Beste familie,
Van harte gecondoleerd met het verlies van jullie man, vader en opa. Wij herinneren hem als een sympathieke en warme persoonlijkheid. Een verhaal dat ons altijd is bijgebleven en dat hij meerdere keren heeft verteld is: Een oudere vrouw stapte moeizaam uit de bus. Iemand zei tegen haar: "U hebt uw beste tijd gehad". Waarop zij antwoordde: " De beste tijd moet nog komen!". Hij genoot hier zichtbaar van. Dat hij nu van deze beste tijd mag genieten. En dat dit voor jullie ook troost mag geven.
Heel veel sterkte en Gods onmisbare nabijheid toegewenst in deze dagen van afscheid nemen en de dagen die gaan komen.
Ferry en Carla Boot.

Bijna 50 jaar geleden (april 1972) kwam ik werken bij de IZB waar ds. Wiegeraad toen de predikant-directeur was. Mijn taak was de boekhandel mede vorm te geven. Ik voelde me (weet ik nog) min of meer in het diepe gegooid. Zou ik dit wel kunnen en daarnaast dan ook nog tijd en moed hebben om het vakdiploma voor de boekhandel te halen? Juist ook door de gesprekken met ds. Wiegeraad kreeg ik meer zelfvertrouwen en is het allemaal gelukt en heb ik bij de IZB zeker dat eerste jaar met hem aan het hoofd, een mooie tijd gehad.
Later - toen ik een eigen onderkomen kreeg in Amersfoort - sloot ik mij aan bij de Adventkerk waar ds. Wiegeraad de wijkpredikant was. Ik bewaar (samen met mijn man) goede herinneringen aan zijn pastorale zorg én aan zijn preken. Nog altijd denken wij met dankbaarheid aan deze tijd.
Jaren ná deze ervaringen in Amersfoort hadden wij in Den Haag een onverwachte ontmoeting tijdens een georganiseerde wandeling in het Haagse Bos. Het was fijn elkaar toen – na jaren - weer even te spreken.
Ik wens u mw. Wiegeraad, samen met de kinderen en kleinkinderen veel sterkte en Gods nabijheid bij dit verlies.

Toos Maasland - Sterken

Meer dan 50 jaar geleden haalde ds. Wiegeraad mij – lichtelijk tegenstribbelend - naar de IZB. Vanuit een organisatie met zo’n 500 mensen naar een kantoor met hooguit (toen nog) 7. Wat moest ik daar? Ik had een ander beeld van mijn loopbaan. Later zou ik het zien als een door God geleide wending in mijn leven. Ik leerde veel van BJW, zo noemden wij hem op kantoor. Tutoyeren was er toen nog niet bij. Wat ik thuis en in de kerk al meegekregen had op het gebied van geloof en kerk gaf hij duiding. ‘Vrolijk gereformeerd’ zou ik het later noemen. Het waren de jaren van zijn jonge gezin, met zijn spontane echtgenote Bep, een waar tegenover voor hem. Na een paar jaar samenwerken vertrok hij, terug naar de gemeente, en ik voelde me opeens verweesd op een stuurloos geworden schip. Dat kwam met zijn opvolger trouwens weer helemaal goed. Over wat BJW voor de IZB heeft betekend, heb ik al het nodige aangedragen voor het In Memoriam op www.izb.nl Hij was werkelijk de founding father van deze organisatie, overigens samen met zijn voorganger, de heer L. Gundlach, die algemeen secretaris heette.
We gingen ieder onze eigen gang door het leven tot een jaar of tien geleden onze wegen zich onverwacht kruisten tijdens een reis door Tsjechië. ‘Je moet maar Bas zeggen’, zei hij, toen we een lang gesprek hadden en ik weer merkte hoe goed hij kon luisteren. Ik was nog vol van het plotselinge overlijden van een jongere zus. Maar dat lukte me niet; hij was mijn leermeester. Bij Diny, met wie hij hertrouwd was, ging dat vanzelf. En ik zag hoe hij opnieuw een hulpe tegenover hem had, die de onhandigheid die hem soms parten speelde opving. Er zijn mensen in je leven van wie je later beseft dat ze wegwijzers van God waren. Voor mij was BJW zo iemand. Gelukkig heb ik het bij mijn pensionering al kunnen zeggen, want nu zou het te laat zijn.
Ik wens jullie, kinderen en kleinkinderen en Diny, veel goede herinneringen toe, troost in het verdriet en vooral dankbaarheid voor het leven met deze vader en man. Zijn gedachtenis zij tot zegen!

Marja Brak

Beste Dinie, kinderen en kleinkinderen,
Gecondoleerd met het verlies van je man, jullie vader en opa. Ik herinner hem als predikant van de gemeente Reeuwijk en na zijn emeritaat als bijna-buurman in de Moerweide. Tijdens vakanties zorgde ik voor hun huis en als ik met vakantie was zorgde hij voor mijn huis.
Ik wens jullie deze dagen, en voor de tijd die komen gaat, veel sterkte toe. Dat jullie, dag aan dag, mogen schuilen bij onze hemelse Vader.
Lieve groeten, Lia Versluis

Beste Dinie, kinderen en kleinkinderen,
Van harte onze deelneming bij het overlijden van jullie man, vader en grootvader. Wij hopen er maandag te zijn. Alleen is er dan niet de gelegenheid om elkaar wat uitgebreider te spreken. Daarom gebruiken we deze mogelijkheid om iets door te geven. Wij kennen Bas sinds het brengen van de beroepsbrief vanwege het beroep naar Reeuwijk eind 1992. Daarna trokken we graag met elkaar op, in toenemende mate, ook binnen De Goudse Kring. Na onze verhuizing naar Bakkeveen kwamen Bas en Dinie jaarlijks een zondag naar Friesland en ging Bas voor in Wijnjewoude, in beide diensten, totdat hij bij het klimmen der jaren naar één dienst terugging en er weer later een punt achter zette. Heel geschikt was Bas als opvolger van ds. Monster voor het presenteren van het radioprogramma Licht en uitzicht van de EO. Mijn moeder was een trouwe luisteraar en wilde dit beslist niet missen. Als er bezoekers wilden komen zei ze: niet tijdens Licht en uitzicht. Deze geschiktheid van Bas merkte ik ook tijdens de weeksluitingen in zorgcentrum De Reehaven in Reeuwijk. Ik verving de pianiste weleens. En al luisterend dacht ik keer op keer: je bent met je prettige en heldere stem en duidelijke uitleg geknipt om voor deze ouderen een meditatie te houden. Graag hadden we jullie nog een keer in Veenendaal willen bezoeken. Maar mede door corona kwam het er helaas niet meer van.
Van harte de troost en de kracht van de Heere God toegewenst.
Met hartelijke groet, Ans en Jaap Kruidenier