Beste familie Bussman,
Wij wensen jullie alle kracht en sterkte toe na het overlijden van je vrouw, jullie moeder en oma.

Jan en Monique Winnemuller

Wij zullen Ans nooit vergeten, een lieve sociale en zorgzame vrouw, moeder en oma. Wij hebben veel mooie herinneringen aan haar. De gezellige borrels, maar ook het etentje in Arnhem samen met Frans, Wendy en Michel. Deze mooie momenten blijven en daar kunnen we met een glimlach en een goed gevoel aan terug denken. Heel veel sterkte en veel liefs voor jullie allemaal. Cindy, Patrick, Pim en Lili

Gecondoleerd familie Bussman.
Ik wens jullie heel veel sterkte met het verlies van jullie vrouw, moeder en oma. Heel verdrietig, hopelijk vinden jullie kracht en troost in alle mooie herinneringen die jullie samen hebben gemaakt.
In gedachten bij jullie.

Zo'n 13 jaar geleden zijn wij op bridgeles gegaan bij Barbara. Daar ontmoetten wij Ans en Frans, Marijke en Simon. En na de eerste les keken wij elkaar aan, knikten van laten wij er maar gauw een glaasje wijn op drinken en natuurlijk met bitterballen. Zo ging dat elke week en natuurlijk moest er bij elkaar thuis geoefend worden met de nodige gezelligheid. Wat later de uitstapjes naar Alkmaar, rondleiding Steenfabriek, gevaren rond jullie huis in de mooie Betuwe. Kortom, het was altijd heel gezellig met elkaar.
Ans, jij was altijd een belangrijke gezellige schakel in dit gebeuren.
Lieve Ans, wij gaan je enorm missen, maar zijn blij dat we zoveel leuke momenten met jou hebben meegemaakt!
Frans, heel veel sterkte en we zijn er voor je!
Liefs, Ans en Gerard

Wat een enorm verdriet.
Als wij aan Ans denken, denken wij aan haar enorme gastvrijheid, positiviteit en vrolijkheid.
Met veel plezier kijken wij terug op onze vakantie bij jullie in Frankrijk, onze boottochtjes en vele uitjes en niet te vergeten onze ontzettend gezellige bridgemiddagen!
Frans, we missen haar nu al.
Dikke knuffel van Simon en Marijke

We hebben net Ans voor het laatst kunnen groeten en daar zijn we blij mee. Een prachtige sobere en emotionele wandeling mochten we samen nog maken. Onvergetelijk. Nu zullen we Ans toch niet snel vergeten natuurlijk, haar brede lach, haar opgewektheid en haar gastvrijheid, dat is voor ons de blijvende herinnering. We denken ook aan Frans en de (klein) kinderen, jullie moesten/ mochten de zware laatste tocht dragen. Op jullie gezicht het verdriet van de afgelopen dagen, weken, maanden. Wij hopen dat het snel iets dragelijke wordt en we wensen jullie bij de verwerking alle, allle sterkte.