Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Antoinette Stapels-Dopper

30-10-195207-01-2020
      Wij willen u vragen om uw herinneringen aan Antoinette in de vorm van verhalen, foto’s en anekdotes met ons te delen door een persoonlijk bericht of condoleance achter te laten op: www.memori.nl/antoinette-stapels-dopper

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Dikke kus
        reactie 44   |   niet OK
        Hoi mam,
        We zijn nu drie jaar verder en je kleindochter is net 1 geworden. Ze is één brok vrolijkheid, en wat lijkt ze op ons. We hebben haar verjaardag in stijl gevierd: rond etenstijd met zelfgemaakte soep en taart. Met maar 15 personen voor u natuurlijk een kleine aangelegenheid ;)
        Het doet me goed om de berichten hier te lezen. Een kleine herinnering om altijd de lieve vrede te bewaren, ongeacht wat er gebeurd is. Ik ga m’n best weer doen.
        Ik mis je!

        Simone - .
        25 februari 2023

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 43   |   niet OK
        Lieve Antoinette,

        33 jaar geleden zijn we allebei voor de eerste keer moeder geworden. We gingen samen met onze meisjes naar het babyzwemmen. Na het zwemmen even lekker koffiedrinken. We hebben nog heel veel koffie en thee gedronken, altijd gezellig. Vaak met een lach soms met een traan.
        Bedankt Antoinette

        Cora - Nieuwerkerk a/d IJssel
        6 februari 2020

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 42   |   niet OK
        Lieve Antoinette

        Je maakt zo’n 40 jaar deel uit van de Stapels familie.

        We hebben in die jaren samen veel meegemaakt en lief en leed gedeeld o.a. in de belangrijke momenten van ons leven. Verjaardagen, jubilea, overlijdens en noem maar op.

        Je was altijd bezig, altijd positief.
        Je had zoveel energie. Je was het vertrouwde warme thuis voor Hans, de kinderen en iedereen die maar langs kwam. Je stond altijd klaar om te helpen. Je was onze lieve schoonzus...

        Je hoorde bij de Stapels familie. Je hebt de familie zelfs uitgebreid met 3 prachtige kinderen.

        Bovenal hoorde je natuurlijk bij Hans en Hans hoorde bij jou. Dit was een gegeven. Jullie
        waren onafscheidelijk.

        Lieve Antoinette, je hebt Hans heel gelukkig gemaakt


        Beste Hans

        We weten dat jij Antoinette ook heel gelukkig hebt gemaakt.

        Je hebt alles gegeven wat je in je had om haar een zo goed mogelijk leven te geven.
        Je hebt haar altijd bijgestaan en gesteund.

        Je hebt ook alles gegeven wat je in je had om haar een zo goed mogelijk levenseinde te geven.

        Hans, ik vroeg onlangs hoe het met je ging. Ach ja, zei je. Ik zit in de doe modus. Nou jij hebt die doe modus volledig benut.
        Onvoorstelbaar wat je de laatste 2 jaar hebt gedaan. Eerder stoppen met werken, ziekenhuis in en uit, Antoinette bijstaan in alles en haar verzorgen met stoma, injecties geven etc. etc. Mocht je ooit nog willen gaan werken dan kan je volgens mij zo in een ziekenhuis aan de slag.

        Daarnaast trokken jullie als het maar even kon, er nog lekker op uit.

        Je relativeerde alles met een gezonde dosis humor. Heb ik straks in ieder geval een elektrische fiets, zei je een keer gekscherend toen we iets uit de schuur moesten halen. Die fiets had Antoinette nog niet zo lang geleden aangeschaft om Hans wat bij te kunnen houden.
        Hans
        Jullie waren zo verbonden.
        Wat zal je Antoinette missen.
        Haar steun en liefde
        Haar aanwezigheid
        We wensen jou heel veel kracht om dit verlies te dragen!


        Beste Familie Dopper

        Lydia en Kees. We leven met jullie mee. Na het verlies van Peter een aantal jaren geleden, verliezen jullie ineens 2 zussen in zo’n heel korte tijd. En allemaal veel te jong. We wensen jullie heel veel sterkte.

