Lieve Richard, kids, Renee en Jolanda,
Een paar weken geleden dacht ik ineens: hee, ik heb al een tijd niets van Cathelijne gelezen op FB. Geen anekdotes en niets over een blije hereniging met Richard en Martijn na hun reis. Het was stil, terwijl ze altijd zoveel deelde.
Geschokt las ik een paar dagen later de reden van de stilte. Het raakte me enorm. Verbijsterd, onbegrijpelijk en overvallen. Hoe dan? Het hield me de hele week bezig.
Ik ben ook een paar keer door Cathelijne gecoacht. Doorbraaksessies. 1 keer voor de groep, met veel tranen en impact. Ik kan me het nog zo goed herinneren. Zo’n dag waarvan Jolanda vandaag beschreef: chaos achterlatend en je hele programma in de war :-)
En ik ben 1 op 1 bij haar geweest toen het privé niet zo goed ging. Wat ze toen precies deed heeft me lang gepuzzled. Maar ze ‘leende’ haar zenuwstelsel uit. Jullie begrijpen het vast. Ik wou dat ik dat kon. Ook een sessie waar ik nog regelmatig aan denk.
Cathelijne was er altijd. Op social media, haar podcasts, filmpjes, de afgelopen jaren deelde ze bijna dagelijks lief en leed. Zo leer je iemand ook kennen.
Ik las dat veel mensen zo diep geraakt waren. Ook mensen die haar nog nooit hebben ontmoet. Dat is wat zij deed, schreef Renee ergens. Een bijzonder talent om mensen te raken.
Ik had willen komen naar Zoetermeer, maar de reis hield me tegen. Daarom ben ik blij dat ik er via de live stream vandaag bij kon zijn. Fijn Richard, dat je de context hebt geschetst wat er is gebeurd. Dat helpt om het beter te kunnen plaatsen. Het was een mooie dienst, ontroerend, liefdevol en krachtig.
Wat ik supermooi vond, toen jullie de kist naar buiten droegen, brachten jullie haar naar het licht. De zon scheen zo fel. Alsof ze werd opgenomen in fel, wit, stralend licht.
Dank jullie wel voor deze mogelijkheid. Heel veel sterkte de komende tijd.
