Lieve familie van Breg,

Wat een ontzettend verdrietig en ongeloofwaardig bericht. Zo onverwacht is Breg van ons heengegaan. Ik heb altijd heel fijn met haar samengewerkt bij Mavim. We maakten talloze wandelingen in de lunchpauze, het liefst langs het strand, of we zaten samen op het muurtje in het zonnetje. Bij mooi weer lunchten we graag bij de Branding, in de winter zochten we de warmte op bij de Winterlodge. En als we weinig tijd hadden, schoven we snel aan bij Copper.

Ik weet nog goed hoe ongelooflijk trots ze was toen ze hun huis kochten. Helemaal blij ermee, en ze genoot ervan om lekker in de tuin bezig te zijn.

Ook denk ik met een glimlach terug aan de keer dat we met een groepje meiden van Mavim naar de kerstmarkt gingen. We stonden ontzettend lang in de file, maar wat hebben we gelachen die dag.

Ik wens jullie heel veel sterkte en kracht toe in deze moeilijke tijd. Het is bijna niet te bevatten dat ze er niet meer is.

Met lieve groet,
Mariëlle Koevoets

Ik wordt er nog steeds stil van, niet te geloven dat jij er niet meer bent. Samen met de collega's van mavim werkten we samen. Jij was altijd positief, een zonnetje in huis. Dat zullen we missen. Heel veel sterkte aan jou man, jouw familie en vrienden

Eric

Lieve Pia, Jens, Jose en Nathan, natuurlijk ook alle andere familie en vrienden van Bregje.
Gecondoleerd met het verlies van jullie lieve zus, dochter en vrouw. Zo maar ineens, niet te bevatten. Zo oneerlijk. Woorden schieten tekort.
Hoewel we elkaar niet meer spreken moest ik de afgelopen dagen telkens even aan Bregje en aan jullie denken. Wat ik en mijn zussen niet zullen vergeten is de vrolijke gezellige Bregje. Lang geleden samen buitenspelen, naar de scouting fietsen, pia en ik als oudste kabouters langs bij de gidsen op kamp. Maar daarvoor nog kwam Breg wel eens oppassen: helemaal gezellig!
Ze laat een enorme warme gloed achter bij iedereen volgens mij en zal niet vergeten worden.
Ik wens jullie allemaal enorm veel sterkte, kracht en warmte van elkaar.
Groetjes Eveline
Michelle en Nelleke

Beste Nathan, José, Jens, Pia en andere familieleden,
Wat zullen jullie een verdriet hebben bij het gemis van Bregje. Het is onwerkelijk om te beseffen dat ze niet meer bij jullie is.
Ik kreeg het bericht op 5 april in de Achterhoek waar ik een aantal weken zou verblijven. De simpele mededeling dat Bregje tijdens de vakantie met Nathan zeer onverwachts was overleden, heeft mij met grote droefenis vervuld.
Vele dagen heb ik aan lieve Bregje moeten denken. Haar liefdevolle uitstraling. Hoe ze altijd vol van zorg en empathie met haar grootmoeder Gerda omging. De afscheidsdienst van Ruud waar zij vertelde en liet horen hoe zij samen met haar vader het onvermijdelijke einde een vorm had gegeven. In de warme Koks-familiebijeenkomsten waar ze met Nathan altijd het geluk en liefde uitstraalde.
Na die 5e april heb ik niets meer vernomen. Ik kon me voorstellen dat er veel geregeld moest worden en dat dat de nodige tijd zou vergen.
Op vrijdag 18 april kwam ik weer terug in de Velserbroek. Bekeek de post en rond 12 uur bladerde ik het weekblaadje van de Hofgeest door. Daar las ik jullie rouwbericht. Ik keek naar buiten en zag de Naaldkerk. Ik ben toen met heel veel verdriet en herinneringen bij jullie geweest. Ik had mijn eigen manier om afscheid van Bregje te nemen.
Bregje is bijna 38 jaar geworden. Ze zal een onvergetelijke indruk bij velen achterlaten. Haar leven heeft betekenis gehad. Het maakt dan niet uit hoe lang je geleefd hebt. Hetzelfde is het geval met onze lieve Merel.
Nathan en familie, ik wens jullie heel veel sterkte. Velen zullen dat al tegen jullie hebben gezegd, maar je zult dit zelf moeten verwerken en vorm moeten geven. Ik weet zeker dat de familieverbanden daar een hulp en troost bij zullen zijn. Tot ziens.
Innige groet van,
Hans Tijssen