Maham......
Nu weten jullie al, dat ik weer eens een verhaaltje ga vertellen, over mijn meisje Annemiek. Wanneer ik maham hoorde, tja dan wist ik het al...ze had weer eens wat uitgedacht. Dus...
Ik hoor vanuit haar bed in de kamer " Maham????" Ja lieverd, wat is er...." Mam, kuikentjes die komen uit het ei he!!"
Ik was helemaal op mijn hoede natuurlijk, want die vraag kon alleen maar betekenen dat er een ei moest komen en dat met kip en alles erop en eraan...ik twijfelde of ik gauw iets anders moest bedenken...een kuikentje kon misschien ook wel alleen in Amerika uit het ei kruipen, dan kon ik er misschien onderuit...Maar nee, er werd voor mij beslist...want ik hoorde haar het antwoord al roepen. " Ja hoor, dat heb ik op de Teletubbies gezien en ook heeft Patricia (haar vriendinnetje) eieren in een warm kistje om kuikentjes te laten komen" Daar stond ik dan en liep naar haar toe...Twee glunderende oogjes keken me aan. " Als wij nu eens zo'n doosje eieren voor het raam in de zon leggen?" Nee meisje, wat mijn antwoord, dan lukt het niet hoor.
Ze ging verbeten door " Haal jij even een doosje met eieren uit de kelder mam? Dan maak ik vast een plaatsje vrij" Met een zucht van "nou toe dan maar" haalde ik de eieren op en legde ze bij haar op bed. Vakkundig bekeek Annemiek ze stuk voor stuk. " Hoeveel zal ik laten komen, ik wil wel heel veel kleine kuikentjes op mijn bed!" Ik keek naar het plafond en ook daar vond ik geen steun om uit te leggen, dat kuikentjes niet zomaar uit elk ei springen en vooral niet uit eieren die al weken in een kartonnen doosje zitten. Ondertussen lagen dus 8 eieren in de zon en Annemiek kon bijna niet wachten om papa te vertellen, dat ze eieren uit ging broeden!!! Eindelijk kwam Anton thuis en was verrast over de broedende vensterbank. Meteen had hij ook zijn opmerkingen dat zoiets niet ging lukken. Hij vertelde over de moederkip, die het heel erg warm onder haar veren had en dat er dan een kuikentje kon komen....Annemiek was superteleurgesteld en vond dus dat haar vader een warmbakje moest maken, net als bij Patricia!!! Anton was al bezig...hij kende zijn dochter nu ook wel, dat ontvluchten niet meer mogelijk was. Hij ging alles verzamelen om een bakje te kunnen maken (gelukkig is hij wel een superhandige vader!!) en had het in een paar uur tijd voor elkaar. Nu straalde Annemieks hele gezichtje en voorzichtig werd er eerst een mooi doekje ingelegd om daarna de eieren 1 voor 1, een plaatsje te geven. Voor het slapen gaan werd er nog een dekentje over heen gelegd, om 's morgens met spanning weer te kijken of er al kuikentjes waren......hoezo geduld???
We probeerden voorzichtig uit te leggen, dat het misschien wel iets langer kon duren dan een of twee dagen, maar Annemiek bleef met het bakje op schoot wachten of er al iets bewoog....
Dit tafereel speelde zich dagen achter elkaar af, totdat wonder oh wonder....er zomaar op een avond 8 kleine gele donsjes in het warmte bakje zaten. Zonder afgeworpen schillen, zonder een piep waren de eieren zomaar opengegaan en opgelost en daar zaten de 8 heerlijke piepjes.. en er was geen trotsere moederkloek te vinden op deze hele aardbol.
Daar zat kuikenmoeder Annemiek, met kuikentjes op haar arm, op haar bed en eentje op haar hoofd. " Mam, zie je nu wel, ik had wel gelijk, ik kan ook kuikentjes broeden!!!
( we hebben haar nooit verteld, dat er met de tamtam door de familie was gegaan.Annemiek moet kuikentjes, Annemiek moet kuikentjes.....en een hele slimme zus en zwager zijn naar de Emmer dierentuin gegaan en hebben daar gevraagd of ze 8 kuikentjes konden krijgen.....GELUKT en zo ontstond een wonder in huize Wemhoff)
