Ik weet het nog goed, ik verhuisde met mijn broer, moeder en Rudi naar Zwolle en kende daar nog niemand. Mijn broer en ik maakten kennis met onze nieuwe familie, waaronder Roel, Ada, Luuk en Sanne. We ontvingen een warm welkom van iedereen. Op de nieuwe basisschool kwam ik bij Sanne in groep 7 terecht en aangezien we dicht bij elkaar woonden werden de lunch pauzes gesplitst. Als ik het me goed herinner aten we op dinsdag bij mij thuis en op donderdag fietsten Sanne en ik naar haar thuis, waar Ada altijd al op ons stond te wachten. De tafel was altijd gedekt en vaak bakten we een eitje. Oh en er stond ook altijd een glas melk bij het bord. Na het middag eten aten we nog wat fruit en ik herinner me nog goed dat Ada vaak de appel in stukjes voor ons sneed. Nadat alles op was vertrokken we weer naar school en zwaaiden we naar Ada die buiten of achter het raam stond. Deze herinnering is met altijd bijgebleven. Het lijkt klein maar dit heeft veel betekend in mijn eerste 2 jaar in Zwolle en ik keek er altijd met veel plezier naar uit om weer bij Roel en Ada thuis te lunchen (hier at ik namelijk ook rijstewafels met kaas, want thuis hadden we niet vaak rijstewafels).
Ada, bedankt voor deze, en vele andere, mooie herinneringen. Ik zal je missen!
