Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Bart Braakhuis

24-09-201026-11-2010
      Bart is ons eerste kindje, gekregen na 9 jaar vruchtbaarheidsbehandelingen. We waren dan ook zo intens gelukkig dat we eindelijk zwanger waren geworden.....We zijn 10 September getrouwd met een mooie dikke buik. Ik was toen 26 weken en 5 dagen zwanger, het was een dag om nooit te vergeten en we waren zo gelukkig.....10 dagen na ons trouwen kreeg ik s,ochtends wat bloedverlies. Heb het ziekenhuis gebeld en gelukkig mocht ik direct even komen, ze vertelden aan de telefoon dat er hoogswaarschijnlijk niets aan de hand was en dat ze me wel gerust zouden stellen. Ik ben "helemaal"onderzocht en s,middags werd me verteld dat ik gerust naar huis kon, want er was echt niets aan de hand. We zijn daarom naar huis gegaan in een redelijk geruste gedachte. Maar helaas kwam ik s,avond alsnog in het ziekenhuis terecht omdat mijn vliezen waren gebroken, ik was toen 28 weken en 1 dag zwanger. S,nacht ben ik per ambulance van Enschede naar Zwolle gegaan. Hier kreeg ik weeen remmers en antibiotica. Helaas is ons ventje 3 dagen later geboren. Veels te vroeg met 28 weken en 5 dagen. Hij woog 1100 gram, niet slecht voor het aantal weken zwangerschap. Bart begon wel direkt te huilen, dat was volgens de verpleging die mij aan het helpen was, een goed teken. Bart werd geboren met een infectie, hij was erg ziek. Bart had een longontsteking en moest aan de beademing. Het ging de eerste week van zijn leventje best goed met hem en daarom mocht hij na een week van de beademing en aan de cpap. Wat waren we trots op ons ventje!! Een dag nadat hij aan de cpap zat kreeg hij een maagbloeding door het medicijn wat bedoeld was om hem van de beademing te krijgen. Daarom werd er versneld afgebouwt en ging het eigelijk heel goed met hem. Tot 4 dagen later.....Bart werd ineens heel erg ziek, hij moest weer aan de beademing. Hij had alles wel nodig om te overleven. Bart had 2 bacterien bij zich en had antibiotica nodig. Na 5 dagen kwamen we er achter dat hij de streptocok en de pseudonomos bij zich had. Wat was ons ventje ziek. Hij moest zo vechten om bij ons te blijven. Maar gelukkig reageerde hij na een aantal dagen op de medeicijnen en knapte hij wat op. Omdat hij zo ziek was ging zijn ductus (een klein adertje onder zijn hartje) open staan en werd hij ook hierdoor erg ziek. Zijn hartje en longetjes hadden heel veel te verduren. Bart is hiervoor in Groningen geopereerd. Hier wilde ze het eerst liever niet doen omdat hij te ziek zou zijn om de operatie te overleven, maar ook hier liet hij iedereen zien hoe sterk hij eigelijk was. Want hij kwam er doorheen.........Na 8 dagen werd hij teruggebracht naar zwolle en ging het redelijk met hem. Bart had wel veel zuurstof nodig en hoge drukken. De kinderarts vertelde dat ze direct wilden beginnen met de hydrocordisol, een medicijn wat gebruikt word om van de beademing te komen. Dit had hij ook gehad toen hij de maagbloeding kreeg. Maar dit moest doorgaan want hij moest van de beademing, omdat zijn longetjes al zo beschadigd waren. Na een week dachten we dat we afscheid van hem moesten nemen, want ondanks dat de drukken nog te hoog waren hebben de kinderartsen besloten om hem wel van de beademing te halen en aan de sprieten te leggen. Dit zijn zuurstof sprieten van ongeveer 3 cm lang. Men dacht ook toen dat hij dit niet zou redden. We hadden onze ouders ingelicht en familie om afscheid te komen nemen, maar ons wonder gebeurde.......Bart pakte het wonder boven wonder op. Hij deed het heel goed. De doktoren stonden met grote ogen te kijken en wisten niet wat er gebeurde. Een week later mocht Bart zelf aan het waterdrukpotje. We waren zo verschrikkelijk trots. We werden wel heen en weer geslingerd van emoties. De ene keer dachten we afscheid van hem te moeten en nemen en de andere keer hadden we weer hoop. En toen hadden we weer hoop, we mochten veel met hem doen, heerlijk buidelen, luier verschonen, hem badderen, heerlijk genieten van de "gewone"dingen. Maar helaas na een paar dagen had Bart wat meer zuurstof behoeft, hij kreeg wat vaker dipjes. Eerst dacht men dat het kwam omdat hij de rsa vaccinatie had gekregen, toen dachten we omdat de hydrocordisol werd afgebouwt. Bart kreeg steeds meer moeite met ademhalen, hij was erg benauwt, vreselijk om als ouders naar je kind te kijken die zo moet vechten voor zijn leven. 26 November werden we vroeg in de ochtend gebeld dat hij op 100% zuurstof stond en dat hij er veel moeite mee had. We zijn direct naar het ziekenhuis gegaan. Ze hebben Bart bij me op de buik gelegt en ik mocht hem troosten en knuffelen. Vaak hielp dit en kon hij een beetje ontspannen. Tegen 09.30 uur kwam er een arts om met ons te praten hoe het verder moest. Bart kon niet meer.....we moesten hem laten gaan......vreselijk..........nog steeds lopen de tranen over m,n wangen aan de gedachte aan dit gesprek. Maar als je goede ouders bent en je hebt het beste voor je kind over dan moet je niet willen dat je kind zo moet vechten. Maar ondanks deze gedachten kun je ook als ouders niet de beslissing nemen om je kindje te laten sterven.........Maar het is ons overkomen, wij moesten die beslissing nemen. Met heel veel verdriet is onze Bart heel rustig gestorven bij mij op de buik. Ik kan nog steeds niet geloven dat hij er niet meer is. Weer staan we met lege handen. Het kindje waar we zolang naar hebben uitgekeken, ons grote wonder, moest ons verlaten. We missen hem zo verschrikkelijk........het is niet in woorden uit te drukken. Bart was onze wereld ons hele bestaan, en nu is hij er niet meer. Maar we moeten verder, maar hoe.....

