Herman was van ons allemaal. Of je nu katalyse-collega was, of de jongste student op het katalyse lab of bij de studievereniging van TG, Herman had een goed woordje voor ons allemaal. Hij kende iedereen, en iedereen kende hem. Iedereen kende ook zijn passie voor sport, tennis, schaken en zijn auto: De alfa Romeo. Dat was zijn kracht: De mens en de wetenschapper waren een en dezelfde persoon.
Herman was een van de founding fathers van Katalyse Nederland. Daarom hebben we veel aan hem te danken. Daarnaast was hij ook gewoon een heel aardig en energiek mens. Ik vond een foto waar hij samen met Ada mij kwam feliciteren bij mijn oratie. Dierbare herinnering. Herman bedankt voor alles !

Isabel Arends, Wateringen.

Beste familie Van Bekkum, gecondoleerd met het verlies. De herinneringen aan Herman zijn vele en ik voeg hier een paar persoonlijke toe.
In 1964 bestond het toenmalige studiepakket in het tweede jaar van de scheikundige propedeuse overwegend uit natuurkunde met vakken als elektriciteit, optica, thermodynamica en atoomfysica. Het laatste werd gegeven door de natuurkunde hoogleraar J.A. Prins, ook wel de ‘oude Prins’ genoemd omdat zijn zoon inmiddels eveneens hoogleraar was geworden. Ik had het moeilijk met al die natuurkunde en overwoog zelfs te stoppen met de studie. Er was gelukkig ook nog een college organische chemie gegeven door de jonge lector Herman van Bekkum. Die op een drafje de grote collegezaal in het scheikundegebouw, ‘Gele Scheikunde’, binnen kwam zetten en enthousiast het bord vol schreef met chemische formules in plaats van met differentialen en vergelijkingen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik in 1970 bij Herman afstudeerde en wel op het onderwerp zeolieten dat hem altijd nauw aan het hart heeft gelegen.
Heel veel jaren later, nadat ikzelf met pensioen was gegaan, zag ik Herman met regelmatig bij KNCV-bijeenkomsten en op de avonden van de Rotterdamsche Chemische Kring die Herman trouw bezocht. Over zeolieten kon altijd nog een babbeltje worden gemaakt en hij reed weleens met mij mee.
In april 2016 vond een door het Technologisch Gezelschap georganiseerde reünie plaats ter gelegenheid van de sluiting van Gele Scheikunde. Het gebouw aan de Julianalaan136 waar Herman zijn hele carrière had gewerkt en ook na zijn emeritaat nog een kamer had. De chemici verhuisden naar een nieuwbouw aan de rand van Delft tegenover de kernreactor. In de grote collegezaal werden enkele lezingen gehouden en Herman was een van de sprekers. Ouder en grijzer geworden maar nog steeds enthousiast vertellend over de geschiedenis van de scheikunde in Delft. Op de plaats waar hij jarenlang colleges had gegeven. Chemiehistorie was een van Hermans interesses en diverse hoogleraren passeerden de revue met een kwinkslag. Beginnend met Boëseken, de aartsvader van zowel de organische chemie als technologie in Delft. Om met een brede grijns op het gezicht te eindigen met een proefje mechanica met een stoel boven op de tafel. Een verwijzing naar de colleges van de oude Prins. Herman genoot zichtbaar en kreeg een langdurig applaus van de afgeladen zaal.
Applaus dat aan het einde van zijn leven ook dient te klinken.

Eric Wils, Vlaardingen

Beste familie van Herman en Ada,

Het was een grote schok om te vernemen dat Ada en Herman overleden zijn. Voor ons was dit volkomen onverwacht.

Ik was een naaste collega van Herman en ik heb de laatste 30 (!) jaar veel contact met hem gehad. In 1990 ben ik van Amsterdam, waar ik hoogleraar chemische technologie was, naar Delft gegaan. Herman speelde daarbij een grote rol. Met zijn opgeruimd en stimulerend karakter was hij een ideale partner in onderzoek. We hadden een duidelijk raakveld in onze belangstelling voor het onderwerp katalyse. We hebben een aantal succesvolle onderzoeksprojecten samen opgezet. ‘Never a dull moment’ en altijd ruimte voor creativiteit en plezier. Als ik een vraag had over de organische chemie dan was een bezoekje aan Herman meestal voldoende om het licht te zien.

Zijn groep was een uitstekende school voor een groot aantal studenten en promovendi in de Organische Chemie en Katalyse. Herman had en heeft een uitstekende internationale reputatie in zijn vakgebied. Mijn eerste staflid die ik selecteerde voor mijn nieuwe groep in Delft (Michiel Makkee) was bij Herman gepromoveerd.

Herman had een brede belangstelling, ook buiten onderwijs en onderzoek. Hij heeft mij gestimuleerd om het schaken weer op te pakken. Dat ging als volgt. Toen ik tijdens een borrel verteld had dat ik als kind geschaakt had maar dat ik gestopt was toen ik een jaar of veertien was, kwam hij onmiddelijk in actie. Hij belde me iedere keer op als er aan de TUD een schaakevent was. Een aardig voorbeeld was de simultaan schaakwedstrijd van hoogleraren & studenten tegen Anish Giri, die als puber al schaakgrootmeester was. Zoals verwacht ging ik kansloos ten onder maar Herman hield toch een tijdlang uitzicht op een eervolle remise. Ik ben blij dat ik weer aan schaken begonnen ben. Ook hier bleek Herman een uitstekende stimulerende leermeester te zijn. Ik heb nu weer veel plezier in schaken en dat is overgegaan naar een kleinzoon, met wie ik regelmatig schaak.

Ada en Herman hebben waren actieve bridgespelers. We (mijn vrouw Floor en ik) hebben een aantal keren met hen gebridged. Dat was gezellig. Ze waren een bijzonder team, goede bridgers, nooit ruzie.

We zullen Herman en Ada missen. We leven mee met familie en vrienden.


Jacob A. Moulijn
Den Haag, 6 december 2020