        Tot slot
        Lieve Antoinette, we gaan jou heel erg missen maar nogmaals bedankt dat je Hans zo gelukkig hebt gemaakt.

        En Hans, je weet dat je altijd bij jouw familie terecht kan. We zijn er voor je.


        Pieter - Den Dolder
        1 februari 2020

        Deel deze pagina:

      • reactie 41
        Annette

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Annette - Nieuwerkerk a/d IJssel

        29 januari 2020

      • Mijn Tantetje
        reactie 40   |   niet OK
        Goh ja tantetje, ik weet niet eens meer wanneer ik u zo bent gaan noemen?
        Waarschijnlijk toen ik langer werd dan u.????
        De laatste 2 maanden zijn voor mij net een rollercoaster geweest en voor velen met mij.
        U was al langer ziek maar nu wist ik dat het snel bergafwaarts zou gaan.
        Ik schoot volledig in de stress, nu ben ik straks echt me allerliefste tantetje kwijt.
        Ik heb nog steeds niet echt goed gehuild, zit dicht , soort ongeloof ff teveel emotie voor me, maar komt goed heeft even tijd nodig.
        In de laatste weken ben ik herinneringen gaan ophalen.
        Van mijn logeerpartijtjes, zelfs op mijn verjaardag met een hoedje op ontbijten. Het was voor mij 1 groot feest.????
        De oppas momenten op jullie kids, met de kinderen voor kinderen muziek op.
        Ik had zelfs nog een cd gehad van jullie, die ik zelf mocht uitkiezen.
        Altijd die gezelligheid en warmte in jullie gezin zal ik ook nooit vergeten, altijd welkom.
        Het over halen op vakantie om uw haar kort te knippen en te verven.
        Was ook super leuk om te doen????????.
        Het eten was ook altijd lekker, mocht van mij meer zout in toen, maar nu eet ik ook weinig zout is beter voor de gezondheid????.
        Zuurkool met banaan, spitskool gevuld met gehakt of een verse vis van de markt( ik weet niet of ik die ook heb gegeten, maar kan me nog herinneren dat tie was gehaald????)
        Dan natuurlijk het boeket voor mijn huwelijk en ome Hans als ceremoniemeester.????????????
        U was altijd in voor een gezellig praatje en een luisterend oor.
        Alle knipbeurten vergeet ik natuurlijk ook niet ,maar vooral de laatste zal mij bijblijven.????
        U was altijd zo lief en respectvol tegenover mij en mijn dochters .
        Ik vond u altijd tegoed voor deze wereld, altijd de rust en de vrede maar bewaren, zelfs als er mensen waren die het in mijn ogen niet verdienden, u gaf nooit op probeerde altijd wel iets goeds in ze te zien.
        Ik wilde u in de laatste paar keren dat ik u zag het allemaal zeggen, maar er kwam dan niks bij mij uit, dan alleen.... ik hou van u tantetje.
        Daarom nu maar op schrift.
        Ik wil u bedanken voor al deze mooie herinneringen en momenten die ik en mijn kids heb mogen beleven met u.
        U zal voor mij altijd me liefste tantetje zijn, waar ik heel veel van hou en ontzettend zal missen????????,maar ik weet u bent nooit ver bij mij vandaan en er komt een dag dat ik weer een kopje thee kan drinken met u????.

        Love you❤❤❤

        Ome Hans,
        U wil ik ook graag iets zeggen.
        Ik vond het altijd geweldig om te zien hoe liefdevol en respectvol jullie met elkaar omgingen.
        Ik noem dit echte liefde❤❤ .
        Dat mijn tantetje maar heeft geboft met u als zo'n lieve, zorgzame man en vader van jullie prachtige kids.
        Bedankt hiervoor, dat ze daardoor ook thuis tussen de mensen die ze lief heeft tot het einde kon blijven.????????

        Even tot slot....

