Hoe kan dit nu opeens? Geschokt, verdrietig, boos.... maar ook onwijs dankbaar.
Dankbaar voor alle liefde die ik van jou heb mogen krijgen! Wat hebben wij veel leuke, grappige, gekke en mooie dingen meegemaakt. Wat heb ik genoten van onze middelbare schooltijd, onze vakantie in Frankrijk en ons dagje Antwerpen, de concerten van Marco Borsato, de feesten bij NSL maar vooral ook van onze ontelbare avonden: eten, bijpraten en serie kijken. Met wie moet ik nu onze serie afkijken? Als de serie spannend was zei jij altijd nog een extra keer dat ik hem niet stiekem thuis verder mocht gaan kijken :p
Barb je hebt mij altijd geaccepteerd zoals ik ben. Hierdoor konden wij het zo vaak met elkaar oneens zijn en discussiëren als een getrouwd stel. En wat was je dan gelukkig als jij toch gelijk had haha, iets wat ik natuurlijk dan alsnog nooit toegaf en jij trouwens ook niet als jij toch eens ongelijk had :P
Ik zou nog zoveel met je willen meemaken en delen. Wij hadden echt vrienden willen blijven totdat we samen in het bejaardentehuis zouden zitten. Daar had jij wel voor gezorgd want jij was de planner in onze vriendschap die er voor zorgde dat wij elkaar vaak genoeg zagen. Barb je weet dat ik hier wat makkelijker in was, maar wat ben ik nu toch ook dankbaar dat jij zo goed in plannen was.
Ik kon het leven met jou delen in goede en slechte tijden. Altijd was jij er voor mij, 7 jaar lang was jij mijn beste maatje! Wat heb jij mij veel geleerd en wat heb jij mij geholpen. Je was er voor mij als ik je emotioneel nodig had als vriend en je was er voor mij als mijn Nederlands gecontroleerd moest worden in belangrijke stukken. Wat ga ik jou missen Barb! Met wie moet ik nu ieder jaar "Al you need is love"' kijken? Ik weet één ding, ik hou van jou Barb. Ik kan mij geen leven zonder jou voorstellen. Ik weet alleen dat jij mijn voorbeeld bent in positief blijven ondanks het feit dat het leven het ons niet altijd makkelijk maakt.
Afscheid nemen bestaat niet lieverd, je gaat wel weg, maar verlaat mij niet!
