Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve pap, bijzondere man en geweldige opi,

Wat hebben wij veel meegemaakt allemaal met elkaar.. je was postbode in mijn jonge jaren, en af en toe mochten we mee naar de post wat een feest was dat, van samen wandelen in strijthagen tot allemaal in de Fiat panda naar zeeland. En in 1998 kwam je grote droom uit, we gingen als gezin verhuizen naar rimburg en starten in gemeenschapshuis d'r Eck. Er werden ontelbare mooie en geweldige dingen georganiseerd, van beachparty met een zaal vol zand, de geweldige Herrezietzoeng tot de kermis terug brengen in rimburg. De gezellige avonden in het café, de carnaval en de kaars uitblazen op carnavals dinsdag. Jij maar zeker ook wij allemaal waren super trots en nogsteeds, helaas na 13.5 jaar stopte het avontuur in rimburg door gezondheids problemen . Thuis zitten kon je niet dus je ging aan de slag als vrijwilliger bij de voedselbank in landgraaf totdat het niet meer ging, lekker wandelen bleef je met plezier doen in waubach, hier en daar een praatje.. en in 2021 werd je trotse opa je werd al snel omgenoemd naar Opi, velayno kwam regelmatig logeren en beleefde vele avonturen met jullie, samen winkelen, samen kaarsjes aansteken in de kerk en op het kerkhof, fietsen voetballen en als jullie moe waren zaten jullie samen aan de laptop te kijken en zoals jullie zeiden aan het "Joeptoepen" van kinderfilmpjes tot de leukste Duitse carnavalhits. En toen in 2022 je tweede kleinzoon werd geboren was het feest compleet en je was zoooo trots dat je ook aan zijn doop mocht staan en je jezelf opi en patenonk mocht noemen, samen met zijn grote broer beleefde jullie geweldige avonturen en logeerpartijen.
Wat hebben de kinderen en wij van jou genoten pap en Opi, maar aan die mooie tijd kwam begin november een einde, er kwam slecht nieuws , je bleek een vlekje op je long te hebben en na onderzoek bleek dit kwaadaardige longkanker te zijn. Je twijfelde geen seconden en liet een operatie toe, je rechter long werd verwijderd en een aantal ribben, je bleek helemaal schoon te zijn, wat waren we allemaal blij, maar je knapte niet op en de pijn werd erger en erger, en na meerdere onderzoeken bleek je een agressieve variant te hebben van kanker en je had op meerdere plekken uitzaaiingen, het enige wat nog kon was pijn bestrijding maar de pijn werd ondragelijk, en je ging snel achteruit ondanks dat je vocht als een leeuw want elke dag zei je opnieuw ik wil de kleinkinderen zien opgroeien. En begin maart was je naar huis gekomen en op 2 maart hebben we bij jou de 4de verjaardag van Velayno gevierd. 1 dag later ging het zo slecht dat je direct werd opgenomen in het ziekenhuis en daar ging je heel snel achteruit. 6 maart werd voor ons een zwarte dag die we nooit meer zullen vergeten, we kregen telefoon dat het heel slecht ging en je zou 11 uur niet meer gaan halen . We stapte in de auto, brachten de kinderen weg en kwamen kwart over 9 aan op de parkeerplaats van het ziekenhuis en op dat moment kwam dat ene telefoontje wat we nooit wilde krijgen, we waren net te laat, je was om 9 uur overleden in het ziekenhuis, we hebben met enorme pijn in ons hart afscheid van je genomen.

De kinderen zwaaien nu naar de hemel waar Opi met het lampje schijnt.

dag lieve opi we missen je en we hopen dat je onze handjes en tekeningen mooi vind op je kist..

we hopen dat je geen pijn meer hebt, je was een fantastische vader!
en voor de kinderen blijf je hun eigen geweldige opi.
We zullen je nooit vergeten, en wees gerust we zorgen goed voor mam!

We zien je niet maar in ons hart blijf je voor altijd bij ons.

Dag liefste pap, opi, en Ben
En een highfive van Velayno en Leyvano