Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Hoi Lieve Alice, Ook al hebben wij elkaar nog nooit gezien, wat ken ik jou goed, heel erg goed. Wat heeft hij veel over jou verteld, vooral hoe hij van jou leerde wat liefde was. Hij heeft veel liefde in zich, genoeg voor ons samen. Want samen zijn we, jij en ik. Vandaag (5 juni 2012) is het 5 jaar geleden dat jij overleed. Een aantal dagen daarvoor overleed mijn man. Later zou blijken dat we op dezelfde dag, naast elkaar in aangrenzende tuinen hebben gezeten. Ik met mijn man, jij met jou partner die later mijn lief zou worden. Hoe bizar kunnen dingen zijn.Een moeilijke zware periode brak aan, waarin mijn positieve instelling mijn redding was... het hoofd boven water houden, er zijn voor de kinderen, de kost verdienen en vooral niet ten onder gaan.En toen leerde ik hem kennen, hij was jou verloren en dat raakte hem tot in het diepst van zijn ziel. Samen rouwden we om het verlies van onze partners, samen vertelden we over het leven dat we samen met de ander hadden gedeeld. We waren lotgenoten.We bleken meer dan lotgenoten, en tot op de dag van vandaag hou ik elke dag steeds een beetje meer van hem en hij elke dag steeds een beetje meer van mij. Dat leerde hij van jou. Wij weduwen en weduwnaars zijn de enige mensen ter wereld die legaal van 2 mensen tegelijk mogen houden. Ik zal goed voor 'm zorgen!Lieve Alice, ik had je het leven gegund, ik had je gegund dat je 100 jaar was geworden, maar dat mocht helaas niet zo zijn.Je zit in mijn hart.  x Rita