Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Angelo Methorst

22-10-199522-10-1995
      lieve kleine schat, het is al weer lang geleden dat ik je voor het laatst in mijn armen had.die dag vergeet ik nooit meer,want afscheid nemen van jou deed zo,n zeer. heengegeaan in mijn armen mijn mooie lieve jongen ik mis je zo,maar wetend dat jij boven op me wacht kom ik toch een beetje door de dag en lange nacht. je bent mijn lieve engel die ik nooit vegeten kan,tot op een dag,tot dan.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 22   |   niet OK
        LIEVE ANGELO,
        weet dat ik altijd aan je denk,van binnen mijn liefde aan je schenk,wat niet mag zijn doet voor altijd pijn,je moeder is verkeerd geboren,zodat ons gezinnetje niet bij elkaar mocht horen.ook alle pogingen daartoe werden door onze neus geboord,gebeden nooit verhoord,enkel rariteiten mijn hele leven al,wat ik niet meer wil/begrijpen zal.blij dat ik niet rijk ben want dan zou ik ook zo moeten zijn:mensen uitlachend door het leven gaan ,en het liefst bezorg je ze pijn,in plaats van oprecht barmhartig te zijn.vooral als mensen teveel onrecht hebben moeten aanschouwen,waardoor mensen je moedwillig af pakken waar je het het meest van houd,het schijnt normaal te zijn om mensen te isoleren en over een rand heen te douwen.wat een krenten zijn die mensen,gaan op in hun eigen wensen en denk maar niet dat ze jou gaan leren hoe dat moet,daarvoor voelen ze zich te goed.met heel mijn hart,waak over je broertjes en je zusje,want het rechtssysteem doet dat hier niet.liefs mamma

        mamma -
        19 februari 2006

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 21   |   niet OK
        LIEVE ANGELO.heb weer een tijdje niks van me laten horen,ik had beter elke dag wat bij jou kunnen opschrijven want is weer zo'n rare week geworden.durf alweer bijna niks meer te schrijven want het lijkt zo zinloos allemaal.veel dingen zijn niet te begrijpen en komen in een normaal mensen leven niet voor,dus hoezo wel bij mij.ben gewoon in de verkeerde tijd geboren.en had bovendien schijnbaar niet de doelen die ik moest hebben,al hou ik veel rekening ermee dat ik vaak niet anders kon mar veel troost bied dat niet.snappen hoe ik hetzelfde zou moeten kunnen presteren als mensen die het meer meezit of hun "opvoeding" beter hebben mee gekregen doe ik niet.ik ben net als jou ik 'ruik over al even aan',weet dat het bestaat maar kan er niks mee voor de rest.het enige verschil is dat jij er niet meer bent en dat ik helaas nog verder moet.een tijd lang was ik er van overtuigd dat jij middels je zus weer bij me was maar er gebeurde van het kwade teveel en van het goede te weinig om het vast te houden.het enige wat een terugkerende iets is dat ik wanneer ik aan geef behoefte te hebben aan hulp dat ik het dan niet krijg en dat wanneer het goed gaat je geen ondersteuning krijgt,zogenaamd omdat ik het zelf moet oden maar je kan ook teveel zelf moeten doen tot het je niet meer lukt.sommmige mensenmet en sociaal leven kunnen zich niet eens inbeelden hoe dat is.als je voor een kind zorgt moet je voor jou gevoel alles compenseren,en dan glipt de gedachte beter 1 goede moeder dan niet zichtbare familieleden weg.ik heb maar 1 ding geleerd dit jaar wat ik bij mijn opbrenging niet heb meegekregen:de meeste mensen zijn grote acteurs die niet eens van hun kinderen houden,ze 'horen er bij maar meer ook niet'en dan is makkelijk om iemand te belazeren die meer gevoel heeft.ik mocht niet zo zorgelooos mogelijk voor mijn kind zorgen ik werd tot het uiterste getest.mij had je niet horen klagen als mijn kind er wat aan had maar dat was totaal niet het geval.dit valt ook onder de noemer zinloosgewe

        mamma -
        17 februari 2006

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 20   |   niet OK
        Lieve mama van Angelo* bedankt dat U bij Hans* en Sam* kaarsjes hebt opgestoken, het is fijn dat je kinderen niet vergeten worden, als ik Uw verhaal zolees dan hebt U ook meer kinderen verloren, ja het doet pijn,vreselijk veel pijn en die pijn gaat nooit meer over,je kind kun je niet missen, nooit niet, never niet, een kind hoort je niet voor te gaan, Ook voor U brand ik een kaarsje voor wat licht, misschien dat het helpt.Liefs Bep, mam van Hans* Oma van Savannah* en Jelle* vrouw van Ad* de Vries

