Jaren heb ik hem mogen helpen in de zaak
Kapsalon Bolat, met alle liefde en plezier.
Hij is echt een groot gemis in de zaak,
zelfs de klanten vragen naar die meneer die altijd hier veegde 😪
Hij was trots op mevr. Hazebroek, hij zei altijd, ben bang dat ze gestolen word, ik kon er áltijd om lachen,
Meneer Hazebroek heeft een hele mooie speciale plek in ons hart..
Veel liefs en sterkte mevr. Hazebroek🌹
Rust in vrede

Beste Gerda en kinderen,
Onze reactie is wat laat i.v.m. een reisje. Bij thuiskomst vonden we vandaag het overlijdensbericht van Carl tussen de post. Het deed heel veel met ons. Alle herinneringen kwamen boven en we hebben er lang over gepraat. Mijn eerste herinneringen aan Carl stammen uit de tijd van Kühne en Nagel aan de Glashaven. Ik kwam als meisje van 16 van het platteland daar op kantoor als leerling-expediënte. Carl was een van de controleurs. Die controleurs wilden dat Brabantse meisje nogal eens in de maling nemen. Niet kwaadaardig, maar gewoon op z'n Rotterdams. Carl deed daar niet aan mee. Hij was altijd aardig, vriendelijk en niet boos, als ik eens een foutje maakte op de werklijsten of bij de afspraken met de stuwadoors en derg. Gerards herinneringen zijn van latere tijden in de buitendienst van Kühne & Nagel en Uniport aan de Lloydkade en de Merwehaven. Hij herinnert zich Carl als een heel sympathieke collega, vriendelijk, gelijkmatig van humeur en nooit echt boos.
Onze gezamenlijke herinneringen zijn natuurlijk de autopuzzeltochten. Wat deden we ons best om te winnen en wat was het onderweg en na afloop gezellig! Ook onze kinderen genoten ervan. Wij begrepen uit het overlijdensbericht, dat Carl al een tijdje ziek was. Een zware tijd voor hem en voor jullie. Jullie moeten hem nu missen en dat valt niet mee. Gerard en ik wensen jullie heel veel sterkte.
Hartelijke groeten
Henny en Gerard van Aalst

Beste Gerda, Carolien, Angelique en verdere familieleden,

Enige tijd geleden kregen we een telefoontje van Carolien waarin ze vertelde dat het niet goed ging met de gezondheid van Carl. Ze gaf aan dat de situatie zeer ernstig was. De schrik was groot en je krijgt zo’n bericht niet uit je hoofd. Het is een bijzondere tijd en hoe moet je met zo’n bericht omgaan.
We zien elkaar niet veel maar we delen wel een stuk familiegeschiedenis. “Carrie”. want zo kende ik mijn neef Carl als zoon van mijn oom Karel en tante Greet. Met in mijn herinnering de trotse opa Karel die zijn eerste kleindochter Carolien aanriep. Omdat Carrie net een generatie ouder dan ik
was, was het contact alleen als ik bij mijn oom en tante op bezoek was. Carrie ging meer om met mijn andere neefs, Kees en Henny. Later speelde het leeftijdsverschil geen rol meer en hebben we elkaar een aantal keren thuis opgezocht. Het gesprek ging dan vaak over de haven waar we allebei ons brood verdiende. Ook waren jullie altijd trouw(en de eerste) met het versturen van de kerstkaarten. Ondanks dat je weet dat het onvermijdelijke er aan gaat komen is de schrik groot als de rouwkaart in de bus valt. Voor jullie moet het een zware periode geweest zijn. Mentale schommelingen, leven tussen hoop en vrees. En dan toch is het zo ver. Het verwerken van dit grote verlies kost heel veel tijd en ieder doet dat op zijn eigen manier. Wij wensen jullie hierbij veel sterkte.

Hans en Marja de Neef.

Carl,
Waar we je ook tegenkwamen: in winkelcentrum De Struytse Hoeck of bij Warren, altijd had je tijd voor een praatje en vroeg je hoe het ging. Ook op de vele verjaardagen die we bij Sjaak en Angelique mochten (mee)vieren, was het altijd dikke pret. Het eerste was je ALTIJD tegen Ed zei was: "Wat zie je er weer goed uit man" en het ijs was weer gebroken.

Rust zacht Carl xxx

Ed en Mariëlle

Wij zullen Carl nooit vergeten, hij was altijd vrolijk en altijd voor een gezellig praatje.
Aad en Trudy kerkhof

Zeg nooit het is voorbij,,

Verlies brengt aan het licht,,
Wat voor ons van waarde is ,,
Herinnerringen worden waardevol om te bewaren,,
Veilig op een speciaal plekje in je hart,,
Ze verbinden wat het oog niet meer ziet,,
Bedankt voor je mooie jaren van vriendschap,,
Bedankt voor je humor waar ik veel om heb gelachen,,
Bedankt fijn mens,,
Gewoon om wat je uitstraalde ,,
En vooral om wie je was.
TOT WEERZIENS!
RUST ZACHT CARL .

Een echte Rotterdamse Havenheer is niet meer.
Altijd zullen onze kinderen en wij ( Anneke en Bouke ), Carl blijven herinneren als die sympathieke, hardwerkende familieman.
De haven was zijn werkgever en tevens zijn lust en zijn leven. De heer in Carl was het tegenovergestelde van die doorgaans ruwe havenarbeider. Altijd zag je Carl op verjaardagen, maar ook bij "gewone" bezoekjes binnenkomen, tot in de perfectie gekleed.
Alles klopte en was op elkaar afgestemd. De sokken pasten bij de stropdas.
Z'n auto was schoon en gepoetst.
Carl, je leeft voort in onze gedachten als prettige en betrouwbare persoonlijkheid.
We zijn heel blij en dankbaar, dat we je zo'n lange tijd en van zo nabij hebben gekend.
We zullen je nooit vergeten!