Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Het is misschien raar, maar we denken nog regelmatig aan je. We waren buren, en er is een herinnering die me steeds bijblijft. Het was winter en alles was dicht gesneeuwd, ook onze opritten en auto's. Ik moest weg met de wagen die ochtend en wou vertrekken zoals gewoonlijk "net" op tijd, met de muziek luid, en reed me vast in de sneeuw. Het liedje "Sterrenstof" van De Jeugd van Tegenwoordig luid op de radio. Jij stond toen te roken aan de voordeur. Dat was eigenlijk één van de weinige keren dat ik jou zo welgemeend zag lachen. Je hebt dan samen met mijn man de wagen uit de sneeuw geduwd. Nu zetten we af en toe het liedje "Sterrenstof" nog eens op ;-) Het ga je goed, waar je ook bent nu x Je buren

Hij was een fijne collega. Nog steeds ondenkbaar dat Bjorn er niet meer is.
Hij leeft verder in zijn kinderen als dat een troost mag zijn.
Veel sterkte.
Nelly

Deugd blijft ook na de dood voortleven.
Lezend door de condoleances dacht ik aan deze Latijnse spreuk.
Wanneer je niet meer in leven bent, ben je er nog wel voor mensen die je gekend hebben, door je deugden.
Pas wanneer je vergeten bent ben je overleden: dan ben je er niet meer.
Lang heb ik je niet gekend en maar een enkele keer gezien en gesproken.
Eén keer, in je laatste huis in België, met Eline en Fieke: een huis voor je kinderen, met speelgoed, een veilige plaats om te zijn.
Drie gelukkige mensen.
De tweede keer dat ik je zag was dat veilige huis onttakeld: je moest er weg en je leek mij bijzonder gekweld dat je die veilige plek moest opgeven en Eline en Fieke moest achterlaten.
Het zal een onmenselijk zwaar besluit zijn geweest om te doen wat je hebt gedaan.
Hoe zwaar weet jij alleen en zullen wij nooit kunnen voelen.