        Bij de opbaring waren Vajèn en Novia ook mee.
        Ze zijn regelmatig gaan kijken bij tantetje en hebben ook een kaarsje voor haar gebrand.
        Toen de kids bij tantetje stonden zei Novia...
        Mama, tantetje lijkt wel op SLAAPROOSJE.
        Ik zei...je bedoelt DOORNROOSJE schat.
        Ja ,zeg Vajèn alleen dan ouder.
        Wat geweldig die kinderlogica????
        Maar zo zie je maar weer hoe goed ze er bij lag, voor mijn dochters als een doornroosje, alleen was het maar waar, dat ze door uw kus weer wakker kon worden????.

        Heel veel dikke knuffels en ???????????? van Joyce, Vajèn en Novia








        Joyce - NIEUWERKERK AD IJSSEL
        22 januari 2020

        Deel deze pagina:

      • Lieve familie Stapels,
        reactie 39   |   niet OK
        Ik heb Antoinette 20 jaar geleden leren kennen toen ik doktersassistente was bij
        Dr. Geerdink aan het Veenmos.
        Hoe zij ( en jullie) toen met het ziek zijn om ging(en) daar had ik veel respect voor. Het zelfde gevoel kreeg ik weer toen ze weer ziek werd ruim 2,5 jaar geleden. Wat een kracht en positiviteit!
        Vele jaren heb ik met haar samengewerkt in de HOED. Ik heb heel veel van haar geleerd, vooral een probleem op meerdere kanten te bekijken. Veel opbouwende en positieve feedback, daar had ik veel aan. Ook bij computerproblemen klopte ik bij Antoinette aan, ze had altijd wel een oplossing en als zij het niet wist, kreeg ik de volgende dag de oplossing, want dan had ze het met Hans overlegd.
        Ook als ik mijn verjaardag voor familie en vrienden zou gaan vieren, vroeg ik handige tips aan Antoinette, zij maakte immers alles zelf en iedereen bleef ook nog mee-eten.
        Zo uitgebreid als zij, is het mij nog steeds niet gelukt, maar dankzij haar tips word ik er wel steeds handiger in!
        Samen met Florien hebben we heel wat ochtendjes koffiegedronken, verjaardagen gevierd en geluncht bij van der Valk.

        Wat een gemis voor jullie als gezin, familie, maar ook voor mij als oud-collega/vriendin! De afscheidsdienst vond ik heel erg mooi, liefdevol en typisch Antoinette!

        Lieve groet,

        Carola de Vries- Alblas


        Carola - Groot-Ammers
        22 januari 2020

        Deel deze pagina:

      • Vriendschap is geluk hebben
        reactie 38   |   niet OK
        Ik heb dit voorgelezen tijdens de uitvaart dienst van mijn vriendin Antoinette

        Vriendschap is geluk hebben.
        Vriendschap valt je ten deel, het ontstaat, er komt iemand op je pad waarbij het klikt. het is geluk hebben, het had ook niet kunnen gebeuren.
        Ik heb zo'n geluk gehad. Eind tachtiger jaren kwamen Hans en Antoinette op mijn pad. Er is een vriendschap ontstaan. De laatste jaren zijn we veel met z'n vieren op vakantie geweest. Er was een grote mate van vrijheid tussen ons. we deden gezaenlijke dingen maar ook los van elkaar. Er was vrijheid en gebondenheid. Eerlijkheid in discussies. Verbonden door op elkaar lijkende waarden en normen maar ook door dezelfde liefhebberijen of aanvullingen op elkaar. Zoals de vakantie in september. Ik breide de kerstboomversieringen en Antoinette maasde ze omdat ik dat niet goed kan. Ik ben ook samen met Antoinette enkele keren naar Terschelling geweest. We zouden fietsen maar we waren meer van de fiets als op de fiets omdat we mooie paddenstoelen zagen die nodig op de foto moesten of een regenboog of mooie luchten .De zee werd door Antoinette op de foto gezet en ik maakte foto's van de duinen met hun grassen. Honderen foto's zijn er gemaakt.Tijdens de laatste vakantie in Renesse maakte ze geen foto's meer. Ze liet ze maken. Hans reed ons elke dag naar het strand en wij hingen achterin de auto. We zeiden tegen elkaar daar zitten de oudjes weer. We waren verbaasd over onze leeftijd. We hebben nog een dag jullie kinderen op bezoek gehad met jullie kleinzoon. waar jij, Antoinette intens van genoot. Nu meid, nu ben je er niet meer. Ik zal alle herinneringen koesteren. Ook namens Maddy bedank ik je voor de geweldige vriendschap en eindig ik metde woorden zomaar van Hans Bouma.
        Zomaar
        niet gemaakt
        maar gekregen
        niet ontdekt
        maar onthuld
        zomaar
        op je weg gekomen
        zomaar
        met je meegelopen
        wonder
        boven wonder
        zomaar
        een vriend

