Lieve Bjorn, ik heb jou niet gekend, maar je was even oud als mijn dochter Kim die 3 jaar geleden ook is verongelukt, op Hoek. Veel van jouw vrienden en vriendinnen hebben haar ook gekend.
Via deze weg wil ik jouw ouders heel veel sterkte toewensen. Een kind verliezen is het ergste wat je in je leven kan overkomen. Je leven verandert compleet, en het wordt nooit meer zoals voorheen, want er is en er zal altijd die lege plek zijn, altijd het gemis...de tijd heelt de wonden niet zoals het gezegde beweert. Het wordt "anders", je leert ermee te leven, maar het is een rugzak die je je hele verdere leven zult moeten dragen, en misschien gaat de wond wel min of meer dicht, maar het blijft een tere plek, die op elk moment weer open kan gaan.
Lieve Bjorn, ik geloof dat jij, mijn Kim, en al die andere engels die veel te vroeg moesten gaan, dat jullie het goed hebben, daar waar jullie nu zijn, en dat er een moment komt dat we weer herenigd worden. Dat geloof geeft mij de kracht om verder te gaan, maar dat is natuurlijk heel erg persoonlijk.
Lieve ouders, familie en vrienden van Bjorn, ik wens jullie heel veel sterkte toe, nu tijdens deze dagen die voor ons nooit nog echt "feestdagen" zijn, maar ook voor alle komende dagen, maanden, jaren...Warme groeten in verbondenheid.
