Voorgedragen tijdens het de plechtigheid bij Bas thuis.
Lieve Bas,
Waar zal ik beginnen?
Miljoenen herinneringen en beelden als ik m’n ogen sluit. Elk beeld heeft een verhaal, elke herinnering geeft een gevoel.
Ik dacht duizenden foto’s te laten zien, maar op één of andere manier merkte ik dat ik gecorrigeerd werd. Het gevoel van nouuw, dat moest maar niet.
Toen je begon met je opleiding in Amsterdam gaf je aan dat je mij wilde helpen en ik vond dat wel wat.
Leergierig was je, dat had ik al snel door, je enthousiasme en inzicht gaven mij het gevoel jammer dat dat joch gaat vliegen (geintje).
We begonnen met hydrauliek pompen te testen en af te stellen. Ik redde het niet door te zeggen: doe dit, doe dat. Jij zei al snel: ho ho, ik wil meer weten. En ik vond dat leuk. Je raakte vertrouwd met de procedures en veiligheid wat bij hogedruk hydrauliek heel belangrijk is.
We gingen ook samen op stap naar Gouda Geo in Hillegom, die hadden ook snel door: Wat is dat voor een slim ventje?
We gingen machines bouwen voor bodemonderzoek en klep-systemen voor de huisvuilcentrale. En jij verfijnde steeds mijn werkwijze en dat vond ik prettig.
Altijd goed om als jonge ondernemer door een nog jongere neef nieuwe inzichten te krijgen.
We praten veel over techniek, over vrije tijd en over vliegen.
Aan het eind van je opleiding in Amsterdam startte de vliegopleiding.
Je zei: Ik ben niet weg, ik kom nog koffiedrinken en bijpraten. Stiekem was ik een beetje jaloers dat jij aan die mooie opleiding begon, want ja, wie droomt er niet van om piloot te worden.
Ruim een jaar was je weg en we hebben weinig koffie gedronken , maar we appte wel veel. Toen je in Amerika zat gaf je aan welk call-sign je had en kon ik je volgen op flightrader.
Gefeliciteerd, je was piloot en ik was nog jaloerser. Je ging solliciteren en in die tijd zijn we samen weer aan de gang gegaan. We gingen naar een booreiland in de Eemshaven, zat je zomaar in een Engelse booreiland meeting en hebben we daar heerlijk rondgestruind en met de drone gevlogen.
Ook ging je op pad om onderdelen weg te brengen, zo ook die ene keer naar Rotterdam, naar Verolme het booreiland Gorilla, je was vergeten je te melden bij de poort en dat heb je geweten. Naderhand hebben we er dik om gelachen.
Gelukkig kreeg je werk en kon je vliegen op Guernsey als een soort bushpilot op de Dornier228. Dat is pas echt vliegen (met een knipoog naar de 737 piloten).
Je vloog te kort en zo raakte je naar Ryanair op de 737 als first officer. Al die tijd bleef je tussendoor wel komen en praten we bij en hielp je weer.
Projecten deden we, samenstellen van machineonderdelen, bouwen van hydrauliek tanks, testen en afstellen van pompen. Hele installaties bouwde je zelfstandig. We gingen naar de veerboot van Texel om modificaties aan het hydraulische systeem te bedenken en uit te voeren, we konden daar uren over praten. In de auto hadden we de oplossing al uitgedacht.
Het laatste jaar hebben we evengoed nog veel gedaan, altijd leergierig, altijd bereid, altijd positief.
Eén plus één was bij ons drie.
Lieve Karin, Hans, Niels, Annabel en Josien, van Bas kréég ik energie.
Voor ons ligt een tijd waarbij we zullen merken dat Bas een enorme leegte achterlaat. Als familie en vrienden kunnen we Bas niet meer omhelzen,
hou elkaar vast.
En o ja Bas, miljoenen herinneringen en beelden.
Zoals jijzelf geschreven hebt:
Mijn hart is altijd ergens tussen de hemel en de aarde geweest. Kijk naar de lucht en zie mij.
Vaarwel kerel.
René Metzelaar