        Hilly - Utrecht
        20 januari 2020

        Deel deze pagina:

      • Een nachtelijk bezoek
        reactie 37   |   niet OK
        Het moet halverwege de tachtiger jaren zijn geweest. Ik sta in mijn tuin met de rug naar de tuindeur. Het is laat in de avond en de duisternis is al ingevallen. Plots hoor ik een stem en verschrikt draai ik mij om. Het is Hans. Ik vraag hem naar zijn onverwachte bezoek.
        'Geer, zou ik je ladder mogen lenen?'
        'Ja, natuurlijk, maar heb je op dit late uur dan nog zo nodig wat te doen?'
        'Ik ben mijn sleutels vergeten en Antoinette ligt al in bed. Ik heb nog bij de voordeur aangebeld, maar tevergeefs.
        Hans legt uit wat de bedoeling is. Samen gaan we met de ladder naar de tuin van Hans en Antoinette. Hans zet de ladder tegen de dakgoot van het huis en klimt vervolgens naar boven. Ter hoogte van het slaapkamerraam tikt hij een aantal keren hard tegen het raam. Het licht in de slaapkamer gaat spoedig aan en vanaf de ladder klinkt hoorbaar een zucht van verlichting. Hans is gered. Nog even de ladder terugbrengen en snel gaan slapen! Zou Antoinette ook geschrokken zijn van die onverwachte tikken tegen het raam?
        Gerard Smits


        G.N. - Nieuwerkerk ad ijssel
        17 januari 2020

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 36   |   niet OK
        Beste Hans, kinderen en Lucas,
        Wat hebben jullie een mooie afscheidsviering gegeven aan Antoinette in de Sint Josephkerk. Vele mooie woorden van herinnering en de muziek zorgen er misschien wel voor, dat het verlies van Antoinette een beetje draaglijk is geworden.
        Wij wensen jullie heel veel sterkte in de komende tijd.
        Sjaak en Marijke Zuidwijk.

        Sjaak en Marijke - Nieuwerkerk aan den IJssel
        16 januari 2020

        Deel deze pagina:

      • Met trots je te mogen noemen: mijn zus.
        reactie 35   |   niet OK

        Dit is wat ik heb voorgelezen tijdens jouw rouwdienst, of was het onze rouwdienst en lag jij stilletjes mee te genieten, van alle terechte lovende woorden over jou?

        Antoinette: mijn Liefdevolle, harmonieuze, behulpzame, meelevende, verzorgende, sorry zeggende, creatieve hartsvriendin.
        Of te wel, met trots je te mogen noemen: mijn zus.

        Ja, is dat even schrikken! Nou ga ik het toch doen. Eens spreken in het openbaar. Een hele opgave voor mij, maar voor jou doe ik het en hopelijk gaat het goed!

        Ons gezamenlijke avontuur, begon in de Schieveenstraat, al weer meer dan 63 jaar geleden. Als kinderen hebben we niet zoveel met elkaar opgetrokken, daar heeft onze nicht Antoinette al over verteld. Daarbij komt, dat er bijna 4 levensjaren tussen onze geboortes zaten, wat erg veel is in je kinderjaren. Maar dàt hebben we dubbel en dwars in onze volwassene jaren weer ingehaald.

        We hebben veel van je mogen leren:
        We leerden: culinaire hoogstandjes en taarten bakken. Onze moeder bakte er niet veel van, behalve dan de meesterlijke appelflappen en de in haar snelkookpan gemaakte soep, voor na een ijskoude schaatsdag met vrienden, buren en familie op de Bergsingel. Van onze moeder heb ik wat dat betreft niet zoveel kunnen leren. Jij daarentegen kookte en bakte met passie en al stond je daar 2 dagen lang aan te werken, dat maakte je niets uit. Wel even een proef baksel of maaltijd maken en daarna……………. ach als het maar gezellig was. En dat was het!

