Altijd bij elkaar!
Ooit, lieve, geliefde zus van mij,
lieve Bep, eens werd ook jij.
Uit onze moeder geboren,
zoals ook onze broer en ik.
Ooit werd jij zelf moeder,
zo wij, jouw broers,
vaders, hoe dan ook!
Met onze eigen liefde, zó gewenst,
zelfs indien die, niet beschrijf ‘lijk léék,
of ongewild uit het zicht.
Ooit zullen ook wij daarin zijn,
omheen het alles, onbewust samen
waar jij altijd al was, en wij waren,
in en om ons heen, anders, wéderom.
Opgenomen door de natuur, het álles,
waarvan altijd onderdeel, geweest
‘vreemd’ dat ‘alles’ dan toch, mééstal wél,
maar niet altijd, als ‘mooi’ ervaren wordt!