In liefde, licht en vrijheid. 🙏❤️

Lieve Arjan,
Ik probeer je al maanden te bereiken maar geen gehoor.
Vandaag de dag dat ik dit hoor.
Ik kan het niet geloven
Ben je nou echt daar boven?

26 september 2020 hebben we samen van deze dag genoten. Onze gesprekken vol diepgang. Je had het moeilijk eigenlijk was het te lastig om over te praten. De liefde had je diep geraakt.
Daarom kozen we ervoor om te genieten van de natuur. Samen bomen klimmen. Liggend in het zand, in jouw armen bekeken we de wolken. Genoten van het mogen ZIJN in dat moment.
We kennen elkaar van 2 jaar geleden op een festival kwam ik je tegen. Jij kocht een vestje en ik schoenen. Je maakte indruk met je mooie lach en krullen. Het voelde als een herkenning. Maanden later kwam ik jouw weer tegen op een festival. Ik had die schoenen aan en jij jouw vestje. Dat zijn van die toevals momenten. We hebben elkaar nog vaker gezien. Genietend van de ondergaande zon, of je maakte muziek. Onze interesses in de natuur, muziek, en het pad van bewustzijn bracht ons samen. Een periode hebben we elkaar niet gezien.
Op 26 sept. 2020 was ik bij je thuis niets vermoedend dat dit de laatste keer zou zijn. Ik zei nog in jouw prachtige ogen het is nog niet onze tijd. Er was nog zoveel te verwerken. Maar jouw zachte warme energie voelde als thuiskomen en vertrouwd. Op 1 nov belde ik je maar je nam niet op, en nog een week later, maanden gaan voorbij ik hoor niks meer van jou. Vandaag kwam je weer in mijn gedachten. Ik dacht ik bel je weer. Het voelt zo onwerkelijk. Lieve mooie ziel, para siempre en mi corazon.
🙏❤️

Lieve Arjan,

Na een verdrietige relatiebreuk werd ik jouw huisgenoot op Landgoed de Tempel. Samen met mijn moeder was ik dozen aan het uitpakken toen jij binnenkwam. Je liep meteen naar het stapeltje boeken en bekeek ze aandachtig. Je nam alle tijd. Ook in gesprekken. Je zei iets en dan keek je alleen maar. Je was niet bang voor stiltes, niet bang voor echt contact. Je keek en voelde.
Op een zonnige ochtend zat je op een goedkoop tuinstoeltje over het landgoed uit te kijken. We leerden elkaar een beetje beter kennen. Ik zal nooit vergeten hoe je daar zat. Met je bakkie koffie en je shaggie. Je zachte ogen, die jaloersmakende vrolijke bos krullen, een onderzoekende blik en droge opmerkingen. Je intrigeerde me mateloos.

Je was je pelgrimstocht aan het voorbereiden. Ik kwam je opzoeken in Spanje, al kenden we elkaar nog maar heel, heel kort. Daar liep je dan, met je rugtas, je gegraveerde stok en je mondharmonica. Ik zag hoe dol andere pelgrims op je waren. Je kreeg daar een plekje in vele harten. Ook thuis in Overschie had je fans: in de gezondheidswinkel hingen ze aan je lippen om je reisverhalen te horen.
Tijd bestond niet met jou, samen zaten we rustig een uur aan de gratis koffie in de Plus. We haalden het gekke in elkaar naar boven. Je noemde me koeck, een afkorting van koekwaus en om onduidelijke redenen schreef je dat altijd met ‘ck’.

Je leerde me mediteren. En ontbijtjes met havermout maken. De ene keer met gojibessen, cacao en cocos, dan weer met appel en kaneel en een koekje erin voor de presentatie. Gezond eten was belangrijk en het bereiden ervan leuk. Vaak zochten we dan een mooi plekje in de natuur om het op te eten.
Je was breed ontwikkeld. Bizar wat jij allemaal wist. Ayurvedisch was goed. Permacultuur was goed. Non-dualiteit vond je te gek. Je was me telkens een paar stappen voor. Toen ik dat door kreeg, vroeg ik altijd waar je je nu weer in verdiepte. Zo heb ik heel veel van jou geleerd.

Je aanrakingen waren magisch. Dat wist je zelf ook, je speelde ermee. Mensen wisten soms niet wat er gebeurde als jij even je hand op hun schouder legde. Met je hele aandacht erbij, van jou geleerd.

Lieve Ar, ik baal ervan dat ik je nooit meer zal zien. Dat ik je nooit meer zal spreken. Ik baal van de pijn die dat doet. Heel even vond ik het een stom, sadistisch rotspel, dit leven. Wat heeft het voor zin om zo’n mooie connectie op te bouwen en iemand dan weer los te moeten laten?
Maar toen besefte ik: je blijft me dingen leren, Ar. Je blijft me een stap voor.
Ik hoop dat je nu rust hebt en gelukkig bent, waar je dan nu ook mag zijn. Ik zal jou nooit vergeten. 🧡

Liefs, koeck

Als ik aan Arjan denk, dan zie ik steeds dat ontzettende vrolijke en zachte gezicht voor me. Die krullen en altijd in voor een lach. Je had vaak heerlijke lunches bij je en steevast je leuke drinkfles. Ik heb dankzij jou nog een tijdje mijn eigen Kefir gemaakt. Je hebt een zomer ook bloemen voor mij bezorgd en deed dat elke keer even serieus en met aandacht. Ik heb je meegemaakt in een hele goede tijd bij De Bijenakker en vind het ontzettend verdrietig dat je er niet meer bent. Heel veel sterkte voor alle mensen die hem moeten missen en speciaal veel sterkte voor de familie van Arjan. Warme groet, Iris