Dit is voor mijn geliefde jongere broer Ben.. zoals ik hem áltijd zal herinneren…
Het begon in de jungle in Manokwari toen Ben…nog maar een jongen van elf jaar was, vroeg of hij met me mee mocht op varkensjacht…” zolang je achter mij blijft lopen en geen geluid maakt” zei ik hem…
en toen kreeg ik de gelegenheid een bákbeest van een zwijn, compleet met slag-tanden te knallen, maar hélaas schoot ik het beest aan… en dan kunnen ze levensgevaarlijk zijn…
mijn gedachten gingen dan ook diréct naar Ben,
die al achter een dikke boom stond in afwachting op dat aan- geschoten beest… die recht op hem af kwam!!!
Schieten kon ik niet vanwege Ben in mijn vuurlijn was…
Pas toen het beest hem gepasseerd had…was dit het einde van de jacht…Ben… als kind al, héb je getoond dat je een kérel bent…met stalen zenuwen,
Zo heb je ook weer getoond toen jij en wijlen Ed bij mij in Houston waren en jij je moose schoot…
een 1200kg gevaarte met een mooi gewei…
afstand ong.200meter en je had mijn “243 Winchester”
in je handen, toen je mij vroeg:”Waar moet ik hem raken Har”, en ik kan me nog heel goed herinneren toen ik je zei:
"Je heb maar een kléin kaliber geweer in je hand Ben… probeer een nekshot, zoniet door het hart,
hélemaal geen “buckfever” van jouw kant…
héél rustig en toen één schot, game over,” Good job Ben”
ben trots op jou, ook ben ik blij dat ik at least een week lang met jou in dat huisje in Zeeland heb gezeten en nog samen hebben kunnen fietsen en jij op je scooter…
Rust in “vrede” Ben… je heb lang genoeg geleden…
... tót wéérziens… in de “Eeuwige Jachtvelden” mijn geliefde jongere broer…zal je nooit vergeten.
Van ons allen Nana, Dio, Mario, Vanessa, Bianca en je broer Harry.