may your soul rest in peace, miss you...

Dag Bart

Lieve Bart,
Als huisgenoot in Arnhem heb ik veel met jou meegemaakt. Onze start was dan wel niet makkelijk gelukkig trok dat snel bij en hebben wij lief en leed met elkaar kunnen delen. Wanneer jij thuis kwam uit je werk spraken we vaak uren in de keuken. Vaak begon het met iets wat een van ons had meegemaakt snel veranderende het in een heel ander onderwerp; een goede film van 10 jaar geleden die ik écht moet kijken omdat het écht niet kon dat ik die niet had gezien; De geringe kennis van muziek was je het ook niet mee eens. Dit begreep je wel ik was immers een stuk jonger maar toch vonden jij en Chris dat jullie een steentje bij moesten dragen aan mijn "muziek opvoeding". Dus samen pingelden jullie er op los om mij dat goede nummer te laten horen, even in jouw kamer muziek luisteren of gaf je mij lijstjes van muziek die écht moest gaan luisteren. Soms kwamen de gesprekken uit op een mooie reis die je had gemaakt, een andere cultuur die je zo bijzonder vond of een sprak je over feitjes en geschiedenis. Wanneer je iets niet wist zocht je het op en klopte je een tijdje later aan om het toch nog even uit te leggen. Ja Bart, ik heb veel van je geleerd! Jouw sociale en open houding maakte jou wie je was. Vaak ging je na je werk nog even langs Focus of een vriend en vriendin of dronken we met z'n allen een wijntje of biertje. Overal in de stad kende je wel het beste plekje, het gezelligste cafeetje, de beste fietsenmaker uit de stad, het mooiste restaurant waar je kan eten. De laatste maanden in Arnhem waren zwaar voor je. Het was lastig om je te zien vechten met jezelf we hebben in deze periode diepe gesprekken gehad over het leven samen lieten we een lach en een traan. Ook al had je het zo zwaar je bleeft Bart die zijn hart openstelde en dat maakte jou jou. Ik hoop dat je de rust hebt gevonden die je zocht Bart op de plek waar je wil zijn en dat je daar verder rockt op AC/DC en net zulke mooie verhalen vertelt als je hier deed. Ik zal nog vaak aan je denken!

Lieve Bart,

We schrijven de lente van 1984
Een groepje tieners in de kop van Noord-Holland
In de ban van een nieuw bandje genaamd Metallica
We wilden graag naar hun concert in Friesland
Was lastig, iedereen was 15 of 16 jaar
Ik vatte het idee op om een bus te huren
Helaas was de groep liefhebbers te klein
Tot er een telefoontje uit Middenmeer kwam
Bart had een flyer gevonden en wilde mee
Hij meer dan tien vrienden die ook mee wilden
En zo begon een lange vriendschap
We gingen naar Metallica, naar Iron Maiden
En door de jaren heen naar tientallen concerten en festivals
De liefde voor rockmuziek verbond ons tot vorige week
Vorig jaar stonden we nog zij aan zij bij Tool
Zoals zo vaak in de jaren ervoor
Maar er was meer dan muziek
Bart was een vriend waarmee ik over alles kon praten
Over politiek, sport, films, filosofie en zelfs werk
Je was geen man voor boeken
Je wilde niet lezen maar zelf leven
Dat is je jarenlang gelukt
Met vallen en opstaan
Je maakte veel vrienden en vriendinnen
maar toch was je vaak eenzaam
Ik ken Bart al zo lang
miste hem bij zijn omzwervingen in Australië
moest lachen om de huizencarrousel in Alkmaar
van een kamer bij Herman tot het prestigieuze Emma kwartier
bezocht hem toen hij met zijn pasgeboren dochter in de gevangenis zat
Anti-kraak want Bart deed geen vlieg kwaad
Bart was de meest sympathieke vriend die je je kon wensen
Nooit zelfzuchtig, altijd geïnteresseerd, zelfs gepassioneerd
AC/DC zijn lust en zijn leven
Sylvie zijn Franse vriendin
Zijn werk voor Provadja
Zijn familie
Trots op Camiel toen hij een Gouden Kalf won
Zijn vader die hij meenam naar Roger Waters
We gingen uit eten met gemeenschappelijke vrienden
We keken EK en WK wedstrijden
Tot hij wat anders wilde en naar Arnhem vertrok
We appten wat af de voorbije jaren
Hij raakte in de put en het lukte me niet om hem eruit te praten
Die klote depressies
Zonder zijn baan als medicijnbezorger viel de structuur weg
Het werd steeds hopelozer
Tot vorige maand plotsklaps een lichtpuntje opdook
AC/DC was bezig met een video opname in Amsterdam
Een AIVD-er waardig had hij binnen een mum van tijd de locatie achterhaald
Op de fiets naar zijn idolen
Helaas waren ze al vertrokken
Toch was ik blij
Een nieuw album, een tournee
Iets om Bart’s gedachten af te leiden, een vooruitzicht
Tot het telefoontje kwam
Bart, wat heb je gedaan?
Ik zal je altijd missen
Als er een hemel is ben je nu bij je vader en bij Bon en Malcolm
Rust in Vrede

Richard

Lieve Bart, gozer, helaas heb ik je de afgelopen 4 jaar niet meer gesproken, daarvoor gingen we veel met elkaar om. Vele mooie gesprekken, en mede dankzij jou oprechte interesse maakte dat we uren konden praten, zowel diepgang als "slap" ouwehoeren. Vaak was je in die 9 jaar steevast 1ste of 2de kerstdag bij ons aan tafel, en met onze energie was het altijd gezellig en goed. Voelde ook de worsteling voor je in het leven, je hebt er heel veel uitgehaald, en ik respecteer in alles je keus. Zal je sterfdag ook niet vergeten pik, moest dat nou echt op mijn verjaardag. ;-) Vind de rust, luister naar muziek, en chill, thx voor onze vriendschap, love u brother.

mit tiefer Bestürzung habe ich gestern erfahren, dass Du von uns gegangen bist.
Über 30 Jahre haben wir gemeinsam unsere Leidenschaft zu AC/DC geteilt, waren auf vielen Konzerten und hatten tolle Momente mit vielen Gleichgesinnten.
Du warst ein Mensch, dessen freundliches und ehrliches Wesen ich stets geschätzt und zukünftig schmerzlich vermissen werde.
Ruhe in Frieden
Thomas - Nauheim

Ik heb Bart al een jaar of 8 niet gesproken, maar was ervan overtuigd dat onze paden elkaar wel weer eens zouden kruisen. Dat gebeurde eens in de zoveel tijd en dan was altijd fijn, gezellig en waardevol. Nooit "dat moeten we vaker doen" of "we zien elkaar te weinig". Maar nu gaat dat niet meer gebeuren. Ik ga je missen. Liefs Angelique