Wij hebben Alle leren kennen als collega en maatje (buddy) van onze broer Tinus. Ze kenden elkaar van hun werk bij Victron. Alleen tijdens de periode dat Tinus in Thailand woonde en werkte zal er geen of minder contact zijn geweest, maar dat weten wij als zussen niet. Want Tinus had weinig tot geen contact met zijn familie. Terug uit Thailand kon onze broer weer bij Victron aan de slag.

Het noodlot sloeg toe toen Tinus kanker bleek te hebben, waar hij uiteindelijk weer van ‘genezen’ was verklaard. De medicijnen en bestralingen hebben er echter voor gezorgd dat hij nooit meer de oude werd. Alle heeft zich in die tijd over onze broer ontfermd en hem overal mee naar toe genomen. Ze gingen samen naar de film, maakten ritjes met de auto door de provincie en luisterden ondertussen naar muziek. Zo brachten ze samen een bezoekje aan het haventje van Noordpolderzijl en dronken daar koffie in het ‘Zielhoes’. Dat laatste werd volgens Alle een smeerboel, omdat Tinus zijn hoofd niet achterover kon houden. Maar Alle regelde wel even wat, zodat Tinus toch koffie kon drinken. Ook namen jullie hem mee naar Noorderzon. En op 8 oktober 2016 liep Alle met Tinus in de rolstoel de 4mijl4you in Groningen.

Tinus heeft eigenlijk nooit iemand gehad die zo oprecht belangstelling voor hem toonde. Daar zijn wij Alle heel erg dankbaar voor!

Toen Tinus op 12 december is overleden, hebben we Alle op de hoogte gesteld. En hij heeft toen iedereen die bij Victron werkte of gewerkt had, gebeld of gemaild dat Tinus was overleden. Omdat we als familie eigenlijk zo weinig wisten van het leven van Tinus, heeft Alle er voor gezorgd dat zijn (vroegere) collega’s ons anekdotes opstuurden. Bovendien werd een kleine besloten uitvaart plotseling omgetoverd tot een uitvaart waar ook veel Victron-medewerkers bij aanwezig waren.

Ontzettend bedankt Alle,
Matske en Aukje

IHet afgelopen jaar hebben we elkaar vaak gezien als wij thuis waren. We zaten dan zo anderhalf uur te kletsen. Alle had een zeer brede belangstelling en wist me ook vaak persoonlijk te raken. In oktober wilde Alle om tijd te winnen een aantal keren wandelen naar Kardinge en tegelijk rustig over allerlei zaken praten.
Dit was voor mij heel fijn want het ging niet goed met Bob, en ik wilde nog niet dat iedereen het wist. Met Alle en Piet Gruzen deelde ik mijn ernstige zorgen. Dit was erg waardevol. Alle kon natuurlijk goed luisteren en goede raad geven. Toen het erg slecht ging met Bob zijn jullie nog bij ons geweest.om te praten over de te volgen stappen.
Alle bedankt!

Altijd al heb ik jullie als gezin heel puur en sterk gevonden. Daarmee wil ik niet zeggen dat het allemaal makkelijk is, maar dat jullie er hoe dan ook voor elkaar zijn. Dat vind ik een mooie en fijne gedachte.
Vanuit Ellen heb ik het een en ander door de jaren meegekregen en veel verdriet gedeeld. Ik denk echt vaak aan jullie en wens jullie veel liefde voor elkaar toe.

Liefs Rixt

Het zal een jaar of 20 geleden zijn geweest toen de familie Dijkstra zich bij ons in de praktijk aanmeldde als patiënt. Alle, Jeannette en hun toen nog kleine kinderen Sander en Ellen. Na een wat aarzelend begin ontwikkelde zich een band tussen Alle en mij; het begin van een zeer prettige tandarts-patiëntrelatie. Kwinkslagen, droge humor, zijn sportieve bezigheden, zijn voorliefde voor de natuur, maar ook zijn ziekte waar hij heel open met mij over sprak. 'Evert, ik voel me net een wijf als ik 's nachts weer eens een opvlieger krijg'. Het gesprek over zijn gezondheid kreeg veelal een vervolg met wat ik het best kan omschrijven als platte caféhumor tussen kerels onderling. De tranen biggelden ons met enige regelmaat over de wangen. Uiteraard werden humoristische appjes uitgewisseld en de laatste jaren werden kerstkaarten over en weer gestuurd. Privé gingen we niet met elkaar om, maar elke keer als we elkaar in de praktijk troffen was er van beide kanten een goed gevoel. Het moment dat Alle mij vertelde dat zijn ziekte bezig was hem in te halen sloeg bij mij in als een bom. Zo'n sportieve kerel, relatief jong nog. Uiteraard was movember voor mij de maand waarin ik mijn snor liet staan en doneerde aan het onderzoek naar prostaatkanker. Toen Alle en Jeannette eind vorig jaar in de praktijk waren, wisten we dat het waarschijnlijk de laatste keer zou zijn dat we elkaar zouden zien. Jeannette wipte afgelopen februari nog even mijn spreekkamer binnen. 'Je moet de hartelijke groeten van Alle hebben'. Begin deze week vond ik de rouwkaart op de deurmat van de praktijk. Een fijn mens, een bijzondere patiënt is heengegaan. Wij wensen Jeannette, Sander en Ellen heel veel sterkte dit enorme verlies te dragen.
Jeannet Marx en Evert Jan Prins

Hoe omschrijf je Alle, we moesten even nadenken.... hoe beschrijf je een lief, aardig mens.... die altijd vriendelijk en belangstellend is..... sportief en actief is.... die geniet van kleine dingen en denkt in mogelijkheden. Gaat voor kwaliteit en niet voor kwantiteit. Een natuurliefhebber.... een buurman die iedereen wel zou willen hebben.... een oprecht en open persoon....
En nu is Alle er niet meer... Je wordt gemist, maar met veel liefde herinnerd!

Zoals Alle ons allemaal moest verlaten door “in de mist te vertrekken” moet er een moment zijn geweest dat ik hem in het fietsenhok van de RHBS “Kamerlingh Onnes” tegen kwam. Beide op onze SkyRider. Er moet een blik van goedkeuring zijn geweest: een Puch en geen Tomos. Jaren later toen we allebei “between two jobs zaten” kruisten onze wegen. Alle kwam bij het garagerock bandje samen met zijn studievriend Wycher. Ze bedachten de naam van “Crazy Caddy and the Holes in One”. Gedenkwaardige optredens samen met Gatse, Dick, Klaas S en zijn broer Wieger S (geluid, licht, opnames) volgden in menig sportkantine en de leegstaande brandweerkazerne op het Zuiderdiep.
Naast muziekmaatje was Alle -voordat hij bij Victron begon- toen ook mijn klusmaatje. Als “werkloze” klussers hielpen we het klushuis van Gatse en Atie te renoveren. Samen in mijn R4 tuften we van Lewenborg naar Glimmen. Terug naar huis het hoogtepunt van onze werkdag: op Hilversum 3 luisteren naar " RonFlonflon met Jacques Plafond" met helden als Wilhelmina Kuttje.
Vele jaren later iets voor het overlijden van onze gezamenlijke vriend Wieger S troffen wij elkaar weer. Samen met Jeanette en Ingrid volgden nog dierbare nieuwe herinneringen die we koesteren, denkend aan Alle, een goeie gozer….. en een toffe peer