Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Brayn Geeven

02-10-199729-09-2003
      Verlies van een kind.
      Verdriet tot in je tenen.
      Dat beklemmende benauwde gevoel,
      nooit meer kunnen
      stoppen met wenen.
      De zon ziet zwart,
      het gras ruikt grijs.
      Mijn hart verpakt
      in een dikke laag ijs.
      Maar niks is zo wonderlijk als het leven,
      soms zie ik de zon met een rode randje omweven.
      Ruikt het gras weer een beetje groen.
      Rouwen om jou zal
      ik mijn hele leven doen.
      Daar zijn die speciale momenten voor.
      Ja het klopt,
      heel voorzichtig gaat het leven door!
      _____________________________

      dit gedicht heb ik gemaakt voor brayn

      Jou los te moeten laten
      Is een onmogelijke vraag

      Gisteren lukte het niet
      En ook niet vandaag

      Je bent met mij verweven
      In alle vezels van mijn bestaan

      Hoe kan ik dan in godsnaam
      Jou zomaar laten gaan
      _____________________________

      Overige informatie
      wil je meer weten kijk dan op http://members.chello.nl/~a.geeven12

      dit is de website die ik gemaakt heb samen met mijn vader over het leven en overlijden van Brayn

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 2   |   niet OK
        Lieve Brayn, Ook voor jou wat kaarsjes aan gedaan. Wist niet dat je hier een plekje had anders was ik vast eerder hier geweest.Weet dat er geen woorden van troost zijn , een kind verliezen is het ergste wat een moeder kan overkomen.
        Geef je vanaf hier een dikke knuf en vlinderkusjes voor alle engeltjes. Liefs Silvia mamma van Stephanie*(N)
        marian - den haag
        2 maart 2004

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 1   |   niet OK
        Lieve Natasja, ik vind het een heel mooi gedicht dat je voor je zoontje hebt geschreven.Een kind verliezen is inderdaad als een amputatie.Je verliest een deel van jezelf,en dat blijft je hele verdere leven pijn doen.Kinderen horen niet te sterven,maar jammer genoeg hebben wij dit niet in de hand,en moeten we dit maar gewoon aanvaarden.En dat is heel erg moeilijk,want we missen hen zo ontzettend erg...
        Ik wens je heel veel sterkte toe.
        Lieve,mama van *Kim Haerick
        lieve -
        25 februari 2004

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.

      vorige
      volgende