        Bep -
        13 februari 2006

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 19   |   niet OK
        LIEVE ANGELO,
        wat kan je zeggen,wat kan je doen,als zoveel je herinnert aan toen,als binnen een jaar al je dromen verdwenen zijn.al die onbegrijpelijke dingen,dingen die er niet toe doen.maar wat blijft is de pijn.waar je zo hard voor probeerde om het je leven niet te laten binnendringen,maar zo geregeld door mensen ,die durfden dingen wel te hebben:wensen.en ik dacht als in het verkeer:voorrang mag je niet afdwingen.had ik maar eerder begrepen dat je moest worden als hen:gewoon ervoor gaan staan,ook al gaat de ander er aan.dat moet jou niet uitmaken,want als het zover komt.zijn het zij niet die het interesseerd,dat je gedwongen word om zo te denken:bekrompt.alsof het andere tijden zijn,middeleeuws,verweerd,dan denk je weer ik heb gewed op het verkeerde peerd.ik heb maar een ding om me vast aan te klampen,maar dat kan ze niet afwenden de rampen.mijn liefde voor mijn kinderen is eeuwig,maar pijn doet ook het gevoel ze hebben daar niks aan hoe goed ik het ook bedoel.als ze maar ooit begrijpen dat gekkenwerk is wat ons gescheiden heeft,macht misbruiken daar hebben 'mensen' veel plezier aan beleefd.als ze dat maar ooit begrijpen,als dat ooit hun pijn verzacht,het was vechten tegen een onneembare macht.maar denk er altijd aan dat ik trots op jullie,mijn kinderen ben,jullie zijn de liefste die ik ken,zeker na wat ik vorig jaar voor een 'kinderen' heb moeten aanschouwen.jullie blijven de liefste en de mooisten,als jullie daar maar op kunnen bouwen.met heel mijn hart.waak over je broertjes en zusje als je kan.

        mamma -
        10 februari 2006

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 18   |   niet OK
        LIEVE ANGELO
        als een zuchtje wind,soms ben je bij mij mijn kind,ik voel je aanwezigheid om me heen,dat is om te laten weten dat je er nog bent,naar ik meen.dat pakt niemand van ons af,de liefde die je me gaf.je blijft bij mij en geeft me soms de kracht,dan weer overdag,of anders in de nacht.je bent om me heen als ik amper lachen kan,je bent er altijd zelfs als ik denk dat je er niet bent,zelfs dan.MET HEEL MIJN HART,waak over je broertjes en zusjes,liefs mamma

        mamma -
        7 februari 2006

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 16   |   niet OK
        Lieve Mamma van Angelo en als ik het goed heb meer kindertjes van je,wat een intens verdriet.Ja ik kan me dit ontzettend goed voorstellen,wat je schrijft,ben zelf twee kinderen kwijt geraakt en het is nu van de laatste 34 jaar geleden,zoals je schrijft dit kan je vergeten,het was een deel van ons.En
        je moet er mee leven,ik heb me vaak afgevraagd wat of ik fout had gedaan,en
        ben gelukkig tot de conclusie gekomen
        niets,maar wat ik wel heb geleerd is dit dat onze kinderen beter afzijn,als
        wij,nu heb ik mijn man ook moeten laten gaan,maar hoe eenzaam ik ook ben,het is goed zo.Mijn lieverd heeft geen pijn meer.alleen dat je niet meer met hem kunt praten over ons en de kinderen dat is moeilijk.Wanneer het mijn tijd is dan worden we herenigd en dan is er vrede.maar heb nergens spijt van alles is tot lering al zien wij het niet altijd.lieve Mamma,die zo'n intens verdriet heeft,en dat mag want niemand bepaald dat,dat dat niet mag alleen wij zelf,maar ze zijn altijd bij ons en dat weet ik,alleen hadden we dat graag anders gewild,doordat ik veel geleerd heb kan ik anderen tot steun zijn,en de andere voor mij.heel veel liefs en knuffeltjes voor je engeltjes en ook voor jezelf.liefs Eveline Tiemersma.

