Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Toen Bernard meer dan tien jaar geleden het SEPA-project (allemaal op dezelfde manier gaan betalen in Europa) ging leiden bij De Nederlandsche Bank, werd ik als opdrachtgever van dat project gewaarschuwd dat het wel iemand was met een groot ego. Nou, gebrek aan zelfvertrouwen had Bernard niet. Maar dat zelfvertrouwen was terecht: hij was erg goed in wat hij deed. Ik zou hem vooral ‘trots’ willen noemen. Bernard was een trotse man. Hij zag er altijd tip-top uit, fit, goed gekapt, strak in het pak, altijd rode sokken en het liefst gearriveerd in een mooie oude auto. Afgezien van onze leeftijd (slechts 39 dagen verschil) deelden we ook de eigenschap dat we graag het oog op de bal wilden houden. Dat betekende voor ons: er moest wel een goed resultaat komen. Dat had Bernard in hoge mate. Maar daar was hij niet monomaan in. Onderweg hield hij altijd het welzijn van de mensen in zijn team in de gaten. Hij zorgde goed voor ze. En hij vond ook dat werken best leuk mocht zijn. We hebben heel wat afgelachen tijdens onze vele gesprekken over SEPA, vooral als hij een subtiele schets gaf van de weerstand die een speler in het veld had over wat die persoon allemaal moest doen. Als ik terugkijk op de meer dan 40 jaar dat ik bij DNB heb gewerkt, staat het SEPA-project in de top van de leukste dingen die ik heb gedaan. En dat kwam in de eerste plaats door Bernard. Ik ben heel dankbaar dat ik zo intensief met hem heb mogen samenwerken. Dat was een voorrecht. Het blijft onvoorstelbaar dat deze rots in de branding er zomaar ineens niet meer is. Hoewel hij natuurlijk veel te jong is overleden, denk ik dat hij meer uit het leven heeft gehaald dan heel veel mensen die twintig jaar ouder zijn geworden. Hij heeft gelééfd. Ik hoop dat dat enigszins een troost is voor zijn naasten.
Coen Voormeulen

Ik kreeg een app van mijn vader; vanuit hier droevig nieuws over Bernard. Ik ben er tot de dag dat je overleed mee bezig geweest, hoe kon dit nou gebeuren, zo'n fitte man altijd. Je uitvaart was prachtig en ik was toch blij dat wij daarbij mochten zijn. Het verdriet en de liefde die ik daar voelde was onbeschrijfelijk.
Lieve Bernard, waar je ook bent, je word gemist. Liefs Kelly

Geschokt was ik bij telefoongesprek met het bericht......Bernard heeft een hartstilstand gehad.
Even zei ik niets ,niet te bevatten wat me zus net tegen me zei.
Mijn 4 jaar oudere broer, in topconditie altijd een doorzetter, nooit opgeven. 'een winner '
Een paar dagen dacht ik die komt er wel bovenop.
Dan krijg je het besef,ja zijn lichaam red het wel,maar zijn hersenen niet.......k.tzooi.
We waren vroeger thuis veel samen omdat onze broers en zus best wel veel ouder waren.
Jij was niet altijd makkelijk en lief voor mij.
Tot ik ouder en sterker werd,kon jij het niet altijd meer van mij winnen.
Slim en ondernemend was je toen al.
Jij werkte vooral met je hoofd en ik met me handen.
Wederzijds respect was er vooral later altijd.
We zouden Februari 2025 naar Spanje gaan op vakantie, 2 uur rijden van jullie verblijfplaats Valencia.
Ik belde je nog met de woorden zijn jullie er dan nog met het schip.
Je zei waarschijnlijk wel.
Wij gaan evengoed,alleen jij ben er dan fysiek niet meer bij.
Broer ik mis je hou van jou.....voor altijd in me hart ♥️
Je hoeft niet sterk te zijn om iets vast te houden,maar heel sterk zijn om iets los te laten.🙏

