Gisteren pas hoorde ik van het overlijden van mijn oud collega Bertus Raats.
Ik herinner mij Bertus als een fantastische collega waar ik veel van heb geleerd en veel plezier mee heb gehad.
Nog altijd herinner ik mij zijn Amsterdamse humor, wat altijd verrassend was en waar ik veel van kon genieten.
De laatste keer dat we elkaar zagen was tijdens zijn afscheid van het Pieter Nieuwland College.

Leni, ik wens jou nog heel veel sterkte toe.

Alweer een jaar geleden...
Ongetwijfeld hebben veel mensen tijdens de ROZ van dit jaar een \"Bertus\" moment gehad.

Familie nogmaals sterkte.

Tot mijn grote ontsteltenis hoorde ik net dat , Bertus, mijn maatje voor grappen, grollen en navigatie, plotseling is overleden. Wij waren vast van plan om t.z.t. als oudste equipe nog aan de Tulpenrally mee te doen. Dat zal er dus helaas niet meer van komen. Moeilijk te begrijpen.
Wens zijn nabestaanden de kracht om dit verlies te verwerken.

Woorden? weet ik niet er zal wel al veel geschreven zijn.
Ik zal hem missen

Bertus... ik ken \'m al zo lang, via de wielersport. \'t Is niet te bevatten en ik weet hier geen woorden voor!
Ik wens de familie veel sterkte toe.

Een fijn mens, nog middenin het leven, is er ineens niet meer. Bertus, bedankt voor je inzet in het verleden als wielerman voor Radio Noord-Holland. Ik wens de nabestaanden veel sterkte met het verwerken van het verlies.

Kom net terug van mijn vakantie en dan dit schokkende nieuws. Ik ken Bertus van de Tulpen Rallye als een man vol enthousiasme en geestdrift en altijd een lach. Een ramp voor al zijn geliefden. De Rallye wordt anders zonder Bertus.
Heel veel sterkte.

Ik leerde je kennen bij de organisatie van de ROZ in de zeventiger jaren en hadden daarna het contact niet verloren. Overweldigend was de opkomst van mensen die jou, Bertus op donderdagavond en zaterdag met de crematie kwamen gedenken en hun medeleven hebben getoond aan Lenie en de kinderen, maar ja, net zo overweldigend was dan ook jouw inbreng in de maatschappij op het gebied van je vele interessegebieden in de wielren- en rittensport.. je was vooral geliefd, we zullen je dan ook erg missen, zowel bij Ulysis als bij de diverse autosport-organisaties, maar vooral bij Lenie, de kinderen en kleinkinderen.
Het opnieuw uitbrengen van jouw wielerboekjes serie \"Amsterdams wegwielrennen\" zal jouw naam vereeuwigen, als (is)bn-er! Bertus, rust in vrede.

Nee, dat kan niet. Dat moet een andere Bertus Raats zijn. Dat was mijn reactie toen mijn vrouw mij vertelde dat er een overlijdensadvertentie van ene Bertus Raats in de krant stond. Maar helaas, helaas, helaas.....
Bertus was één van de grote jongens, want al amateur, toen ik bij de adspirantjes van Ulysses mijn rondjes reed in de polders van Ilpendam en Purmerend. Altijd aardig en behulpzaam naar die kleine \"krabbers\".
Merkwaardig genoeg kwamen wij elkaar in ons verdere leven af en toe tegen. En natuurlijk heb ik alle boekjes gekocht die hij over het Amsterdamse wielrennen heeft geschreven.
De laatste keer sprak ik Bertus twee jaar geleden op de zesdaagse. Geanimeerd met elkaar gesproken over het heden en het verleden.. Ik was verwonderd over hoe actief hij nog altijd was.
Ik hoop dat de familie troost vindt in het gegeven dat Bertus een fijn mens is geweest en blijkens de reacties alom geliefd.

Een jaar of zeven geleden ontmoette ik Bertus voor het eerst. We werden door Frank Boele gevraagd een boekje samen te stellen over de Tourstart in Amsterdam in 1954. Ik leerde Bertus kennen als een bijzonder aardige, zichzelf wegcijferende man, een harde werker ook, onbaatzuchtig en altijd goedgehumeurd. De samenwerking ging prima, ik denk er regelmatig met plezier aan terug. In de jaren daarna zagen we elkaar weinig, maar kwamen we elkaar tegen, dan was er steeds die onbevangen hartelijkheid. Bertus was een fijn, goed mens, ik blijf aan hem denken.