Lieve Denise, Anna-Louise, Ernesto en familie
Het overlijden van Wilfred heeft ook hier een diepe indruk gemaakt. Ik ken Wilfred al zo lang dat ik geeneens weet waar ik zou moeten beginnen. Onze vriendschap loopt als sinds de basisschool want daar gingen we al met elkaar om. Doordat we elkaars achterburen waren konden we gelukkig over de schutting klimmen (al verliep dat niet altijd zonder schrammen) en waren we snel bij elkaar. Uren, dagen, weken, jaren hebben we met elkaar doorgebracht…. We zaten samen op voetbal, liepen wandeltochten, zaten hele dagen boven te computeren, samen op de camping in Scheldeoord, veelvuldig de hond Sonja uitlaten, de auto wassen van Wilfred zijn vader, aan onze brommers sleutelen (en hier en daar een grote proefrit, ondanks dat we ook nog geen 16 jaar waren), diverse feestjes afgegaan en vooral samen zijn. Heel veel lol hebben we toen al gehad. Ook toen Wilfred uit Zeeland was vertrokken hebben we elkaar nog vaak gezien en gesproken en hebben we ook jullie (Denise, Anna-Louise en Ernesto) in onze harten gesloten. De etentjes die we hebben gehad, de drankjes die we hebben genomen, de mooie gesprekken die we hebben gehad, teveel om op te noemen….. Zoals ook in vele andere memoires is te lezen komen ook gezamenlijke mooie herinneringen naar boven, zoals de bezoeken aan Rotterdam, Amsterdam (en de vaartocht daar), Rostock en een paar keer Berlijn. Uiteraard ook jullie onvergetelijke trouwdag in Italië, wat hebben we genoten allemaal.
Maar toen kwam erop opeens slecht nieuws en is het allemaal in een zeer kort tijdsbestek gegaan. Veel te vroeg is Wilfred aan ons ontvallen en het lijkt nog steeds onwerkelijk, maar het is wel waar. De stilte die nu heerst, voelt als een ‘Sturm’ die is gaan liggen. (Want dat was ook een bijnaam die we vaak gebruikten voor Wilfred). Het gemis is diep en de herinneringen aan de mooie momenten met Wilfred zullen voor altijd in ons hart blijven.
Heel veel sterkte toegewenst met dit immense verdriet….
Patrick, Mirella, Jesper en Twan