In 1988 leerde ik Ed in de bus van Zandvoort naar Overveen kennen. Bijna iedere dag reden we samen naar het Kennemer Lyceum. Allebei kinderen die net even te oud waren voor hun leeftijd, nét even te veel hadden meegemaakt...waarschijnlijk herkenden we dat in elkaar en konden we daardoor zo gezellig kletsen. Toen later bleek dat zijn vriendin en mijn vriendje familie waren was dat erg bijzonder.
Later leerde Edwin me beter om te gaan met mijn ziekte van Crohn. Hij stelde stellig dat ik geen hond nodig had om in beweging te komen en te blijven. En hij overtuigde me mijn behandelingen in het AMC voort te zetten ipv in Haarlem. Dingen waar ik hem heel dankbaar voor ben en die mij gezond(er) en blijer hebben gemaakt.
Wrang is het dan ook dat hij zichzelf blijkbaar niet beter kon maken of voelen.
Ik wens jullie veel kracht toe om het samen te rooien. Ik ben er van overtuigd dat jullie dat kunnen!
Heel veel liefs, ook namens Eric-Jan, Luuk en Gwen,
Judith Truijens-Hanekroot

Beste Rosel, beste Jade,

Hoewel ik Edwin in de afgelopen 10 jaar niet meer heb gezien of gesproken denk ik altijd met een warm gevoel aan onze samenwerking bij AEGON terug. Niet in de laatste plaats omdat hij mij op een bijzondere, en persoonlijke manier heeft gesteund in de periode dat hij mijn leidinggevende was, en mijn vader (ook veel te jong, en nota bene ook op 3 februari) overleed. Edwin gaf mij de ruimte om dit verlies te verwerken. Niet alleen door tijd te geven, maar er ook veel over te praten. Daar waar ik ook wel heb ervaren dat mensen het onderwerp uit de weg wilden gaan, daar zocht Edwin het juist op. Ik heb daar veel steun aan gehad, heb daardoor mooie gesprekken met hem gehad, en bovenal Edwin als warme en meelevende collega ervaren. Het is om die reden dat Edwin altijd een bijzonder plekje in mijn gedachten zal houden.

Ik wens jullie heel veel sterkte in deze donkere dagen. Het hebben van zoveel fijne familie en vrienden om jullie heen zal daarin ongetwijfeld voor veel steun zorgen!

Hoi Jade,

Ik vind het onbeschrijflijk jammer voor je dat jij helaas afscheid van je vader hebt moeten nemen. Ik schrijf dit aan je om te laten weten dat ik aan je dacht. Binnenkort groeten we elkaar "gewoon" weer op school. En op deze manier wil ik laten weten dat ik met je te doen heb.
Sterkte met alles.
X Denise Holst