Andre op het CLD samen met mij . Ik als concierge en Andre als mijn leidinggevende (baas) 😊 wat had ie een hekel aan dat woord . Als er een activiteit was op school was hij de aangewezen persoon om alles tot in de puntjes te organiseren . Samen zetten wij dan alles klaar voor de avond of dag , kwam de docent de volgende dag dan om een compliment te geven , zei hij steevast daarvoor moet je bij de concierge zijn . Mooie vent . Eigengereid ja , klaarstaan voor een ander ja , luisterend oor ja ,ook na schooltijd in de stad of bij hem of mij thuis .Harde werker jazeker en daarover zei hij eens Jo maak niet dezelfde fout als mij , hard en lang werken is prima maar zorg dat je genoeg tijd over houdt voor het gezin dit vertelde hij toen het al niet zo best ging met Gerda zijn lieve vrouw met die fantastische glimlach . Te kort jazeker veel te kort op de aarde . Het ga je goed daarboven Andre en beloof 1 ding organiseer alles een beetje voor dat wij komen gr Johan

De bomen komen uit de grond
en uit hun stam de twijgen
en ied'reen vindt het heel gewoon
dat zij weer bladeren krijgen
we zien ze vallen op de grond
en dan opnieuw weer groeien
zo heeft de aarde ons geleerd
dat al wat sterft zal bloeien.

*****
Hoe sterk was jouw wil, André?
En hoe gedreven was je om zo lang mogelijk op de been en onder de mensen te blijven.
Dank je wel dat ik daar bij mocht zijn.
******

Ik heb André leren kennen als een zeer gedreven man, met een positieve inslag, een kritisch oog voor detail en voor zijn medemens. Hij loste de problemen van mensen op die ze zelf nog niet hadden gezien. Hij had ze al in het vizier, tackelde deze en er verscheen een grote grijns op zijn gezicht. Hij was de man van de schema’s, de Excel bestandjes, het overzicht en de controle. (Ik mocht ook zo’n functioneel Excel bestandje van hem ontvangen!) Mensen vroegen André om hulp.

Hoe krachtig en moedig was het dan ook van hem om mij om hulp te vragen toen hij na het verlies van zijn vrouw, kleinzoon en baan zijn leven niet op de rit kreeg. Het was het begin van ons intensieve contact waarin ik André begeleidde bij de verwerking van deze verliezen. Ik heb hem door onze gesprekken steeds beter leren kennen en ik ben hem bijzonder dankbaar voor zijn openheid en oprechtheid. Ik kijk terug op warme, waardevolle sessies met sloten koffie, een lach en een traan.

Het ging steeds beter met André en we waren onze gesprekken aan het afbouwen. We hadden al besproken dat we elkaar als vrienden zouden blijven zien. Dan konden we ook koffie drinken in de stad en op de golfbaan.
Dat het zo anders is gelopen, is nog steeds niet te bevatten. ‘Verpletterend’ nieuws, zo omschreef André het. En later vertelde hij dat hij in ‘bonustijd’ leefde.

‘Ontvangen’ was niet zo zijn ding. In onze gesprekken heb ik hem meerdere keren gevraagd, uitgenodigd en aangemoedigd om open te staan om te ontvangen wat andere mensen met hem wilden delen. Maar dan lachte André en zei: ‘Ik geef zelf veel te graag!’
Hij bleef er moeite mee houden en toen hij ziek werd draaiden de rollen om. Niet helemaal, dat hield hij wel in de gaten. Ik weet nog dat André met tranen in zijn ogen zei dat hij niet begreep dat er zoveel mensen bereid waren hem te helpen en bij te staan. En ik zei: ‘Dat is omdat je zo’n geweldige vent bent, André!’

We hebben elkaar op 2 juli voor het laatst gezien, niet wetende dat het de laatste keer was. Ik weet nog wel dat er bij het afscheid iets door me heen flitste, toen hij naar me grijnsde.

*****************
Lieve André, ik herinner me jouw grijns.
Die vergeet ik nooit, want ik weet wat daar allemaal voor moois, krachtigs,
zuivers, vrolijks, bruisends en oneindigs achter zit.
Willy
******************

Beste familieleden,
Wat een droevig bericht dat uw vader en opa er niet meer is. Wel in gedachten er altijd zal zij , ook bij mij; een fijne vent waar ik aan denk bij de naam André Vos.
Een groet van Ben van Peppen

Eigenlijk heb ik er geen woorden voor. Nooit meer de goedlachse André. Heel veel sterkte voor alle nabestaanden.
Menno/Alevo