        eveline -
        5 februari 2006

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 17   |   niet OK
        LIEVE ANGELO.
        er zijn geen woorden die je kan zeggen,wanneer men er niets van wil horen,er zijn geen woorden die het uit kunnen leggen.maar zolang het universum bestaat,probeer ik niet mijn hart over te laten lopen van haat.want er bestaat wel gerechtigheid,soms zie je het niet,maar voor al die mensen die je uitlachen,ligt er ook pijn in het verschiet.je moet je maar bedenken,als hetzelfde bij hun gebeuren zou,hoe kil zijn zij dan,blijven ze dan echt zo mans of zo'n stoere vrouw.of verliezen ze vrienden/mensen want 'dat gezeur' is niet bepaald wat mensen langdurig boeit.onrecht blijft onrecht ongeacht wie zich ermee bemoeit,vooral als men enkel met woorden stoeit.jij bent mijn getuige,stond mij vanaf de zijkant toe te juichen.maar zij overschreeuwden jou met hun ellende,en weer is het wat ik het liefste lief heb verdwenen.heb echt mijn best gedaan zocht hulp,maar ik hoorde alleen dat ze me wegzenden,juist als ik het het meest nodig had,tja meeste mensen zijn beesten,dom dat ik DAT niet optijd door had.dat neemt niet weg dat ik met heel mijn hart van jullie hou,ze lieten me jaren achter lopen in de tijd,dat vonden ze grappig maar dat creeert normaliter haat en nijd,wat kon de wereld mooi zijn als als zoiets niet gebeuren zou.HEEL VEEL LIEFS MET HEEL MIJN HART VOOR MIJN KINDEREN.die leven met smart en pijn omdat 3 soorten families er niet op tijd voor ons wilden zijn.(als het er niet meer waren!!!!!!!!!!!)

        mamma -
        5 februari 2006

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 15   |   niet OK
        LIEVE ANGELO, des te meer ik onder de mensen ben des te mer ik besef dat ik nergens hoor.heb dat enkel niet gevoeld als ik was wat dat er boven voor me heeft bedoelt.dat is mijn oermoedergevoel.voor iedereen gaat het leven door.hoe ik me ook voel.het maakt mensen toch niet uit,dat heb ik al te lang bemerkt.alleen zijn was nooit mijn doel.hoe had ik door de jaren heen sterker moeten worden als zoveel in andermans handen lag,en ik liep maar door met een schuldgevoel.voor mij hoeft dit niet zo altijd extra stress.ik hoopte dat ik snel kan zeggen vaarwel leven vaarwel dag.heb het nooit zo beleefd:dat ik leven mag zonder alles te geven.nou lieffie waak over je broers en zusje,op deze aarde ben ik klaar,roep me maar.

        mamma -
        4 februari 2006

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 14   |   niet OK
        LIEVE ANGELO,zo mooi je was,zo mooi je bent.hoewel niet voor al te tang op aard,ben ik blij dat ik je hebt gekent.ik was er toen heilig van overtuigd dat je er was voor een reden,maar omdat ik het te diep moest wegstoppen,kon ik het niet al te best verwerken,zoals mijn/jouw ziel het had gewild.dat je naar het licht bent getreden,had me aan moeten sterken,als je er goed mee overweg kan ,oordeel je de rest van je leven mild.je blijft mijn lieve hartendief,IK HEB JE VOOR EEUWIG LIEF.waak over je broertjes en zusje,veel liefs,mamma.

        mamma -
        3 februari 2006

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 12   |   niet OK
        LIEVE ANGELO,nog nooit heb ik zoals nu gehoopd,dat ik terug kan komen na de dood.wel altijd geweten dat ik door dit leven zou worden opgegeten.altijd geweten ik leef voor mijn kinderen,altijd gevoeld dat"mensen"mij daarin zouden hinderen.kennis is macht en dat houden ze voor zichzelf in pacht.nederland sociaal?wat een onwaarheid,wat een misplaatst moraal!al mijn kinderen kunnen erover meepraten,maar daders mag je niet h....??????lieverds als ik eerder had geweten hoe ze in elkaar zaten dan had ik jullie het leven hier bespaard,want jullie zijn me alles waard......liefs mamma ik denk elke dag aan jullie en hou heel veel van jullie.

        mamma -
        1 februari 2006

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.