Lieve Bart,
Ik heb je al jaren niet meer gezien maar we hebben veel met elkaar gesproken in Provadja, met name bij de film. Ik bewaar goede herinneringen aan jou en heb nog vaak aan je gedacht. Het is een schok dat je er plotseling niet meer bent.

Theo Baas

Ik heb altijd tegen je opgekeken.
Vooral als je verhalen vertelde over de plekken waar je bent geweest en de dingen die je hebt meegemaakt.
Noah en ik konden uren met je praten. Ik kan me nog herinneren dat we begonnen over een potje jam en eindigden over hoe de wereld is ontstaan.
Ook konden we altijd hard met je lachen.
Ik weet nog goed dat we bij jou in de camper kwamen logeren en we op het wad gingen lopen, waarbij je ons bang ging maken voor de krabben onder het zand.
De laatste keer dat je bij ons was en je weer naar huis ging wilde je mij wel afzetten bij een vriendin waar ik een feestje had. We waren zo druk aan het kletsen dat je de afslag had gemist en we half verdwaalden. Je vond het niet erg, het was zo gezellig.
Ondanks dat ik je de laatste jaren minder vaak zag dan vroeger ben je altijd mijn zelf gekozen oom gebleven.
Dikke knuffel X