Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Adriana Jacoba Lagendijk

01-01-200808-04-2006
      Moeder




      Vroeger waren er mensen die om me gaven.
      Vroeger heb ik mijn moeder begraven.
      Vroeger dan dat ze had mogen sterven.
      Nu lig ik hier met mijn hart in scherven.

      Elke dag dat ik haar mis is hel.
      Elke dag mis ik haar wel.
      Elke dag zonder haar lach.
      Nooit gedacht dat ik haar nooit meer zag.

      Mijn wereld verging op de dag dat ze wegging.
      Mijn wereld sterft af met elk lied dat ik zing.
      Mijn wereld draait om zoeken.
      De leegte gevonden in alle hoeken.

      Ze is er niet meer.
      Ze komt nooit terug.
      Ze had longen van teer.
      Het ging veelste vlug.

      Vijf weken lang had ik om afscheid te nemen.
      Vijf weken lang nam ik de benen.
      Vijf weken lang heb ik gevlucht.
      Voor de rest van mijn leven een lange diepe zucht.

      Het afscheid was kort een paar losse woorden.
      Het afscheid was weg ze liet zich vermoorden.
      Het afscheid was triest.
      Ik was er niet bij toen ze haar laatste adem uitblies.

      Tot op de dag van vandaag lig ik te treuren.
      Tot op de dag van vandaag ligt ze te meuren.
      Tot op de dag van vandaag heb ik nog spijt.
      Misschien is het morgen dat ik haar tegemoet rijd.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.