Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Ook ik ben Boukje niet vergeten. Ik was net bevallen van mijn oudste zoon toen ik de overlijdensadvertentie las. Ik was zo geschrokken. Na de mavo tijd elkaar uit het oog verloren. Ik heb geen idee waaraan ze is gestorven. Ik kwam deze site tegen en ben door de andere reacties erg nieuwsgierig naar het filmpje. Helaas werkt de link niet. Ik wil iedereen bij deze toch nog sterkte wensen, ze zal altijd gemist worden.

Boukje was een hele dierbare vriendin van mij. We leerden elkaar kennen op de HAVO MBO aan de Julianalaan in Leeuwarden, waar we met het vak tekenen naast elkaar kwamen te zitten. We bleken nog een gezamenlijke hobby te hebben: paardrijden. Tijdens onze tochten met haar Ijslanders Utsin en Natdys spraken we over van alles, maar heel vaak ook over God, de Bijbel en onze gevoelens daarover. Ze heeft mij in deze gesprekken zoveel laten zien en mij geholpen mezelf te vormen en te worden wie ik nu ben. Haar dood kwam als een enorme schok, ik kon het niet geloven noch accepteren. Ik heb heel veel steun aan de wetenschap dat Boukje nu thuis is bij God en bij haar moeder.

De film heb ik niet gezien, ik wist niet dat er een film was, omdat ik het niet aankon om in die tijd contact te houden met haar vader en Edsje, iets wat eigenlijk wel heel jammer is.

Ik zal kijken of ik de film nog kan vinden, het lijkt mij heel bijzonder om hem te zien, net zo bijzonder ik het vind dat ik haar werk tegenkom hier en zoveel mooie reacties van mensen die haar ook zo bijzonder vonden.

Bedankt dat jullie me hebben laten weten via deze weg dat ze er nog is en niet alleen in mijn hart.

Yvonne

Griet,bedankt voor deze prachtige reactie.

Vraag aan de beheerder van de site: wilt u bij de intro haar juiste geboorte en sterfdatum plaatsen > 17-06-1978 en 09-01-1998. Dank u wel.

Nadat ik uitgenodigd was de preview van de film bij te wonen, was ik zo ontroerd, dat ik wel een gedicht moest maken. Het is een acrostichon over Boukje Smits geworden. Dat hangt nu te lezen in de buurt van haar kunstwerk:

ICONEN

Beleef de doden,
Zij die je voorging
Overdenken laat leven,
Zij die je voorging
Uitbeelden van gevoelens,
Zij die je voorging
Kruis, overwonnen dood
Zij die je voorging
Je geloof, je doortocht,
Zij die je voorging
Eeuwig leven gekregen,
Zij die je voorging
Sterven om te leven,
Zij die je voorging
Mens zijn, mens worden,
Zij die je voorging
Iconen op wrakhout,
Zij die je voorging
Tijdelijk wordt tijdloos,
Zij die je voorging
Stilte, veelzeggende stilte,
Zij die je voorging

Griet Westra
Pasen 2006

Aangrijpend filmpje over Boukje.Ik heb haar niet persoonlijk gekend maar kende haar gezicht wel uit de wandelgangen van Comenius. De dag dat verteld werd dat Boukje overleden was, stond mij door dit filmpje ook weer levendig voor de geest. Een indrukwekkende gebeurtenis in het leven van vele jonge mensen die samen met haar op school zaten. Maar wat een lerares destijds ook heel terecht zei was dat Boukje een zeer gelovig en godsvruchtig meisje was. Dat heeft wellicht de pijn van het verlies enigszins verlicht voor haar dierbaren. Doordat ik dit toevallig tegenkwam op Internet, leer je je eigen leven met de futiliteiten weer wat relativeren.

ik ben trots op de meiden die zo mooi serene het verhaal van Baukje in beeld hebben gebracht.Heel indrukwekkend en met veel gevoel. Ik heb blij dat ik Bauke via deze weg een beetje heb leren kennen. Marije, Charlotte Esmee en Delfie en meneer Nauta bedankt voor dit mooie document. Silvia (moeder van Delfie)

Ik heb de film vier ker gezien (deed zelf mee aan de paasviering) en vond hem alle vier keer even goed.
Prachtig stuk werk hebben jullie afgeleverd EsmŽe, Marije, Delfie en Charlotte!

Ik ben ook heel tevreden met de film, hij is echt super mooi geworden. In de film word ook precies gezegt wat er moet gezegt worden en het verhaal van Boukje komt door deze film weer ter spraken en zo word ze nooit vergeten en blijft ze altijd een plekje in ons midde houden.

Als vriendin/reisgenoot naar Taizé en oud-leerling van CSG Comenius heb ik met bewondering gekeken naar de beelden over het leven en werk van Boukje Smits. Een oprecht en ontroerend portret van Boukje. De woorden uit haar dagboek ondersteunen de gedachte die ik sinds haar dood altijd heb gehad: ‘de plek waar Boukje is, is goed en dichtbij God’. De dood heeft voor mij sinds haar dood een minder angstig karakter gekregen.

De beelden brengen de herinneringen en de emoties van haar dood terug. Voor haar leeftijdsgenoten en de school in zijn geheel was haar dood confronterend. En voor mij persoonlijk heeft het mijn leven een enorme diepgang gegeven. Niet alleen ten aanzien van rouw en verdriet, ik heb ook geleerd dat ik in de gelegenheid ben het leven te vieren en ik wil van die kans optimaal gebruik maken.

Het is goed om te weten dat haar werk nog steeds een centrale plek in de school inneemt. Haar jaargenoten hebben in overleg met haar ouders ervoor gezorgd dat dit kunstwerk gerealiseerd werd om haar naam te blijven herinneren en noemen. Zo wordt Boukje niet vergeten.

Nienke Dekker

Na het filmpje gezien te hebben wilde ik als vriendin van Boukje hier wat neer zetten. En zag in de film ook echt Boukje weer gegeven hoe ze was. Denk nog heel vaak aan haar en mis haar elke dag nog ontzettend. Zoals Theo al in het filmpje zei had ze gevoel voor humor en hadden als we dan bij elkaar waren ook heel veel lol.
Boukje zal dan ook nooit vergeten worden en zal haar altijd in mijn hart mee dragen.


Vele fijne herrineringen, verzachten onze smart
Voor goed uit ons midden maar voor altijd in ons hart