ik wist dat de reis naar een leven zonder hem al geruime tijd in gang was gezet.

        Vaarwel lieve oom,

        Lennart


        Lennart - Nijmegen
        18 februari 2021

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 24   |   niet OK
        Ad en Wilma leerden we in 1990 voor het eerst kennen. Joos ging met Sander en ons mee op Wintersport,wat ontzettend gezellig was.Toen we thuis waren hebben we Ad en Wilma een avondje uitgenodigd om de film te bekijken van het skieen. Ad was helemaal enthousiast. Dat wil ik ook zei Ad, nou dat kan wel, gaan jullie gewoon volgend jaar met ons en de jongens mee om te kijken of het jullie wat lijkt, Zo gezegd zo gedaan op naar het zwarte woud.Ad vond het geweldig en baalde dat hij de jongens niet kon bijhouden.Het jaar daarop zijn we met 10 man gegaan. Ad was niet te houden, als wij beneden aan de piste aan de koffie zaten,riep hij vanuit de lift,bestel maar koffie ik kom er zo aan.Samen met Wilma en de kinderen ging hij vanaf die tijd op Wintersport. iIn 2008 op mijn verjaardag zijn we bij Flang met een groepje wezen eten, dat was zo gezellig,dat we vanaf toen besloten hebben dit gaan we vaker doen. De club van 9 was geboren.Een bestuur werd gekozen en elke twee jaar werd er een leuk weekend georganiseerd,wat hebben we een lol gehad. Ad zorgde vaak voor haring(zelf schoongemaakt) en een lekker borreltje met natuurlijk zijn sigaartje en dan zijn heerlijke lach dan kon de dag niet meer stuk.We hebben altijd ontzettend genoten met elkaar en Ad wat zullen we jou ontzettend missen. Rijn en Gerrie

        Gerrie - West-Terschelling
        18 februari 2021

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.