Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Annemarthe, lieverd ik zag het bericht vanavond….. mijn adem stokte, moest direct overgeven en heb in tijden niet zo hard gehuild.

We verheugden ons beiden op onze lunch afspraak van 1 november…. Dit keer wilde jij trakteren, omdat het beter met je ging dan de voorgaande keren dat we afspraken en levensdilemma’s de revue lieten passeren. Je begreep niet waarom ik altijd ‘zomaar’ tijd voor je maakte en ik liet je weten dat talent en gedrevenheid mij triggeren, want dit zag ik in jou naast het feit dat je zo een enorm mooi mens bent.

Ik bood je een luisterend oor, een duwtje in de rug, reikte mijn netwerk aan en zette zaken in perspectief vanuit een andere invalshoek dan je gewend was. Serieuze gesprekken, die gepaard gingen met een lach.

Vorige maand kwam ik je spontaan tegen bij B en had je de sprankeling weer terug die ik van je kende en was je in je nopjes over je nieuwe werkplek, het project waar je aan werkte en de liefde. We prikten weer een lunch en nu mag ik op diezelfde dag afscheid van je komen nemen...

Ik wil jouw familie heel veel sterkte wensen in dit onverwerkbare verlies.