Vriendschappen tijdens de lagere school zijn heel bijzonder. Als kind zie je geen klasse- of ontwikkelingsverschillen. Je speelt, je praat, je leeft. Zorgeloos. Tijdens onze jeugd in Ouderkerk aan de Amstel leerde ik Bas kennen. Spelen met onder andere Jantje Ceelen, Richard Samsom, Leen Verweij, op het plein voetballend en bij OSDO. Ik was de keeper en Bas een goede middenvelder met fraaie pass. (Bas staat op de bovenste rij, tweede van rechts.) Een zorgeloze jeugd, met prille kattekwaad en heel veel lol. Voetballen, lachen en spelen, dat deden we. Dat was de wereld. Onvoorwaardelijke vriendschap, die uiteen valt als de middelbare school periode aanbreekt. Dan is die vriendschap er nog wel, maar anders. Het was een geweldige mooie jeugd, en Bas was daar een belangrijk onderdeel in. Ik zei het al, lol, maar ook wat kattekwaad. een voorbeeld. In klas 6 (huidige groep 8), mochten we voor het einde van de les ons gaan omkleden in de kleedkamer gymnastiek, om later achter de school op een weidje te kunnen trainen voor het schoolvoetbaltoernooi. Zonder toezicht, gingen we natuurlijk de gymzaal in, haalden de ringen naar beneden en schommelden elkaar, trekkend en joelend aan de touwen naar boven. Prachtig was het. Tot ik aan de beurt was en de jongens tot bovenin het wandrek klommen en het touw mee naar beneden sprongen. Ik werd gelanceerd naar het plafond. Ik viel neer en brak mijn armen op verschillende plekken en liep een zware hersenschudding op. Bas rende terug naar de klas en riep; 'Hij is dood!' Ik weet zeker dat Bas zich dit gebeuren nog zou herinneren. Evenals die prachtige tijd van toen. <br /> Ik schrok toen ik de advertentie van zijn overlijden zag en las. 'Hij is dood', prevelde ik en vloekte. Hoewel wij elkaar later uit het oog verloren, weet ik zeer zeker dat ook hij onze jeugdtijd nog weet te herinneren. De vriendschap van toen, welke niet door tijd of dood kan worden weggespoeld. Bas moet een geweldig mens geworden zijn, want dat was hij destijds ook, dat kan niet anders. 'Dag Bassie'. <br /> Ik wens zijn familie erg veel sterkte toe met dit verlies.<br /> <br /> Met een lieve groet, <br /> Hans Klopper

Bas kon schrijven als geen ander. Ziel en zaligheid, gevoel, emotie, de condition humaine, details, humor, groots, mooi, tot nadenken stemmend, scherp, impact. Als het leven zelf. Als zijn leven zelf.<br /> Mijn herinneringen aan Bas (veel) doen me automatisch glimlachen. Mentor, maatje, stoorzender, aanjager, een voorbeeld als vader, een voorbeeld als journalist.<br /> Onwerkelijk en oneerlijk, dat is het natuurlijk vooral. En intens, intens verdrietig.<br /> Heel veel moed en sterkte, voor Anna, voor Sem, voor geliefden, familie en vrienden.