Lieve Ada,
Een laatste groet, aan jou! Veel verdriet voor Bianca, Sharon en Tamara, zij
moeten nu zonder jou verder. Je hebt geen gemakkelijk leven gehad, zeker in de
periode dat jullie moeder ziek was en ik, als gezinsverzorgster, bij jullie in
huis kwam. Jij was 13 jaar toen en er waren al meerdere hulpen geweest en er
zouden er nog velen volgen. In die periode had je wel veel steun van oom Joop,
collega van je vader en huisvriend!
Toen kwam Ron in je leven en waren jullie veel op de motor onderweg. Deze
relatie hield geen stand, ook al was je een prinses op jullie huwelijksdag!
Steun en toeverlaat René kwam in je leven, de vader van je twee prachtige
dochters!
Je vader, die al jaren een bijzondere vriend van ons was, werd ernstig ziek
en kwam te overlijden, een enorm gemis, óók voor je meiden, die hun fijne opa
moesten missen!
Maar toen kwam Bianca in je leven en samen hebben jullie heel veel mooie jaren
mogen beleven, samen veel in Amerika genoten en als ik nu die foto zie,
begrijpen wij hoe bijzonder het daar voor je geweest moet zijn en dat je dáár heel
graag nog eens heen wilde. Uiteindelijk je eindbestemming, gelukkig met
Bianca, Sharon en Tamara om je heen. Dat zal een mooie en blijvende
herinnering voor hen zijn.
Ook het heengaan van je moeder heeft je veel verdriet gedaan.
Vorig jaar moest je ook afscheid van Annet nemen. Zij had een nare slopende
ziekte, maar jaren heb jij liefdevol aandacht aan haar besteed en ook aan Jan,
haar geweldig gesteund en nu moest jij haar missen. Zelf was je ook al jaren
in strijd met een verwoestende ziekte, soms ging het wat beter, maar altijd
bleef je positief. Ook toen we 1 jaar geleden afscheid van Annet moesten nemen
en jij zulke mooie woorden voor je zusje sprak, was je zo sterk en krachtig en
ging je er weer voor!
De 4 daagse van Nijmegen wilde je perse lopen, terwijl je nog aan het
herstellen was. Nu moest ook jij de strijd opgeven!
Lieve Ada ook jij zult altijd in onze herinnering blijven,
liefs.
Tom en Marijke Petri-Overkempe
