Deze foto is van pinkpop. Jij wilde graag Bruno Mars zien. Je was met je moeder en je tante. Ik met Roos-anna. Je vond die foto natuurlijk belachelijk maar ach, je deed het maar.

Milan mist jou, zijn beste vriend.

Als de stilte komt

Nu ‘t rouwrumoer rondom jou is verstomd,

de stoet voorbij is, de schuifelende voeten,

nu voel ik dat er ‘n diepe stilte komt

en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten.

En telkens weer zal ik je tegenkomen,

we zeggen veel te gauw: het is voorbij.



Hij heeft alleen je lichaam weggenomen,

niet wie je was en ook niet wat je zei.

Ik zal nog altijd grapjes met je maken,

we zullen samen door het stille landschap gaan.

Nu je mijn handen niet meer aan kunt raken,

raak je mijn hart nog duidelijker aan.



Een gedicht van Toon Hermans



Voor jou van mamma

Vandaag is een dag met twee gezichten, je neefje is weer jarig, jullie twee altijd samen, waar dan ook, want het is weer deze dag.



Alweer twee jaar, maar voor altijd bij ons.



Je tante

Lieve Aidan, 



Af en toe, hoor ik iemand thuis komen. Of hoor ik jouw broer -net de baard in zijn keel-  sprekend op jouw stem lijken. Zijn gelach tijdens het gamen, of zijn ploselinge gestalte in de gang, doen mij denken aan die van jou.

En in die kleine fracties van een seconde, houd ik mijzelf voor de gek, en laat ik mezelf geloven dat jij er weer bent. Dat alles één groot misverstand was. En voel ik een milliseconde een warme blijdschap mijn hart vervullen en door mijn aderen stromen. En voel ik hoe ik dat heb gemist. Die ontspanning en rust. Die onbevangenheid. Om daarna mij natuurlijk vervolgens weer te realiseren dat dat niet de werkelijkheid is. Want ik ben je echt kwijt en mijn plek in de wereld is die van een heel andere orde. Ik mis je.

Je Mamma