Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Voor mijn moeder die zo bijzonder was.
Als ik in de verte kijk,
zie ik een kind nader komen.
wanneer hij dichterbij komt,
zie ik dat zijn voetjes deze aarde niet raken
Plotseling staat mijn moeder naast hem en kijkt hem vertrouwd aan.
Hij strekt zijn handje naar haar uit en pakt de hand van mijn moeder.
Wanneer ik nog eens kijk, valt mij op dat mijn moeders voeten ook deze aarde niet meer reken.
samen gaan ze op in de verte.

Overige informatie
Mijn moeder was een bijzonderen vrouw die altijd klaar stond voor anderen. Ook in oorlogstijd terwijl ze zelf nog een kind was vergaarde ze voedsel en kleding voor haar eigen broers en zussen. Ook voeden ze hen op haar moeder was gehadicapt aan een arm. Verzorgend zolang het kon ook voor haar broer deze leed aan kinderverlamming, ook heeft ze nog de zorg gehad voor haar demente ouders, haar hele leven was een zorg voor anderen, als het kon missen gaf ze het weg aan anderen. Op einde van haar leven werd ze zelf dement iets wat ze vresselijk vond en gelukkig is haar tehuis bespaard gebleven want ze wilde daar niet heen, kreeg ze een hersenbloeding en na een week ging ze heen. Met mijn jongste zusje hebben we haar afgelegd, en we vonden het fijn om dit laatste voor haar te kunnen doen, Ze lag er als koningin bij, en gelukkig heeft ze nog net haar twee laaste klein kinderen mee kunnen maken voor hun is ze oma Hemel.