Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Beatrix Rosalie Verbeek - Kuipers

24-02-194024-11-2014
      Rust maar uit, je hebt je strijd gestreden,
      je hebt het als een moedig mens gedaan.
      Wie kan voelen wat je hebt geleden,
      wie kan begrijpen wat je hebt doorstaan.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • 2014
        Dikke kus
        reactie 2   |   niet OK
        Lieve mw Verbeek,

        Bijna 4 jaar geleden heb ik u voor het eerst ontmoet. De thuiszorg vroeg of ik misschien zin had u wekelijks te gaan begeleiden. Natuurlijk moest het wel gaan klikken tussen ons maar die klik was er vrij snel!! We hebben uren gepraat, gewinkeld, geluncht, gerommeld en geregeld in al die jaren. Ik heb echt genoten van onze uurtjes samen!
        Het duurde bij mij best lang voordat ik uw psychische situatie goed kon inschatten. U kon heel overtuigend zeggen dat het goed ging maar regelmatig was dat niet zo. De eerste jaren waren er lange periodes dat het goed ging maar het laatste jaar werden die goede momenten steeds korter.
        Ik had alleen nooit verwacht dat het afscheid zo snel zou gaan. Wat is een mens dan eigenlijk ontzettend kwetsbaar, dat blijkt nu maar weer.
        Ik hoop dat u nu uw rust heeft gevonden en mocht er een hemel zijn, dat u bent omarmt door uw lieve man.

        Een hele dikke kus en veel liefs,
        Mieke

        Mieke - Roosendaal
        28 november 2014

        Deel deze pagina:

      • 2014
        Afscheid
        reactie 1   |   niet OK
        Hoezo afscheid?
        Je had nog 20 jaar te leven, tenminste dat dachten wij…
        We kennen je al heel lang en toch hebben we je in de laatste 4 jaar pas echt leren kennen.
        Je was iemand met verschillende kanten…
        in je goede dagen, een lieve vrouw, die haar leven leefde zoals je graag wilde, winkelen, koffie drinken met andere, tv kijken, andere mensen helpen, elke dag iets in een rustig tempo.
        in je drukke dagen een lieve onrustige vrouw die veel dingen deed die ze wilde, alleen dan veel en veel meer, je kon dan geen rust vinden, elke dag winkelen, uren lang, zelfs te voet naar de stad gaan, ’s middags nog even naar de bingo, daarna snel maar even eten, want daarna moest ze ook nog dingen doen.
        Je goede dagen waren leuk, je was dan een super lieve moeder en oma, die klaar stond voor ons.
        Je drukke dagen waren vroeger ook leuk, je was onvermoeibaar, samen winkelen, samen hele huis poetsen, spelletjes spelen, je energie was eindeloos in onze ogen.
        Je slechte dagen maakten we vroeger ook mee, zeker toen Marc thuis woonden en we veel bij jullie waren. Maar toen we getrouwd waren, werden we meer afzijdig gehouden. Soms was je niet lekker en moesten we maar niet komen, je moest rusten. Prima komen we een weekje later. Pas als een opname in Vrederust volgde hoorde wij het.
        Maar 4 jaar gelden, toen wij de zorg van Jan voor jou overname, kwamen wij er pas achter hoe ziek je eigenlijk was. Vrij snel na zijn overlijden kreeg je een depressie en maakte je een hevige psychose door. Jou waarheid was vreselijk, de dingen die je zag, die je voelde en hoe we ook op je in praatte het was jou waarheid. Na enkele weken werkten de medicatie weer goed en was je het meeste gelukkig weer vergeten.
        De psychiater vertelde dat je wel een keer of 6 per jaar een terug val had… vertelde over je depressies, je psychoses, je waandenkbeelden. We besefte toen dat pa zoveel niet heeft verteld, hij beschermde jou maar hij beschermde ook iedereen om hen heen. Wat hij heeft gedaan uit liefde voor jou is met geen pen te beschrijven.
        Wij besefte dat wij niet konden doen wat Jan voor jou had gedaan, niet alleen. We hadden daar andere bij nodig en die waren er voor ons, zo veel vrienden die ons opvingen als wij er door heen zaten, waar we konden praten en huilen.
        Ooms en tantes, die jou en ons steunde, ritjes naar het ziekenhuis, extra bezoekjes thuis en op Vrederust.
        Het personeel van Lake3, wat hebben ze altijd klaar gestaan voor jou maar zeker ook voor ons.
        En dan Mieke, de klik die jullie hadden was zo bijzonder, wij kunnen niet beschrijven wat Mieke voor jou deed en daardoor ook voor ons.
        En dan nu, alle kaartjes, berichtjes, telefoontjes, het doet ons goed dat zoveel mensen meeleven.
        Wij willen iedereen hartelijk danken voor alles was jullie voor ma en ons hebben gedaan.

        Ria - Waalwijk
        27 november 2014

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.