De laatste jaren hebben wij Bertie qua gezondheid steeds verder achteruit zien gaan, maar, ze was er nog altijd bij jou (jullie) om met haar te praten, van gedachten te wisselen, verdriet uit te spreken over haar lichamelijke toestand en daar bij ook weer eens te lachen, of een grapje over te maken.
Haar heengaan maakt dat allemaal onmogelijk; dat laat een ongekende leegte achter die maar heel langzaam opgevuld kan worden.
Wij herinneren ons Bertie als die steeds lachende vrouw, ook nadat ze al ziek was. Wij zien haar nog voor ons toen we op de camping in Bayeux opeens bij jullie aan de caravan kwamen, hoe zorgzaam ze toen was en samen met jou Leen, alles uit de kast te halen om ons te verwennen. Dat was echt in de trant van die gastvrije mensen, die jullie altijd zijn geweest. Dat begon al bij onze eerste ontmoeting in 1991 in De Valk waar jij Leen de captainsvrouwen verwende met dat advokaatje met slagroom.
Leen, we betuigen je onze oprechte deelneming en wensen jou en je dierbaren heel veel sterkte toe.,We hopen je nog eens een keertje bij ACSI te ontmoeten.
Sonja en Jos Stassen.