Ik loop toch nu je uit deze dimensie weggegaan bent, met een schuldgevoel rond.
Je hebt me met jouw leven bewezen dat je altijd erop uit was de onrechtvaardigheid uit deze wereld te bestrijden. Je zette mij vaak aan, en motiveerde mij tot het strijden voor de waarheid, tot het opzoeken van mensen en contact met hen op te nemen,
die ook al wakker geworden waren en de overtrokken matrixdeken van zich afgeworpen hadden. Ik vraag je om vergeving dat ik nog zo weinig in de praktijk heb omgezet van al je Goddelijke aanwijzingen. Ik ben daar nalatig in geweest. Ondanks je grote lijdensweg ben ik ervan overtuigd dat jouw getuigenis door velen gehoord is en dat het een beweging in gang heeft gebracht. Ik heb je hart gespeurd en dat zal de Eeuwige ook in je gezien hebben een kloppend, meelevend en gevend hart.
Hoop mijn gebrek in daden om te zetten en ga voor het thema: hoe verander ik de wereld, door mijzelf te veranderen.
Bedankt lieve Cathalijne voor wie je bent.

Cathalijne blijf ik me herinneren als een van de dapperste en fijnste mensen die ik ken. Veel heeft ze gedaan om mensen aan het nadenken te zetten over gezondheid. Zowel lichamelijk als geestelijk.
Het boek over vaccins, waar we samen aan gewerkt hebben, en wat ze zo graag wou schrijven, kon ze helaas niet afkrijgen door haar steeds slechter wordende gezondheid.
Ik ben er blij mee dat ik in mijn boeken, over soortgelijke onderwerpen, bekendheid mag geven aan haar gedachtegoed. ('De autisme-epidemie', uitgeverij Aspekt, Soesterberg)
Cathalijne was een lichtend voorbeeld van inspiratie en doorzettingsvermogen voor velen. Ze was een zoeker naar waarheid en zal die Waarheid zeker vinden in de opstanding van Jezus Christus.

Sietse H.W. Werkman

Lieve familie en vrienden van Cathalijne,

Heel veel dank voor het mooie samenzijn gisteren rond de mand van Cathalijne. Het deed eer aan wie zij was en hoe zij leefde. Zij heeft een uitvaart gekregen zoals zij dat wilde en belangrijk vond. Daar heeft iedereen op een hele mooie manier aan bijgedragen. Het is hartverwarmend dat zij zoveel liefde mocht ontvangen.

Ik wil langs deze weg nog iets rechtzetten over een uitlating over de vader van Cathalijne die 'wax in his ears' zou hebben gehad en haar zodoende een cruciale behandeling zou hebben onthouden. Ik begrijp de wanhoop van de schrijfster en ze wilde heel graag dat Cathalijne beter werd, wat ik waardeer. Ik heb de familie Zoete sinds 1972 meegemaakt en er is sprake van vele kanten aan het familieverhaal. Een overleden vader postuum en 'en plein publique' beschuldigen zonder medeweten van Cathalijne is niet de weg. Zij had dit niet gewild, dat weet ik zeker.

Ik vraag de schrijfster om in het reine te komen met haar onmacht en vergevingsgezind te zijn.

Lieve groeten,
Anne van Wijngaarden