        Na je behaalde coupeuse -diploma hebben we ook het naaien van je geleerd. Dat was wel even iets anders dan Ma te helpen met al die gordijnen naaien.
        Dan kwamen Trudy, Jan en ik bij je eten, na ons werk. Wederom in de Schieveenstraat, maar dan op een ander huisnummer. Ondertussen werden de Chansons en Benny Neyman ten gehore gebracht en daarna begonnen je lessen. We hebben dubbel gelegen van het lachen, toen Jan, zijn eigen gemaakte spijkerbroek aantrok en wij samen zijn zaakie naar binnen zaten te proppen, om te kijken of de rits er wel goed in zat.
        Voor die “oude man van begin December” je weet wel, had je voor Lucien en Joyce een schattig bruin pakje en ochtendjasjes gemaakt. Ook de aankleding van een poppenhuis was een fluitje van een cent.
        We hebben jarenlang ouderwets en gezellige Sinterklaasavondjes met elkaar gevierd. Met erwtensoep, ellenlange gedichten (door de genen van onze vader) en super leuke surprises.

        De liefde voor je medemensen. Het zorgen voor oud, ziek en jong zat in je bloed. Voor mijn kinderen was je hun tantetje, waar ze altijd terecht konden en op konden rekenen. Een prinsessendag voor Joyce op jullie huwelijksdag. Wat ze je nog eens dunnetjes heeft terug kunnen gegeven, op Stephanie en Henri’s trouwdag. Het mooie trouwboeket wat je voor haar maakte. Lars, die je als ongeveer 8 jarig jochie opgevangen hebt, toen hij het plan opvatte ineens met zijn racefietsje van Rotterdam-zuid naar Nieuwerkerk te fietsen, zonder dat wij dat wisten. Splinters uit zijn lijf gehaald, toen hij met diezelfde fiets tegen een houten schutting viel. Altijd gezellig logeren en later ook oppassen op jullie kinderen. Nog veel later ook het verfwerk gedaan in vele huizen van onze kinderen.

        De passie voor reizen, natuur en vooral fotograferen. Samen met Peter, Trudy en onze kinderen, hebben we alle Meivakanties met onze ouders meegemaakt. Met steevast de Koninginnedagoptocht, vuurwerk, midgetgolfen, vooral veel spelletjes, bezoek aan een kerk en het daarbij gelegen kerkhof.
        De mooiste rondreis hebben we met z’n zessen naar Egypte gemaakt.
        Onze laatste trip samen met broer Peter, de bossen in en fotograferen maar. Zoals wij herfstkinderen zijn, hebben we honderden foto’s van paddenstoelen gemaakt, misschien wel duizenden, in dit digitale tijdperk, maar daar zijn er ook weer heel veel van gedeleted.

        De waardering voor het theater. Samen naar “The Phantom of the Opera”. Onvergetelijk. Wat hebben we daarvan genoten en nòg wanneer we het cd-tje beluisteren. Of zoals laatst bij de “beste zangers”. Kippenvel.

        Creativiteit: Samen struinden we de knutselbeurzen af, om ideetjes op te doen, voor de nieuwe Kerstkaarten. Wat elk jaar weer een feest is om van jullie te mogen ontvangen. De uiteindelijke uitvoering hiervan, bleef zelfs voor mij geheim, totdat ze klaar waren. Ik heb ze allemaal bewaard, dat doen mensen, die weten wat een werk daaraan is besteed. Ook dit jaar was er weer een kaart, waar jij de trui van je grote trots en pracht van een kleinzoon, Lucas zelf hebt gebreid.
        Wat hadden we volgend jaar, nog graag een kaart van je gehad.
        We gaan je niet missen hoor, want dat doen we nu al.
        Jou kennende, houdt vast nog wel een plaatsje voor ons vrij.
        Je diep bedroefde zusje Lydia


        Lydia - Nieuwerkerk aan den IJssel
        14 januari 2020

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.