Lieve ouders van Bram, ik wil jullie heel veel sterkte wensen met dit grote verlies. Een kind verliezen is het verschrikkelijkste wat je in een leven kan meemaken. Zo zwaai je ze nog uit, en dan komen ze nooit meer thuis. Geen afscheid, geen verwittiging...ineens weg. Ook mij is dit overkomen, ons Kim, 16 jaar, ongeval met haar scooter. Je hebt gelijk als je zegt dat ze hierboven blijkbaar de liefste mensen nodig hebben. Ik heb ergens gelezen dat we hier op aarde zijn om te leren, en als we alles hebben geleerd wat nodig is, mogen we verder naar een mooier en beter leven. Ik vind het een mooie gedachte, en ik denk dat onze kinderen daar klaar voor waren, en dat ze het nu goed hebben, veel beter als hier...een wereld zonder verdriet en pijn, alleen maar liefde...Maar wij moeten hier wel verder met het gemis, en dat is vreselijk moeilijk. Het is natuurlijk heel erg persoonlijk, maar ik weet zeker dat we elkaar ooit terug zien, en tot die tijd moeten wij hier verder...maar elke dag die voorbij gaat is een dag dichter bij hen...dat geeft mij de kracht om door te gaan, ook al missen we hen elke minuut van de dag...heel veel liefs en warmte zend ik jullie toe.