Lieve Allemaal
Bernard zat voor altijd in mijn hart,door een pot pindasaus.Zal ik even uitleggen,hoe dat zit?
Een aantal jaren geleden,toen Juliette nog thuis woonde,waren wij uitgenodigd, op de verjaardag van Juliette.
Wij zouden gaan BBQ.Alles was aanwezig,vlees,vis en stokbrood.Maar geen pindasaus,en dat hoorde Tjamila,mijn dochter met het Syndroom van Down.Geen pindasaus,bij een BBQ??Ja ,maar dat kan toch niet!Aan haar uitgelegd,dat tomaten ketchup ook prima is,overal is het weer anders.Deze uitleg werd geaccepteerd.Maar Bernard,ving ons gesprek op,en vroeg,wil je pinda saus?Dan ga ik dat voor je halen!Op mij nee,het is zo goed.Daar wilde Bernard niks over horen,en sprong hij op de fiets ,om de pinda saus te gaan halen bij de supermarkt.
Wij een blij kind,maar ook de andere gasten ,vonden het wel lekker hoor.
Dus vandaar dat Bernard ,al in mijn hart zat,en er altijd zal blijven zitten.
Getrouwd met zijn jongste broer,zie ik het verdriet en de leegte die is ontstaan,omdat je niet meer op aarde bent.Ik weet zeker dat jij op je vrouw ,kinderen en kleinkinderen let,daar waar je nu bent,zullen wij het een andere dimensie noemen?
Je bent vooruit gevaren,Bernard.Om voor jouw familie een plek te maken,waar wij elkaar weer zullen ontmoeten.
Met liefde,en een diepe buiging voor Bernard.
Caroline krab-Juffermans

Merel, familie, vrienden en kennissen,

Ik leerde Bernard kennen in 2012 als jonge(re) ondernemer tijdens een seminar voor bankiers, waar ik me niet zo op mijn gemak voelde. Bernard kende iedereen en bewoog zich als een vis in het water, wat de drempel om hem mijn prangende vraag te stellen verder verhoogde. Tot mijn blijdschap reageerde hij zeer vriendelijk op mijn toenadering en er ontspon zich een geanimeerd gesprek.
We investeerden tijd om elkaar beter te kennen en op 1 juli 2014, ruim een decennium geleden, trad hij als tweede persoon toe tot de raad van advies van ons fintech bedrijfje AcceptEasy. Zijn kennis en ervaring rond SEPA en betalingsverkeer, maar ook op het gebied van organisatieontwikkeling konden we als Tikkie-avant-la-lettre onderneming goed gebruiken.
Rustig, charismatisch, bedachtzaam, charmant en beschaafd. Bernard ten voeten uit. Over zijn voeten gesproken: altijd rode sokken, zijn handelsmerk! Oprecht geïnteresseerd in iedereen, geen overdreven manifestatiedrang. Als je ernaar vroeg kreeg je van hem hele goeie ideeën, reflecties en vragen. Altijd in voor een goed gesprek op de inhoud.
Makkelijk kunnen praten, een zaal kunnen boeien en ook goed kunnen luisteren, een zeldzame combinatie op de apenrots der financiele professionals. En Bernard had een unieke en droog gevoel voor humor, waarmee hij ons allemaal plaagde, maar altijd op een chique manier. Zijn pretogen op die momenten staan me helder voor de geest.
Heel even was Bernard BN-er en kwam hij tijdens de IBAN/SEPA migratie veel op podiums en op TV. Hij bleef er ogenschijnlijk onbewogen onder en volstrekt authentiek. En ondertussen bouwde hij een fijne band op met alle collega’s van ons bedrijf.
Na de verkoop van AcceptEasy begin 2021 werd de raad van advies ontbonden, maar we hielden trouw contact en spraken af voor een wandeling in de bossen rond Bergen of voor een lunch in Amstelveen. Ik was erbij met mijn echtgenote toen Bernard met Merel letterlijk in het huwelijksbootje stapte in juli 2021 in Volendam en we ze uitzwaaiden op hun reis over de wereldzeeën met de Blackbird. Nooit kunnen bevroeden dat dit de laatste keer was dat we elkaar in levende lijve zagen.
Woorden schieten tekort. Ik en samen met mij alle oud collega’s en raad van adviesleden van AcceptEasy gaan hem oprecht missen. Hij leeft voort in onze warme herinneringen aan Bernard.

Peter Kwakernaak