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 2   |   niet OK
        Lieve Wilma en Jeroen,

        Door wat te googelen kwam ik op deze pagina terecht.
        Erg onroerend om dit te lezen, er rolt zo weer een traan over mijn wang heen.
        En zo trots als jullie op Bart zijn zo trots mag iedereen wel op jullie zijn hoe dapper jullie door zijn gegaan na dit zo intense verdriet en gemis....
        En net als in de periode met Bart leven we nu weer volop met jullie mee met jullie huidige zwangerschap.

        heel veel groetjes
        Nico en Moniek

        en we hebben 2 kaarsje aangestoken, 1 voor Bart natuurlijk en 1 op de goede afloop van deze zwangerschap.

        Moniek -
        18 september 2011

        Deel deze pagina:

      • Gedicht of lied
        reactie 1   |   niet OK
        Geen woord drukt uit de droefheid, en niets geeft weer de pijn, aan alles wat wij wensten, en dat niet zo mocht zijn. Toch heeft jouw tere leven, ons in het diepste geraakt. En daarom lief klein ventje, ben jij voor ons volmaakt...........


        Ik zoek naar jou, mijn lieve kind ik wil je zo graag voelen. Ik verlang naar je, mijn kind en zoek of ik je vindt. Ik mis je zo, mijn lieve kind, ga naar waar je kamertje zou zijn. Ik wil dicht bij je zijn mijn kind maar het is ook niet daar waar ik je vindt. Ik denk aan je mijn lieve kind je lijfje en je mooie handjes. Je gesloten oogjes,... mijn kind en ik besef dat ik je niet vindt.

        wilma - vasse
        21 december 2010

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.